Βουλευτές του ΛΑΟΣ ζήτησαν πρόσφατα τη μετονομασία των λεωφόρων Μεσογείων σε «Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου» και Κηφισιάς σε «Μεγάλου Αλεξάνδρου» ή «Μακεδονίας», επειδή «φέρουν εντελώς αδιάφορο (ή και λανθασμένο όνομα)» και οι υπάρχουσες ονομασίες «δεν παραπέμπουν σε κάτι συγκεκριμένο από την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό μας». (Πηγή, ενδεικτικά: http://www.in.gr/NEWS/quicknews.asp?lngEntityid=1102055).
Καλοί μου άνθρωποι, την πατήσατε. Υπάρχουν πολλά είδη στις ονομασίες των δρόμων. Πρώτο, οι τυχαίες: το δημοτικό συμβούλιο παίρνει το λεξικό και βαφτίζει δρόμους π.χ. με νησιά στην Κυψέλη, με συγγραφείς στην Κυπριάδη, με αρχαίους ήρωες στο Παγκράτι κλπ. Δεύτερο, οι τιμητικές: για να υπενθυμίζεται μια επέτειος, π.χ. 25ης Μαρτίου, ένας τόπος με ειδικό βάρος π.χ. Πίνδου, ή για να τιμάται κάποιο πρόσωπο, που μπορεί κιόλας να ζούσε εκεί π.χ. Χαριλάου Τρικούπη. Τρίτο, οι συσχετικές με τις χρήσεις του χώρου π.χ. Ερμού λόγω εμπορίου, Ηφαίστου λόγω των (παλιών) σιδεράδικων κλπ. Τέταρτο, οι ιστορικές: αυτές που συνδέονται άρρηκτα με το χώρο, εξαιτίας ενός στοιχείου που βρίσκεται εκεί π.χ. Πανεπιστημίου ή Καλλιρρόης ή με ανθρώπους σχετικούς με το κτίριο π.χ. Τοσίτσα – Στουρνάρα στο Πολυτεχνείο κλπ ή (εδώ είμαστε!) που έχουν το όνομα του τελικού προορισμού όπου κατευθύνεται ο δρόμος.
Καλοί μου άνθρωποι, η Πειραιώς λοιπόν ονομάζεται έτσι επειδή πάει στον Πειραιά, η Πατησίων επειδή πάει στα Πατήσια, η Ηρακλείου επειδή πάει στο Ν. Ηράκλειο κλπ. Κάποιος θα πρέπει να σας ενημερώσει, συναφώς, ότι ναι, η Μεσογείων λέγεται έτσι επειδή πάει προς Μεσόγεια (αν ξέρετε πού πέφτουν εδώ στην Αττική…) και η Κηφισιάς επειδή πάει στην Κηφισιά (μάλιστα παλιότερα λεγόταν ολόκληρη Κηφισιάς, δηλαδή και το κομμάτι της που μετονομάστηκε σε Βασ. Σοφίας). Πρόκειται για παμπάλαιες, πατροπαράδοτες ονομασίες, κάθε άλλο παρά «εντελώς αδιάφορες (ή και λανθασμένες)», που σημαίνουν και παρασημαίνουν «κάτι συγκεκριμένο». (Συνεπώς, παρότι ιστορικολογείτε συνεχώς, συλλαμβάνεστε ανιστόρητοι).
Επιπλέον, κάποιος πρέπει να σας πληροφορήσει (αφού ασχολείστε με τα κοινά), ότι δεν μπορεί σ΄ ένα δήμο να υπάρχουν δύο δρόμοι με το ίδιο όνομα. Στο δήμο Αθηναίων υπάρχουν, εδώ και έναν αιώνα, και οδός Μακεδονίας (πάροδος Αχαρνών, κοντά στην πλατεία Βάθης ,και οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου (στο Μεταξουργείο, αλήθεια το λέω, κοιτάξτε εδώ και θα τις βρείτε και τις δυο: http://www.in2greece.com/english/opinions/funnystories.htm). Πώς και δεν το πήρατε είδηση; (Συνεπώς, παρότι επικαλείστε την αγάπη σας για την πόλη, συλλαμβάνεστε βιαστικοί).
Τέλος, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο πρόσωπο (δράση του στην ΕΟΚΑ, επιχειρήσεις κλπ), ώστε να τιμηθεί αμέσως μετά το θάνατό του, ενώ για το Μέγα Αλέξανδρο σάς θυμίζω απλώς το διάλογό του ανδρός με τον καραγκιόζη: «Ποιος είσαι συ;», ρωτάει ο καραγκιόζης. «Είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών», απαντάει με στόμφο η αρματωμένη φιγούρα. Και η παρηχητική ανταπάντηση του μακρυχέρη, αντάξια του Διογένη: «Ρε, ο Αλέκος με τα κυδώνια!». (Συνεπώς, συλλαμβάνεστε ιδεοληπτικοί. Και, επίσης, μη γνώστες του καραγκιόζη- ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο).
