Η θέση στο μπροστινό μέρος του τραίνου μοναδική ευκαιρία για κάποιον να αντιληφθεί πως ένα τέτοιο δρομολόγιο δεν μπορεί παρά να αποτελεί έμπνευση. Έμπνευση όχι μόνο για τα 101 μίλια που ξετυλίγονται μέσα στη ζούγκλα, τους καταρράκτες, τις 60 γέφυρες, τις πέτρινες σήραγγες και τα διάσπαρτα απομονωμένα χωριά αλλά για την ίδια την έννοια και το ρόλο ενός τραίνου. Ένα τραίνο που συμβολίζει την ίδια τη ζωή, την επαφή με τον έξω κόσμο, τη γιορτή του χωριού, το σημείο συνάντησης της οικογένειας, το μοναδικό εισόδημα, τη χαρά της άφιξης. Τι και αν τα παιδιά τρέχουν και προϋπαντίζουν το τραίνο πριν φανεί στο χωριό, τι και αν η πραμάτεια τρέχει πάντα προς τις γραμμές, τι και αν ο οδηγός του τραίνου αναζητείται σε κάθε χωριό για ώρες, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Οι στιγμές καταγράφονται, φανερώνοντας συνήθειες που δεν γνωρίζουν όρια αλλά αποτυπώνουν την ουσία του χώρου και του χρόνου. Κάθε χωριό και μία άλλη αποκάλυψη που υπενθυμίζει για ποιο λόγο σε ολόκληρο τον πλανήτη οι ράγες του τραίνου δημιούργησαν χωριά και πόλεις.
Γιώργος Σαρελάκος
Ο Γιώργος Σαρελάκος αντί για φωτογράφος προτιμάει να καλείται documentarist των δρόμων και της καθημερινότητας. Καταγράφοντας από καναδικά τοτέμ μέχρι παιδιά της Ασίας, τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του εκδόθηκαν από το γνωστό ελληνικό ταξιδιωτικό περιοδικό Γαιοτρόπιο. Επίσης το 2011 στον πολυχώρο I.P.P.O. παρουσίασε την δουλειά του την οποία υποδέχτηκε θετικά ο τύπος. O Γιώργος Σαρελάκος είναι κάτοχος τίτλου σπουδών στις Οικονομικές Επιστήμες και μεταπτυχιακού διπλώματος στη Διοίκηση Υγείας του Πανεπιστημίου Πειραιά και έχει εργαστεί εκτενώς στο χώρο των Μ.Κ.Ο., σε κυβερνητικούς φορείς και στον ιδιωτικό τομέα.
13°
