Η Eleftheria Tseliou Gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση έκθεση της Ρένας Παπασπύρου με τίτλο 'Σκιές'. Στην έκθεση αυτή παρουσιάζονται έργα απο τη δεκαετία του 70, πολλά απο αυτά για πρώτη φορά. Τα έργα αυτά αποτελούν την αρχή για την ενότητα 'Επεισόδια στην Ύλη', το καθοριστικό κεφάλαιο στη μεγάλη πορεία της εμβληματικής Ρένας Παπασπύρου.
«Αφετηρία αυτής της δουλειάς ήταν μια σειρά μικρά σχέδια απο το φυσικό. Σχεδίαζα βότσαλα διάτρητα, μελετώντας τις σχέσεις ανάμεσα στα κενά και στα πλήρη, καθώς και τις σκιές που έριχνε το φώς όταν περνούσε μέσα απο τα κενά τους. Έπειτα άρχισα να τα προβάλλω μέσα στον καθημερινό χώρο (αργότερα έγινε και μια σειρά φωτοτυπίες). Οι σκιές τους προβάλλονταν πελώριες και παραμόρφωναν τελείως την οροφή, τους τοίχους, τις πόρτες, τα έπιπλα και τα αντικείμενα. Δουλεύοντας το θέμα φώς - σκιά πάνω σε αυτές τις επιφάνειες και τα αντικείμενα, αντιμετώπισα το πρόβλημα της αυτοτέλειας της υλικής επιφάνειας. Πως δηλαδή θα διατηρηθεί ο ιδιαίτερος χαρακτήρας κάθε ύλης (ξύλο, τοίχος, χαρτόνι κλπ.), τόσο στο φωτεινό όσο και στο σκιασμένο μέρος, χωρίς να χαθεί κάτω απο το στρώμα της χρωστικής ύλης (χρώμα, μελάνι κλπ.). Κάθε υλική επιφάνεια (τοίχος, ξύλο, άσφαλτος, λαμαρίνα κλπ.) αποτελείται απο μια σειρά τυχαία 'επεισόδια' που οφείλονται στη σύσταση του υλικού, στη φθορά του απο τη χρήση, στα ίχνη που άφησε το ανθρώπινο χέρι που το δούλεψε, όλα αυτά παραλλάσουν ανάλογα με το πώς δέχεται κάθε φορά το φώς. Ένας ασβεστωμένος τοίχος, ανάλογα με το πως σοβαντίστηκε, πόσα ΄χέρια' περάστηκε και τι χρήση του έγινε, έχει διάφορες ανωμαλίες, βουρτσιές, χαραξιές και φθορές, εκτός απο την ιδιαίτερη υφή του ασβέστη. Η άσφαλτος που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σαν μια γκρίζα, λεία λωρίδα, έχει μια ιδιαίτερη υλική υφή και μια μεγάλη ποικιλία επεισοδίων.
Μελετώ την ιδιομορφία της επιφάνειας κάθε υλικού, σαν να μελετούσα ένα ζωγραφικό θέμα, ένα τοπίο. Εξάλλου πιστεύω πως αποτελεί ένα μέρος απο το τοπίο / περιβάλλον που βλέπει καθημερινά, και έχει πάψει να παρατηρεί, ο κάτοικος της πόλης.
Προσπάθησα να επέμβω όσο γινόταν λιγότερο πάνω στις επιφάνειες, χρησιμοποιώντας το μολύβι που αφήνει να προβάλλονται τα 'επεισόδια' της επιφάνειας, τα εντείνει χωρίς να καταστρέφει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της.
Συνήθως, ένα μέρος της επιφάνειας μένει χωρίς επέμβαση, για να μπορεί να το διατρέχει το μάτι του θεατή, συνεχίζοντας ίσως να παρατηρεί τα επεισόδια της ύλης στην αδούλευτη επιφάνεια»
Επιμέλεια Έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος
