Στη Βενεζουέλα υπάρχει μια νέα μόδα που αντικατοπτρίζει τις τάσεις της εποχής σχετικά με τα γυναικεία πρότυπα ομορφιάς. Οι κούκλες στις βιτρίνες των μαγαζιών δεν είναι όπως τις έχουμε συνηθίσει, καθώς το μέγεθος του στήθους τους μεγάλωσε σε ακραίο βαθμό. Η κίνηση αυτή οδήγησε, με τη σειρά της, σε μεγάλη αύξηση των πωλήσεων και σε κάνει να αναρωτιέσαι το γιατί.
Οι γυναίκες στη Βενεζουέλα θεωρούνται από τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου και όταν δεν παίρνουν την πρώτη θέση στα παγκόσμια καλλιστεία (όπως συνέβη και φέτος), είναι πάντα στην πρώτη τριάδα. Η πλαστική χειρουργική είναι πολύ συχνό φαινόμενο στη Βενεζουέλα- και γενικότερα στη Λατινική Αμερική- και οι γυναίκες μιλούν ανοιχτά για τις επεμβάσεις τους. Πολλές καταφεύγουν σε περισσότερες από μία, μέχρι να φτάσουν στο πρότυπο ομορφιάς τους. Συμβαίνει συχνά, επίσης, με το που μπαίνει μια κοπέλα στην εφηβεία, να τις κάνουν δώρο οι γονείς της την πρώτη της επέμβαση αισθητικής χειρουργικής.
Φυσικά, υπάρχουν και κίνδυνοι σε αυτή την εμμονή υπέρ της «τέλειας ομορφιάς». Τα τελευταία χρόνια έχουν αναφερθεί αρκετές περιπτώσεις όπου γυναίκες πέθαναν επειδή έλαβαν λάθος ή επικίνδυνες ενέσεις για να βελτιώσουν το σώμα τους, πιο συχνά σε κλινικές χωρίς άδεια λειτουργίας (όπου συνήθως καταφεύγουν οι γυναίκες που δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα για να πάνε στις νόμιμες κλινικές). Η Miss Venezuela 2010 πέθανε σε ηλικία 28 ετών από καρκίνο του μαστού. Η ίδια έλεγε τα εξής: «Είναι παράλογο που υπάρχει τόσο μεγάλο ταμπού για τον καρκίνο του μαστού στη χώρα με τα περισσότερα εμφυτεύματα στο στήθος, όπου οι γυναίκες δεν διστάζουν να δείχνουν τα χειρουργικά κατασκευασμένα στήθη τους».
Πόσο πιεστικά είναι, λοιπόν, τα πρότυπα ομορφιάς που κυριαρχούν σε μια κοινωνία για μια γυναίκα; Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η κοινωνική πίεση για εκείνη αν δεν ανταποκρίνεται σε αυτά τα πρότυπα; Μπορούν να την ωθήσουν σε πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων με στόχο να μοιάσει στα πρότυπά της; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει για να θεωρηθεί όμορφη;
Είναι όλο αυτό τόσο ακίνδυνο όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά;
Ο Osmel Sousa, ο διευθυντής των Καλλιστείων της Βενεζουέλας είναι, ουσιαστικά, αυτός που θέτει τα πρότυπα ομορφιάς. Για εκείνον, η ομορφιά είναι κάτι το επιφανειακό. Ο ίδιος λέει: «Για μένα δεν υπάρχει εσωτερική ομορφιά. Είναι κάτι που το έχουν εφεύρει οι άσχημες γυναίκες για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους». Σχετικά με το διαγωνισμό ομορφιάς, δηλώνει ότι «τα κορίτσια δε χρειάζεται να είναι φυσικά. Χρειάζεται να είναι όμορφα. Το από πού προέρχεται η ομορφιά τους, αυτό δεν έχει σημασία».
Ο Eliezer Álvarez, ο οποίος κατασκευάζει κούκλες βιτρίνας, έκανε την εξής παρατήρηση: Οι Βενεζουελάνες κατέφευγαν όλο και συχνότερα στην πλαστική χειρουργική για να μεταμορφώσουν τα σώματά τους, όμως οι κούκλες στα μαγαζιά δεν αντικατόπτριζαν αυτές τις –συχνά υπερβολικές- αναλογίες. Οπότε πήγε στο εργαστήριό του με τη γυναίκα του Nereida Corro και δημιούργησαν αυτόν τον τύπο γυναίκας που θεώρησαν ότι ήθελε ο κόσμος: μακριά λεπτά πόδια, μικρή μέση και τεράστιο στήθος. Οι πωλήσεις στα μαγαζιά ρούχων αυτόματα αυξήθηκαν όσο και το μέγεθος του στήθους.
«Βλέπεις μια τέτοια γυναίκα και λες «Ουάου! Θέλω να της μοιάσω», λέει η 28χρονη Reina Parada, καθώς κατασκευάζει τις κούκλες. Η ίδια λέει πως θα ήθελε να είναι έτσι εμφανισιακά και ο τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να κάνει πλαστική. «Σου δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση», προσθέτει.
25°
