Σπουδαία, προπολεμική, παραγνωρισμένη ποίηση στο βιβλίο «Νύχτες αγρύπνιας» της Ανθούλας Σταθοπούλου (εκδ. Οδός Πανός).
Ο Γιώργος Χρονάς, πέρα από ευαίσθητος δημιουργός ο ίδιος (ποιητής πρώτης γραμμής, κριτικός, εκδότης κι όχι μόνο), έχει δείξει περαιτέρω ευαισθησία και με τις εκδοτικές του επιλογές. Αυτή τη φορά, η «Οδός Πανός» εντόπισε και ξανάβγαλε την ξεχασμένη ποιητική συλλογή «Νύχτες αγρύπνιας» της επίσης ξεχασμένης και πρόωρα χαμένης ποιήτριας Ανθούλας Σταθοπούλου.
Η Σταθοπούλου (1905 - 1932) στη σύντομη ζωή της πρόλαβε να γράψει λίγα σχετικά πράγματα, ενώ δεν κυκλοφόρησαν καν όλα όσα είχε προαναγγείλει. Ευτυχώς ο σύντροφός της, ο καλός Σαλονικιός ποιητής Γ.Θ. Βαφόπουλος, φρόντισε να μη χαθεί το έργο της.
Η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει ακριβέστατη αναπαραγωγή της ποιητικής συλλογής «Νύχτες αγρύπνιας» (Θεσσαλονίκη 1932), αλλά και μια εξαιρετική εισαγωγή του κ. Διονύση Στεργιούλα, που εισάγει λεπτομερέστατα το σύγχρονο αναγνώστη στην εποχή, την οικογένεια (συνεχείς απώλειες από φυματίωση, μέχρι που και η ίδια πέθανε απ' αυτό: σε πεθαμένους οικείους της είναι αφιερωμένα τρία ποιήματα που αποτελούν μια χωριστή ενότητα, στο τέλος του βιβλίου), τη ζωή γενικότερα και το έργο της ποιήτριας, καθώς και τη σχέση της με τον Γ.Θ. Βαφόπουλο.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, μιας ποιητικής φωνής για την οποία δεν είχα ιδέα, γεννήθηκαν μέσα μου με τη σειρά τα εξής: ευγνωμοσύνη απέναντι στο Βαφόπουλο, εκτίμηση για το Χρονά και το Στεργιούλα και –πάνω απ' όλα– καλλιτεχνική συγκίνηση από το πολύ ψηλό επίπεδο της Σταθοπούλου, που ανεπιφύλακτα μπορώ να πω ότι έχει θέση ανάμεσα στους καλύτερους παραδοσιακούς ποιητές και ποιήτριες του Μεσοπολέμου, αμέσως μετά τον Καρυωτάκη και πλάι στον Άγρα, την Πολυδούρη, το Φιλύρα κλπ.
Αντί να λέω πολλά λόγια, μακρηγορώντας σε φιλολογικού τύπου αναλύσεις, αναδημοσιεύω εδώ ένα ποίημά της, από τα καλύτερα του βιβλίου, την «Έκνομη ηδονή»- και μη μου πείτε ότι δε σας φέρνει στο μυαλό τον υπέροχο αυτόχειρα της Πρέβεζας.
Για τα υπόλοιπα (αγάπες, εργασία –«Η μέρα μιας δακτυλογράφου»– σκιαγράφηση εποχής, ανεκπλήρωτα όνειρα, απώλειες, συγκρούσεις, εξουσιαστικές σχέσεις, φθορά, χώροι κλπ), αν αγαπάτε την ποίηση, αναζητήστε στα βιβλιοπωλεία το μικρό αυτό διαμάντι, που με κανένα τρόπο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
Η ελευθερία είναι ευάλωτη. Ζει μόνο εκεί όπου οι πολίτες μπορούν να αμφισβητούν, να κρίνουν, να διορθώνουν. Και πεθαίνει όταν κάποιος αποφασίζει ότι «ξέρει καλύτερα για όλους».
Τα δεκατέσσερα κείμενα του βιβλίου αναφέρονται στις πολιτικές, στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις που διαμόρφωσαν το νεοελληνικό κράτος και την νεοελληνική κοινωνία
