Η Θεανώ Καραμέτσου, θεραπεύτρια του ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ στο πρόγραμμα απεξάρτησης από τυχερά παιχνίδια, είχε υποσχεθεί να μου γνωρίσει έναν άνθρωπο που παρακολουθεί το πρόγραμμα. Ήταν ο Γιάννης, ένας πολύ ευχάριστος τύπος γύρω στα 45. Είχε κρύο αλλά και ήλιο εκείνη την ημέρα. Μου πρόσφεραν ζεστό γαλλικό καφέ, κάτσαμε στο μπαλκόνι και καπνίζαμε.
«Από τα 12 – 13 μου με έπαιρνε μαζί ο πατέρας μου σε πρακτορεία, με έβαζε να του τραβάω λαχεία ή να συμπληρώνω ΠΡΟ-ΠΟ. Στα 16 μου πήγαμε στο καζίνο της Πάρνηθας. Μετά άρχισα να παίζω και μόνος μου, σιγά σιγά άρχισε να γίνεται καθημερινή ενασχόληση και τρόπος ζωής. Φρουτάκια, καφενεία, στο σπίτι με φίλους, πόκερ, πόκα, 21, μπιρίμπα, πάντα με λεφτά. Και είχα πάντα λεφτά από την οικογένειά μου. Ήρθα σε επαφή με το αλκοόλ και με ουσίες, όχι όμως σε επίπεδο εξάρτησης, περισσότερο πειραματισμού. Στα 21 μου έχασα τον πατέρα μου και μαζί τη γη κάτω από τα πόδια μου.
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που φοβήθηκα πραγματικά. Έπρεπε να ψάξω για δουλειά και τελικά βρήκα ως υπεύθυνος σε ένα κατάστημα κοινωνικού ενδιαφέροντος στο κέντρο. Έπαιρνα πέντε φορές τα χρήματα που έβγαζε ένας δημόσιος υπάλληλος εκείνη την εποχή. Κι έπαιζα κάθε μέρα. Και δυο φορές την ημέρα. Χαρτιά και στοίχημα. Διέθετα καθημερινά από 100 έως και 2.000 ευρώ. Ένα βράδυ στο καζίνο της Πάρνηθας κέρδισα 4 εκατομμύρια δραχμές στο black jack. Μια άλλη φορά είχαμε κλειστεί σε ένα σπίτι στο Ψυχικό και παίζαμε 3 μέρες συνέχεια. Και ο οικοδεσπότης και η παρέα ήταν άνθρωποι μιας κάποιας οικονομικής επιφάνειας και μέρα νύχτα είχαμε σερβιτόρες να μας φέρνουν φαγητά και ποτά και dealer να μοιράζει τα χαρτιά, όπως στο καζίνο.
Παντρεύτηκα και μετά από λίγο καιρό άρχισα να παίζω στα κρυφά από τη γυναίκα μου. Αισθανόμουν ότι είχα πρόβλημα αλλά αρνιόμουν να ζητήσω βοήθεια. Έλεγα ότι στο τέλος θα έκοβα από τον τζόγο όπως έκοψα και από τις ουσίες. Είχα αρχίσει να δανείζομαι από φίλους, συγγενείς και τράπεζες για να παίζω. Να καταστρέφομαι οικονομικά. Κάπου εκεί αντιλήφθηκε το πρόβλημα η σύζυγός μου. Από εκεί που ήμουν καλά είχα αρχίσει να γίνομαι αγρίμι, να μην κοιμάμαι τα βράδια, να παίζω όλο και περισσότερο για να ξεχρεώσω. Τότε, εκείνη και η μητέρα μου με έφεραν εδώ στο ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ.
Μπήκα σε λίστα αναμονής και μέχρι να αρχίσω κανονικά το πρόγραμμα έβλεπα έναν ψυχολόγο ιδιωτικής κλινικής για 75 ημέρες, δύο φορές την εβδομάδα. Σήμερα έχω να παίξω συνολικά περίπου 20 μήνες, αλλά μια φορά, κάπου στη μέση, υποτροπίασα. Πάντα βρίσκεις μια δικαιολογία για να υποτροπιάσεις, να παίξεις. Η δική μου ήταν κάποια χρέη και ένας γνωστός που συνάντησα από τα παλιά. Άρχισα να το γυροφέρνω στο μυαλό μου και τελικά έπαιξα. Οι επόμενοι 3 μήνες ήταν από τους χειρότερους της ζωής μου, όπως όταν είχα χάσει τον πατέρα μου. Είχα τύψεις, ενοχές, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έκανα, σκεφτόμουν ότι θα γυρίσω πάλι στα παλιά, ότι πρόδωσα τους γύρω μου».
«Ένας παίκτης ελέγχεται από το παιχνίδι. Όλη η συμπεριφορά του κινείται γύρω από αυτό. Έτσι, παραμελεί όλα τα άλλα, τον εαυτό του, την οικογένειά του, τη δουλειά του» λέει η Θεανώ Καραμήτσου. Το πρόγραμμα είναι εθελοντικό (π.χ. δεν υπάρχει η περίπτωση της εισαγγελικής εντολής), δωρεάν, στεγνό (χωρίς φάρμακα για το άγχος κ.λπ.) και απευθύνεται σε ενήλικους παίκτες και στους συγγενείς τους ή σε «σημαντικούς άλλους». Πραγματοποιείται μία ομαδική συνάντηση την εβδομάδα, όπου γίνεται μια βιωματική συζήτηση, και ατομικές ανά περίπτωση. Κάποιες φορές συνυπάρχουν και δύο εξαρτήσεις, τζόγος και αλκοόλ ή τζόγος και ουσίες. «Σε αυτή την περίπτωση», λέει η κ. Καραμέτσου», «θα επικεντρωθούμε στη μία, στην πιο σοβαρή, και παράλληλα ο άνθρωπος θα βοηθηθεί και για την άλλη».
Στατιστικά
Το 93% των ανθρώπων που επισκέφθηκαν το ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ από το 2005 έως το 2011 ήταν άνδρες. Το 73% ήταν μεταξύ 30 και 49 ετών. Ανά εβδομάδα το 4% ξοδεύει έως 50 ευρώ, το 17% έως 200 ευρώ, το 44% έως 1.000 ευρώ, το 23% έως 3.000 ευρώ, το 11% έως 10.000 ευρώ και το 1% πάνω από 10.000 ευρώ την εβδομάδα. Το 55% παίζει κρυφά από την οικογένεια.
13°
