Ανταπόκριση από την παράσταση του John Cleese στο Ηρώδειο: Η ATHENS VOICE έζησε από κοντά την εμφάνιση του θρύλου των Monty Python
Το να βρεθείς στο soundcheck ενός μεγάλου καλλιτέχνη, είναι προνόμιο. Το να βρεθείς στο soundcheck του John Cleese, είναι εμπειρία. Με τον φωτογράφο Τάσο Ανέστη την Παρασκευή το βράδυ στις 6 η ώρα, βρεθήκαμε στο Ηρώδειο για να παρακολουθήσουμε την προετοιμασία που θα έκανε ο John Cleese για την παράστασή του.
Παρότι ήταν ακόμη μέρα, η τεράστια εικόνα που υπήρχε ως ντεκόρ με τη φωτογραφία του και υπότιτλο «Last time to see me before I die», ήταν φοβερά επιβλητική. Όταν εμφανίστηκε γύρω στις 18:30, κάποιοι τουρίστες που είχαν μαζευτεί γύρω-γύρω στους βράχους, άρχισαν να του φωνάζουν, και να τον χειροκροτούν.
Δεν έχω παρακολουθήσει πολλά soundchecks, αλλά, αυτό, αποκλείεται να είναι από τα συνηθισμένα. Όταν τον καλωδίωσαν και κάθισε στη θέση που θα καθόταν κανονικά στην παράσταση, άρχισε να κάνει έναν συνδυασμό soundcheck και άσκησης μνήμης. Άρχισε να λέει απέξω όλους τους Βασιλείς της Αγγλίας, και τις χρονολογίες που κατείχαν τον θρόνο, νομίζω από τον Εδμόνδο τον Α’ τον 10ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας! Από τους τρεις-τέσσερις βασιλιάδες που γνωρίζω ιστορικά, μπορώ να πω ότι όλα τα ονόματα και οι ημερομηνίες ήταν σωστές.
Για να πω την αλήθεια, παρότι είδα πολλά από τα υπέροχα βίντεο κλιπ που θα παίζονταν στην παράσταση, όταν τα είδα αργότερα στην παράσταση ήταν ακόμα πιο υπέροχα.
Λίγο πριν ανοίξουν τις πόρτες, ξαφνικά είδαμε στον χώρο, τον Uli Jon Roth, τον πρώην κιθαρίστα των Scorpions. Δηλαδή ο Τάσος Ανέστης, που είναι τρελός φαν τους τον αναγνώρισε, γιατί εγώ δεν υπήρχε πιθανότητα.
Όταν τον ρώτησα αν είναι φαν του John Cleese, μου είπε: «Παράτεινα για μία ημέρα την παραμονή μου στην Αθήνα, απλά και μόνο για να δω την παράσταση. Και να σου πω κάτι; Όλοι οι μουσικοί είμαστε φαν του John Cleese και του ‘Fawlty Towers’».
Η παράσταση ήταν πραγματικά υπέροχη, νομίζω ο καθένας από το sold out κοινό που βρέθηκε εκεί θα της έβαλε από 4 έως 5 αστεράκια, ανάλογα με τα γούστα του.
Επίσης συνέβη το εξής: η παράσταση δεν είχε ελληνικούς υπότιτλους! Και έτσι, στην διάρκεια του soundcheck, συζητούσαμε ανήσυχοι 2-3 άνθρωποι, για το πώς θα αντιδρούσε το κοινό, αν θα καταλάβαιναν τα αστεία κ.λπ. Στην παράσταση συνέβη το εξής εκπληκτικό: ένα απόλυτα «εκπαιδευμένο» στους Monty Python κοινό, αντιδρούσε με τέλειο συγχρονισμό, και δεν έχασε ούτε ένα αστείο.
Από τις ενστικτώδεις αντιδράσεις του κοινού, ολοφάνερα πρώτο στην προτίμηση από τα έργα των Monty Python, είναι το «Life of Brian». Στη σκηνή όπου ο Brian λέει στους πιστούς του «You are all individuals» και αυτοί επαναλαμβάνουν «We are all individuals», ήρθε η αποθέωση. Κατά τη γνώμη μου η πιο ιδιοφυής κειμενικά σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου.
18°
