Κάθεσαι ήσυχα στο μετρό και διαβάζεις το βιβλίο ή την εφημερίδα σου ή απλά παρατηρείς τα πρόσωπα των συνεπιβατών. Ξαφνικά μια κραυγή σπάει την υπέροχη ησυχία που συνοδεύεται από τον γλυκό ήχο του μέταλλου που κυλάει πάνω σε μέταλλο.
Μόλις χτύπησε το κινητό ενός επιβάτη και αρχίζει να κοινοποιεί -με περισσότερο θάρρος ακόμα και από το Facebook- την συνομιλία του σε όλο το συρμό.
Έχει βρέξει, μπαίνεις στο μετρό και η ομπρέλα κάνει λιμνούλες. Οι ρομαντικοί θα τραβήξουν selfie με τον αντικατοπτρισμό της λίμνης και λίγο μετά κάποιος θα γλιστρήσει και θα πέσει –πιθανόν πάνω σε κάποιον άλλο.
Άλλοι παίζουν τις συμπληγάδες με τις πόρτες του συρμού ενώ κάποιοι χτυπάνε διαδοχικά όλους τους επιβάτες, στα πλαίσια του ανεπίσημου πρωταθλήματος μπόουλινγκ με ανθρώπους. Υπάρχει και η κατηγορία που θέλει οπωσδήποτε να μοιραστεί μαζί μας εγχώρια και εισαγόμενα σουξέ.
Αυτά και μερικά ακόμα είναι καθημερινά καρέ της ζωής στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στο μετρό του Τόκιο κυκλοφορεί μια διαφορετική αφίσα καλών τρόπων κάθε μήνα.
Οι περισσότεροι που γέρνουν στο ώμο του διπλανού και παραδίδονται στο γλυκό νανούρισμα της κύλησης, δεν το κάνουν εσκεμμένα. Αν ακολουθούν στοιχειώδεις κανόνες υγεινής ας μην είμαστε τόσο αυστηροί. Πάντως μπορούμε με ευγένεια να αποφύγουμε την επαφή, ιδίως σε περιπτώσεις που ο συνεπιβάτης έχει μαλώσει με την καθαριότητα.
12°
