Αγαπητή Ελένα

Η ιστορία διαδραματίζεται στο μικρό διαμέρισμα μιας δασκάλας σε κάποια πόλη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης την περίοδο των σχολικών εξετάσεων, με πρόσωπα τη δασκάλα και τέσσερις μαθητές της. Οι τέσσερις νέοι εμφανίζονται ξαφνικά με δώρα στο σπίτι της δασκάλας τους την ημέρα των γενεθλίων της. Ο στόχος όμως δεν είναι να της ευχηθούν αλλά να βρουν τρόπο να της πάρουν το κλειδί για να κλέψουν και να αλλάξουν τα γραπτά τους, που είναι κλειδωμένα στο σχολείο, ώστε να εξασφαλίσουν έτσι την είσοδο τους στο πανεπιστήμιο. Στην απόφαση για την πράξη τους αυτή οδηγήθηκαν νιώθοντας θύματα ενός παράλογου και αρτηριοσκληρωτικού συστήματος. Όταν της αποκαλύπτουν τον πραγματικό λόγο της επίσκεψης τους, το μικρό διαμέρισμα θα μεταβληθεί σε πεδίο μετωπικής σύγκρουσης που θα αρχίσει με αντιπαράθεση αξιών, θα περάσει στη ψυχολογική βία, θα εξελιχθεί σε ομηρία και θα καταλήξει…

Οι νέοι της «Αγαπητής Ελένας», εγκλωβισμένοι σε ένα ασφυκτικό πλέγμα κανόνων θα επιχειρήσουν με τη σειρά τους τον εγκλωβισμό-εκβιασμό της δασκάλας τους. Θα απαιτήσουν έτσι με δραματικό τρόπο λύσεις για τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Όμως η απρόσμενη σθεναρή απάντηση που θα ορθωθεί μπροστά τους θα τους ξαφνιάσει. Δεν είχαν υπολογίσει το βάρος, τη σημασία και το βάθος των πιστεύω και των εμπειριών ζωής της αντιπάλου τους. Οι ακλόνητες απόψεις της, βασισμένες σε ένα ισχυρό σύστημα ιδεολογικών πεποιθήσεων και ηθικών κανόνων, γνώμονα για τη στάση ζωής μιας ολόκληρης γενιάς, δεν θα καταρρεύσουν παρά μόνο αν καταρρεύσει η ίδια της η υπόσταση. Μια σύγκρουση μέχρις εσχάτων όμως, δεν έχει ποτέ νικητές. Έχει μόνο νικημένους. Νικημένους, που -εν προκειμένω- θα συνειδητοποιήσουν για ακόμη μια φορά πως ο άνθρωπος δεν είναι μόνο άτομο με προσωπικές φιλοδοξίες, ούτε μόνο κοινωνικό όν που επινοεί και εφαρμόζει κανόνες. Είναι πάντα και τα δύο και κυρίως είναι άνθρωπος.

Ο Γιώργος Χατζηνικολάου (καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου) μίλησε στην Athens Voice:

«Το γεγονός πως αυτή η παράσταση άρεσε εξίσου και πριν από 15 χρόνια όταν πρωτοπαίχτηκε από εμάς, σημαίνει πως η επιτυχία της δεν είναι θέμα συγκυρίας. Εκτός του ότι προφανώς διαπραγματεύεται διαχρονικά θέματα, η δραματουργική ταυτότητα του έργου ταιριάζει με τις κατευθύνσεις και τους τρόπους που προσεγγίζει τα θεατρικά έργα η ομάδα μας. Ο ρεαλισμός, τα στοιχεία ψυχολογικού θεάτρου, οι κοινωνικές αναφορές, ακόμη κι οι κορυφώσεις-εκρήξεις, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά των έργων που επιλέγουμε και στην “Αγαπητή Ελένα” συνυπάρχουν με αριστοτεχνικό τρόπο. Οπωσδήποτε ανταπόκριση βρίσκει και λόγω των θεμάτων που θίγει. Ασχολείται με τη σχέση καθηγητή-μαθητών και την εύθραυστη σχέση μεταξύ των γενεών, ενώ σημαντικό επίσης είναι ότι οι σχέσεις αυτές εγγράφονται σε ένα πολιτικοκοινωνικό τοπίο που έλκει το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους του ελληνικού κοινού τις τελευταίες δεκαετίες –αναφέρεται στο τέλος της σοβιετικής (κομμουνιστικής) εποχής– και άρα περιγράφει καταστάσεις σύγκρουσης σε εποχές σύγχυσης και κρίσης, όπως αυτή που ζούμε. Εντωμεταξύ η ίδια η Ελένα, που ως δασκάλα καλείται να υπεραμυνθεί των ιδεωδών του καθεστώτος που καταρρέει με τα οποία έζησε όλη της τη ζωή, θα μας συγκινήσει με την ανθρωπιά –ακόμη και την αφέλεια– των οραμάτων της που κατά βάθος έχουν περισσότερο ηθικό έρεισμα παρά ιδεολογικό, όπως κάποιος θα περίμενε».