'Eγραφα πέρυσι, ως χρήστης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), ότι η βδομάδα στην Αθήνα δεν έχει εφτά μέρες, γιατί ειδικά η Πέμπτη συνήθως χάνεται, εξαιτίας των συνεχών απεργιών /στάσεων εργασίας των οδηγών. (Πολύς κόσμος χίμιξε τότε να με φάει, με σχόλια σ΄ αυτόν εδώ τον ίδιο χώρο).
Φέτος οι χαμένες μέρες είναι επισήμως τρεις: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη. Αλλά ακόμα και στις υπόλοιπες, ακόμα και μια Κυριακή του Δεκέμβρη, οι κρατικοί υπάλληλοι των ΜΜΜ κηρύσσουν «κινητοποιήσεις», όπως τις ονομάζουν. Φροντίζουν μάλιστα να επιβαρύνουν περισσότερο την κατάσταση:
-ανακοινώνοντας τις ώρες των «κινητοποιήσεων» την τελευταία στιγμή
-αλλάζοντας τις ώρες την τελευταία στιγμή
-έχοντας κάθε σωματείο διαφορετικά ωράρια από τ΄ άλλα, αλλά και από τα δικά τους της προηγούμενης βδομάδας
-καλώντας τους επιβάτες να μην ακυρώνουν εισιτήρια (φυσικά, τις σπάνιες φορές που οι κ.κ. οδηγοί αποφασίζουν να εργαστούν)
-και -κρατηθείτε!- παίρνοντας οι ίδιοι το μισθό τους για τις μέρες που απεργήσανε (ναι, έγινε κι αυτό το Δεκέμβρη. Δικαιολογία: κάτι περίεργα για μη συμπλήρωση λίστας απεργών και πράσινα άλογα)
Ποιους πλήττουν οι κινήσεις αυτές;
-Τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, που κατά τεκμήριο δεν έχουν ΙΧ
-Όλους όσους προσπαθούν να κινηθούν για να πάνε στη δουλειά τους, που -λόγω κυκλοφοριακού φόρτου- αναγκάζονται να ξυπνάνε πολύ νωρίτερα και να πηγαίνουν σαν κοτόπουλα να δουλέψουν
-Όλους τους κατοίκους της πόλης, λόγω αυξημένων ρύπων και θορύβου.
Και γιατί γίνονται οι «κινητοποιήσεις»;
Για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους οι μόνιμοι κρατικοί υπάλληλοι στα ΜΜΜ. Αλλά γιατί να διατηρήσουν οι μεταφορείς τα 2, 3, 4, ή 5 χιλιάρικα που παίρνει ο καθένας, τη στιγμή που η μεγάλη πλειονότητα των μεταφερομένων παίρνει 500, 800 ή 1.000 ευρώ; Με τι μούτρα οι εργαζόμενοι (;) στα ΜΜΜ κάνουν ο υπαλληλάκι ή το εργατάκι του ιδιωτικού τομέα να κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, φτάνοντας καθυστερημένο και/ή αγχωμένο και/ή κουρασμένο, ενώ οι ίδιοι οι οδηγοί στρογγυλοκάθονται στη μονιμότητα, το συχνά πληρωμένο μεροκάματο της απεργίας, τη δωρεάν μεταφορά τους (όταν είναι επιβάτες) και τόσα άλλα;
Εδώ υπάρχουν δυο απαντήσεις
1. «Όσα μπορούμε, τόσα θα πάρουμε». Όσο περισσότερα. Δηλαδή, οι (μεταφέροντες) οδηγοί εναντίον της (μεταφερόμενης) κοινωνίας.
2. «Οι πολιτικοί παίρνουν πολύ περισσότερα. Εκείνοι έχουν πολύ περισσότερα προνόμια». Και σ΄ αυτό δεν έχουν διόλου άδικο. Αλλά η ύπαρξη μιας ίσης ή μεγαλύτερης κακότητας δεν μπορεί να είναι πειστικό άλλοθι για τη δική σου κακότητα.
Όσο για την κυβέρνηση, που θα μπορούσε (θεωρητικά) να κλείσει με αποφασιστικότητα το θέμα- ποια κυβέρνηση; Αυτή απολογείται στους συνδικαλιστές της, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ και στην ιερή μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου.
8°
