Πού θα ήθελες να ζήσεις; Τι είναι αυτό που θέλεις; Και τελικά… Τι θέλεις; Μια ομάδα από εξαιρετικούς ηθοποιούς, ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος και μερικά απλά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις.
Αυτά είναι τα υλικά της παράστασης «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, που θα δούμε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Η ομάδα των καλλιτεχνών ορμά με δύο παραστάσεις, 19 και 20 Αυγούστου, στα λόγια του σπουδαίου κωμικού. Ο Καραθάνος επιστρέφει σε γνωστά λημέρια μετά τη συγκλονιστική «Γκόλφω» του, ενώ η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φτάνει στην Επίδαυρο για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Γι’ αυτό κι έχει φροντίσει να είναι όλα τέλεια στην παραγωγή. Θέλει η πρώτη της φορά να μας μείνει αξέχαστη και ετοιμάζει μια παράσταση - γιορτή των αισθήσεων, ριζωμένη στην αξεπέραστη ποιητική δύναμη της καταπληκτικής αυτής κωμωδίας.
Εσύ, πάλι, αξίζει να θυμηθείς μια γνώριμη ιστορία που είναι κάτι παραπάνω από κωμωδία. Οι «Όρνιθες» (414 π.Χ.), τα πιο κωμικά πουλιά του Αριστοφάνη, «ίσως το πρώτο έργο λογοτεχνικής ουτοπίας που διαθέτουμε», όπως είπε κάποτε ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και μελετητής του Αριστοφάνη Στάθης Δρομάζος, είναι μια ιστορία που πλευρίζει την ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει ελεύθερος. Να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο με βάση τις αληθινές του επιθυμίες.
Αν λοιπόν περνάς πολλά καλοκαιρινά βράδια στην Επίδαυρο, αυτό το καλοκαίρι ακολούθησε το ταξίδι του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη. Φέρνουν παρέα στο μοναχικό γκιώνη της Αργολίδας που έχεις συνηθίσει να ακούς μόλις σβήνουν τα φώτα. Μην ξαφνιαστείς, έρχονται οι Όρνιθες!
Ο τσαλαπετεινός, η αηδόνα, ο κούκος, το γεράκι, η καρδερίνα κι ο ερωδιός είναι πάντα σε ετοιμότητα από το 414 π.Χ. και φέτος νιώθουν και πάλι την ανάγκη να πουν την ιστορία των δύο αυτών φίλων που κυνηγούν την ουτοπία στη «Νεφελοκοκκυγία». Αφήνουν την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία «μαλακιά και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού». Βρίσκουν καταφύγιο στα όνειρά τους στη χώρα των πουλιών και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα σε θεούς κι ανθρώπους.
Φαντασία και πραγματικότητα, άνθρωποι, θεοί και ζώα μπλέκονται μοναδικά σε έναν κόσμο που έχει τη σοβαρότητα του παιχνιδιού, τη ρευστότητα του ονείρου και τη γλυκιά μελαγχολία της ζωής. Σε αυτή την παράσταση ο Αριστοφάνης αγαπιέται από την αρχή με καθαρό βλέμμα από ένα θίασο «που θέλει να πετάξει πέφτοντας», τολμώντας να αναμετρηθεί με «μια ευτυχία άπιαστη».
18°
