Ο Α., παιδί αιγυπτιώτικης οικογένειας, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια σε γειτονιά με Άραβες, ερχόμενος σε επαφή μαζί τους απο πολύ νωρίς. Η γλώσσα και ο πολιτισμός των αιγυπτίων, του ήταν πολύ οικεία. Οι σχέσεις των Ελλήνων με τους ντόπιους αρχικά ήταν αρμονικές. Η οικογένειά του δεν ήταν απο τις πολύ πλούσιες, αλλά η φροντίδα της ελληνικής κοινότητας, δεν επέτρεπε πολλές ταξικές διακρίσεις παρέχοντας ισότιμα, υπηρεσίες σε όλους.
Στο σπίτι τους, πάντα υπήρχε βοήθεια από κάποια Αιγύπτια κοπέλα που εσωτερικά εργαζόμενη, βοηθούσε τη μητέρα στις καθημερινές δουλειές της που με τέσσερα παιδιά, δύσκολα θα τα έβγαζε πέρα μόνη της. Τα παιδιά μετά το δημοτικό σχολείο, ένα-ένα, πήγαιναν στο γυμνάσιο σαν οικότροφοι στην Μανσούρα, μια πόλη 100 χιλιόμετρα ανατολικά. Το μεγάλο και πλήρες σχολείο, παρείχε ουσιαστική μόρφωση και ελευθερία, που πολλοί θα ζήλευαν στην Ελλάδα. Η αίγλη της Αλεξάνδρειας, τον βοηθούσε να διατηρεί μέσα του τον μύθο τών ξενιτεμένων, της σπουδαίας μητροπολιτικής πατρίδας, που συνήθως συντηρούν (και συντηρούνται από αυτήν) οι απανταχού έλληνες της διασποράς. Ο ίδιος αρκετά ρεαλιστής, δεν θα αργούσε να καταλάβει πως η Ελλάδα ήταν το χειρότερο του ελληνισμού κομμάτι, όπως θα διατύπωνε πικραμένα, γνωστός στιχουργός, κάποιες δεκαετίες αργότερα...
Το τέλος της δεκαετίας του 60, ήταν δύσκολη εποχή για τους πάροικους έλληνες. Η επανάσταση τού Νάσερ και το εθνικιστικό κίνημα βρέθηκε σε αντιπαλότητα με τα συμφέροντα τών ελλήνων. Διώξεις έμμεσες, κατασχέσεις, απαγόρευση εισαγωγών και περιορισμός εξαγωγών, έφεραν την παρακμή και έκαναν τη φυγή απο τον τόπο, μονόδρομο. Σ’ αυτό ακριβώς το σκηνικό, ο Α. πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις του 1970, στην Ιατρική σχολή της Αθήνας. Ευτυχής, φoρτωμένος με όνειρα και ελπίδες, βρέθηκε πίσω στην πατρίδα. Τη βρήκε όμως στεγνή, αφυδατωμένη από ζωή, με ανθρώπους τρομοκρατημένους και κλεισμένους στον εαυτό τους. Ηταν στην καρδιά της χουντικής νύχτας, στην πιο βαθειά παρακμή της χώρας που έντονα διχασμένη, λαθροβίωνε, παραλυμένη από την τρομοκρατία τών εθνοσωτήρων.
Στην Αθήνα τού 1971, οι οικονομικές δυνατότητες που παρείχε μια αναιμική υποτροφία, ήταν πολύ περιορισμένες, έτσι ο Α. υποχρεώθηκε να ψάξει κάποιο τρόπο να συμπληρώσει το εισόδημά του. Πολύ καλός φοιτητής ο ίδιος, αφοσιώθηκε ήδη από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους, στη εντατική μελέτη τών μαθημάτων τής επόμενης χρονιάς. Τέλειωνε την ύλη, άρχιζε να γράφει σημειώσεις στα αραβικά και λίγο αργότερα, οργάνωσε φροντιστήριο σε ομάδες αράβων φοιτητών στο σπίτι του. Τα πιο σημαντικά και δύσκολα μαθήματα, τα δίδασκε, υπομονετικά και μεθοδικά, λύνοντας απορίες και ενεργοποιώντας σιγά σιγά την μάθηση τών ελληνικών στους άραβες φοιτητές, φυσικά έναντι λογικής αμοιβής.
Όλα έρρεαν όμορφα και ικανοποιητικά και για τις δύο πλευρές, μέχρις ότου ένα χειμωνιάτικο βράδυ, την ώρα της κορύφωσης του διδακτικού οίστρου, ξαφνικά με εκκωφαντικό κρότο, έσπασε η εξώπορτα του σπιτιού και έξαλλοι ασφαλίτες αστυνομικοί, μπούκαραν μέσα με περίστροφα στα χέρια, απειλητικές φωνές και διαθέσεις:
-Όλοι κάτω ρε! Τα χέρια πίσω, μη κουνηθεί κανένας, σας φάγαμε!.
Οι μαθητές μαζί με τον δάσκαλο κέρωσαν και ξάπλωσαν αμέσως στο πάτωμα έντρομοι. Οι αστυνομικοί πέρασαν σε όλους χειροπέδες, έλεγξαν τα στοιχεία της ταυτότητάς τους και έριξαν σε ειδικές σακούλες οτιδήποτε είχε ο καθένας μπροστά του. Μια σακούλα για κάθε ύποπτο εγκληματία τρομοκράτη... Μετά, τους τσουβάλιασαν όλους στις κλούβες που είχαν στο μεταξύ σταθμεύσει απο κάτω, και τους οδήγησαν στη Μεσογείων 16, στο τότε κτήριο της ασφάλειας.
Η ανάκρισή τους, κράτησε μιά ολόκληρη νύχτα και μέρα από ελληνόφωνους και αραβόφωνους ανακριτές, για να φτάσουν στο τέλος στο αυτονόητο συμπέρασμα πώς απλά είχαν αναίτια διακόψει ένα δημιουργικό μάθημα επιμελών φοιτητών της ιατρικής...
Εξεταστική περίοδος και κάποιος χτυπά το κουδούνι στο σπίτι του Α.
-Τι θέλετε παρακαλώ;
-Έχω ένα κλητήριο θέσπισμα για σας απο την εισαγγελία Αθηνών. Δικάζεστε τον επόμενο μήνα για φορολογική παράβαση.
-Τι; Εγώ; Μήπως κάνετε λάθος;
-Είστε ο κ. Α. Π. Και κατηγορείστε για παράνομη λειτουργία φροντιστηρίου, χωρίς να έχετε τα σχετικά θεωρημένα βιβλία από την Εφορία ελευθέρων επαγγελμάτων... Παρακαλώ υπογράψτε εδώ ότι το παραλάβατε.
2 μήνες αργότερα, στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Κατηγορούμενε Π., κατηγορείσαι οτι το χειμώνα τού 1972, λειτουργούσες παράνομα στο σπίτι σου ξενόγλωσσο φροντιστήριο για μαθήματα της ιατρικής. Τι έχεις να πεις επ’ αυτού;
-Κύριε πρόεδρε, πράγματι μαζευόμασταν σπίτι μου με συμφοιτητές μου και είχαμε μπροστά μας φυλλάδια απο μαθήματα της σχολής, όμως όλα αυτά ήταν μόνο για παραπλάνηση της αστυνομίας. Εμείς κάναμε αντίσταση στη χούντα και απλώς παίρναμε συνωμοτικά μέτρα, έχοντας τις σημειώσεις της ιατρικής μπροστά μας... εμείς στ’ αλήθεια, ήμασταν αφοσιωμένοι στον αντιδικτατορικό αγώνα...
10°
