Στην διάρκεια της ημέρας -και περισσότερο της νύχτας- συμβαίνουν γεγονότα που τραβάνε την προσοχή σαν στιγμιαίοι ηλεκτρικοί σπινθήρες και γίνονται αφετηρίες ιστοριών. Ο ιδανικός χώρος για την εξέλιξη και δραματοποίηση αυτών των ιστοριών, το εσωτερικό του κεφαλιού μας. H τελειότερη σκηνή.
Πίσω από τη συνηθισμένη πληκτική καθημερινότητα κρύβονται πλάσματα απόκοσμα, κρύβονται άνθρωποι που ζουν αυτοεξόριστοι στις φαντασιώσεις τους, προσκολλημένοι σε έμμονες ιδέες, αφημένοι στωικά στα χέρια τραγικών συμπτώσεων του νου.
Όταν σβήνει το φως και τα βλέφαρα φοράνε μια ωραία μαύρη κουκούλα, ο άνθρωπος επί σκηνής - του κεφαλιού μας - περιπλανιέται σε ένα σύμπαν σκοτεινό και φωτεινό, γελοίο και τραγικό, βαθειά επιφανειακό, με καύσιμο την πλήξη και την ματαιότητα.
Η παραγγελία ενός καφέ -και η πολιτική διάσταση αυτής-, η τυχαία συνάντηση με εξωγήινους στην Αρχαία Ελλάδα, η ερωτική περίπτυξη ενός αντίχειρα με μια Super Retinα XDR OLED οθόνη αφής, y otros ταχυδράματα ενός περιπαικτικού ασυνείδητου, το οποίο γελά με τις δοκιμασίες της συνείδησης, και όλα αυτά, συνοδευόμενα από μουσική.
O Γιάννης Νιάρρος, με δύο μουσικούς επί σκηνής, τον Γιάννη Παπαδόπουλο και τον Δημήτρη Κλωνή, αφηγούνται ιστορίες περίεργες, στο θέατρο Σημείο από 15 Ιανουαρίου. Ένα αξεδιάλυτο μείγμα πραγματικότητας και φαντασίας, ένα συνειρμικό ντόμινο που οδηγεί σε ένα κειμενικό και ηχητικό σύμπαν, βασισμένο σε κείμενα του Πάνου Κουτρουμπούση και του Julio Cortasar.
13°
