Κριτική του Κωνσταντίνου Καϊμάκη για τη ταινία «Φαντασία» του Αλέξη Καρδαρά με τους Ρένα Μόρφη, Στέλιο Μάινα, Γιάννη Στάνκογλου, Βίκυ Παπαδοπούλου.
Τον Οκτώβριο του 1993 το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει ξανά στην εξουσία και ο λαός διασκεδάζει στις λαϊκές πίστες. Η Φωτεινή, μια νεαρή τραγουδίστρια με «χρυσή» φωνή, φτάνει στην Αθήνα με το όνειρο της μεγάλης καριέρας και υποκύπτει στο φλερτ του καταξιωμένου –και παντρεμένου– συναδέλφου της Νίκου Κόκκινου που την πολιορκεί έντονα.
Μένοντας πιστός στη συνταγή του λαϊκού μουσικού μελοδράματος παλιάς κοπής, ο Αλέξης Καρδαράς πετυχαίνει να φτιάξει ένα στρωτό και ενδιαφέρον αλλά χωρίς συναισθηματικό βάθος φιλμ που όπως και το θέμα της ταινίας του μένει στον αφρό των γεγονότων. Η ατμόσφαιρα των μπουζουκιών, ο μικρόκοσμος της νύχτας, το θέμα του καταραμένου έρωτα και κυρίως η αίσθηση τραγωδίας που σημαδεύει τη ζωή της ηρωίδας θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο δέσιμο και περισσότερη ψυχή στη λειτουργικότητα του έργου, αν έλειπαν κάποιες τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις καθώς και η επιτήδευση σε κομβικές σκηνές όπως εκείνες όπου μας «αποκαλύπτεται» κάπως ατσούμπαλα το μυστικό από το παρελθόν της Φωτεινής.
18°
