Η πρόφαση στον έρωτα

Ο μοναχικός άνθρωπος της πόλης πάντα έψαχνε και πάντα θα ψάχνει μια πρόφαση για να ποθήσει και να ερωτευθεί. Μια κίνηση, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα –αν είναι εφικτό– είναι αρκετά για να ξυπνήσει ο πόθος και να γεννηθεί μια ερωτική κατάσταση. Ποτέ πριν δυο άνθρωποι, με τα χέρια τους μέσα σε μαντίλια, δεν κατάφεραν να έρθουν τόσο κοντά. Οι ερωτήσεις για την ποιότητα απλά προδίδουν την ανάγκη του για έρωτα.

Το σιωπηλό εργοστάσιο πίσω από τα μάτια του μεγάλου Αλεξανδρινού είχε ανοιχτές τις μηχανές 24 ώρες. Ίσως μια βόλτα στην αγορά της Αλεξάνδρειας ήταν αρκετή για να γράψει ο Καβάφης το...

«Ρωτούσε για την ποιότητα»

Aπ’ το γραφείον όπου είχε προσληφθεί

σε θέσι ασήμαντη και φθηνοπληρωμένη

(ώς οκτώ λίρες το μηνιάτικό του: με τα τυχερά)

βγήκε σαν τέλεψεν η έρημη δουλειά

που όλο το απόγευμα ήταν σκυμένος:

βγήκεν η ώρα επτά, και περπατούσε αργά

και χάζευε στον δρόμο.— Έμορφος·

κ’ ενδιαφέρων: έτσι που έδειχνε φθασμένος

στην πλήρη του αισθησιακήν απόδοσι.

Τα είκοσι εννιά, τον περασμένο μήνα τα είχε κλείσει.

Εχάζευε στον δρόμο, και στες πτωχικές

παρόδους που οδηγούσαν προς την κατοικία του.

Περνώντας εμπρός σ’ ένα μαγαζί μικρό

όπου πουλιούνταν κάτι πράγματα

ψεύτικα και φθηνά για εργατικούς,

είδ’ εκεί μέσα ένα πρόσωπο, είδε μια μορφή

όπου τον έσπρωξαν και εισήλθε, και ζητούσε

τάχα να δει χρωματιστά μαντήλια.

Pωτούσε για την ποιότητα των μαντηλιών

και τι κοστίζουν με φωνή πνιγμένη,

σχεδόν σβυσμένη απ’ την επιθυμία.

Κι ανάλογα ήλθαν η απαντήσεις,

αφηρημένες, με φωνή χαμηλωμένη,

με υπολανθάνουσα συναίνεσι.

Όλο και κάτι έλεγαν για την πραγμάτεια – αλλά

μόνος σκοπός: τα χέρια των ν’ αγγίζουν

επάνω απ’ τα μαντήλια· να πλησιάζουν

τα πρόσωπα, τα χείλη σαν τυχαίως·

μια στιγμιαία στα μέλη επαφή.

Γρήγορα και κρυφά, για να μη νοιώσει

ο καταστηματάρχης που στο βάθος κάθονταν.