Κριτική ταινίας: Οι σκιές του Μπρούκλιν (Motherless Brooklyn)

Στη Νέα Υόρκη του 1957 ο Λάιονελ Έσρογκ, ιδιωτικός ντετέκτιβ με σύνδρομο Τουρέτ, αναλαμβάνει να διαλευκάνει τον φόνο του μέντορα και φίλου του, Φρανκ Μίνα.

Ο Έντουαρντ Νόρτον ξαναπιάνει την κάμερα και χρίζεται σκηνοθέτης είκοσι χρόνια μετά από την εξαφανισμένη στο πέρασμα του χρόνου κομεντί «Keeping the faith» με τον Μπεν Στίλερ, την Τζένα Έλφμαν και τον ίδιο στο πρωταγωνιστικό καστ. Το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Λέθεμ χρησιμεύει στον Νόρτον για να φτιάξει ένα πυκνό και φορτωμένο με μυστικά φιλμ νουάρ με φόντο τη Νέα Υόρκη των 50s όπου η πολιτική διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα έχουν στενή σχέση. Η γραφή του σκηνοθέτη-ηθοποιού έχει τη συνέπεια και το ύφος που περιμένει να δει κανείς σε ένα αρχετυπικό αλλά και προβλέψιμα αμοραλιστικό νουάρ χωρίς περαιτέρω εκπλήξεις. Μια σκοτεινή αλλά και γοητευτική ατμόσφαιρα με τα κλαμπ του Χάρλεμ, τον τζαζ ήχο και μερικές «σκατόφατσες» να προσδίδουν την αίσθηση απειλής αλλά και ματαιότητας στην άνιση πάλη του ήρωα. Πάντως η σκηνοθεσία του Νόρτον δεν έχει προσωπική άποψη και αρκείται απλώς στη δεινότητα της γραφής του Λέθεμ και τον πολύπλοκο –πολιτικά κυρίως με έμφαση στο ρατσιστικό κομμάτι– συμβολισμό της ιστορίας του.