Στις μέρες μας υπάρχει διάχυτη η πεποίθηση ότι η ποίηση είναι ένα είδος που ελάχιστους ενδιαφέρει και η εμπορική της απήχηση είναι μικρή. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν εκείνοι που επιμένουν. Νέοι ποιητές που αποτολμούν να αναμετρηθούν με τους καταξιωμένους, και ποιητικές συλλογές που διαθέτουν αναμφισβήτητες αρετές. Η «Επιστροφή στην ενιαία χώρα» είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του πρωτοεμφανιζόμενου Γιώργου Κ. Ψάλτη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ίκαρος. Ο επιχειρηματίας, που «τολμά» να συστεγάζεται με νομπελίστες και γνωστούς ποιητές της οδού Βουλής, μας έδωσε μερικές οικείες και εύγλωττες απαντήσεις. Τις ερωτήσεις τις φαντάζεστε.
Ένα ποίημα μορφώνεται στα μάτια του αναγνώστη. Δεν φταίει εκείνος αν δεν το καταλάβει, σημαίνει ότι ο ποιητής δεν το λέει με αποτελεσματικό τρόπο.
Η ποίηση απευθύνεται στην ψυχή και όχι στο μυαλό. Δεν είναι καταγραφή σκέψεων. Είναι αυτό που περισσεύει, ανάμεσα ψυχής και λογικής.
Ο Φρόιντ γέννησε μια νέα κατάσταση, νομιμοποίησε τον κόσμο της ψυχής.
Όλοι έχουμε δυνατότητα ποιητικής πρόσληψης. Όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοούσε ο Καβάφης με την «Ιθάκη» και όλοι ψιθυρίζουμε ένα στίχο.
Η ποίηση ποτέ δεν πουλούσε, ο Δάντης μοίρασε 150 αντίτυπα της «Βίτα νουόβα».
To Κaraoke Poetry Night πέρυσι στο Μεταξουργείο ήταν πολύ ενδιαφέρον – διαβάστηκαν σπουδαία ποιήματα. Και οι νέοι ανταποκρίθηκαν. Υπάρχει ανάγκη ποίησης απτής. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται «τι είναι άραγε ποίηση».
Η ποίηση μιλάει πάντα για τον έρωτα και για το θάνατο. Άλλωστε τα θέματα αυτά δεν εξαντλούνται, είναι σαν να λες ότι αν μπει ένα ωραίο γκολ δεν χρειάζεται να ξαναμπεί άλλο.
Φυσικά και είναι ψυχαναλυτικό το να γράφεις, άλλοι κάνουν γιόγκα, άλλοι διαλογισμό, άλλοι πάνε σε ψυχολόγους.
Έχουμε τεράστια ποίηση, έχουμε την Κική Δημουλά, που είναι η πρώτη σταρ της ποίησης, τη διαβάζει ο κόσμος, μου αρέσει αυτό που κάνει με τις λέξεις: τους επιτίθεται και τις ακυρώνει.
Οι στίχοι της Ντίκινσον δεν θα μπορούσε να έχουν γραφεί από άντρα. Όμως, δεν υπάρχει αντρική και γυναικεία ποίηση, νομίζω ότι η ψυχή δεν έχει φύλο.
Η επιτυχία ενός βιβλίου ποίησης δεν είναι να θελήσεις να το αποστηθίσεις, αλλά να σε οδηγήσει σ’ ένα άλλο βιβλίο ποίησης.
Σημειώνω παντού, αλλά θέλω ησυχία για να γράψω. Δεν είμαι καλή παρέα!
Η γενιά μου ετεροπροσδιορίζεται. Δεν ανήκουμε ούτε στη γενιά του Πολυτεχνείου ούτε στην επόμενη, που έχει, καθότι μεγάλωσε στο κλίμα της ιδιωτικής τηλεόρασης, περισσότερες ξένες επιρροές. Πίνουμε καφεδάκι ελληνικό, αλλά μας αρέσει και ο εσπρέσο.
Ο κόσμος της ποίησης είναι σαν ένα σούπερ μάρκετ, μπορείς να αγοράζεις όλες σου τις προμήθειες από κει ή ν’ αγοράσεις μονάχα τσίχλες στο ταμείο. Μπορεί να σε αγγίζουν όλα τα ποιήματα ή μόνο μία αράδα.
12°
