Ο Giorgio de Chirico, ο Νίκος- Χατζηκυριάκος- Γκίκας, ο Jean Cocteau, ο Γιώργος Γυπαράκης, ο Fernand Léger, ο Roy Lichtenstein, η Yoko Ono, o Jeff Koons κι ο Picasso στην ίδια έκθεση; Εντυπωσιακό και άκρως απολαυστικό για τα μάτια και την αντίληψη που έχουμε για το διεθνές καλλιτεχνικό χρηματιστήριο αξιών. Και η έκπληξη; Αφορμή για όλα αυτά τα ονόματα: Το κόσμημα!
Στην έκθεση «Από τον Picasso στον Koons- Κοσμήματα καλλιτεχνών» που επιμελείται η συλλέκτρια κι επιμελήτρια εκθέσεων τέχνης Diane Venet, συνυπάρχουν οι γνωστότεροι καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Οι μπιζιούτερες της Venet κρύβουν θησαυρούς γι’ αυτό και στην έκθεση (που έχει ήδη περάσει από Η.Π.Α και Παρίσι) παρουσιάζεται ολόκληρη η προσωπική της συλλογή μαζί με σημαντικά δάνεια από Ελλάδα κι εξωτερικό. Με δύο λόγια: 200 …πολύτιμα μικροσκοπικά γλυπτά με τίτλους όπως «Τρίγωνο κεφάλι» (σε καρφίτσα του Max Ernst βεβαίως) ή «Κεφάλι ποιητή» (σε περιδέραιο του Meret Oppenheim).
«Ξετυλίγεται μια διαφορετική ιστορίαγια το κόσμημα μακριά από τις γυαλιστερές σελίδες των περιοδικών μόδας» λέει η Venet. «Είναι η ιστορία κάποιων διακεκριμένων καλλιτεχνών που μπήκαν σε αυτή την περιπέτεια παρακινημένοι είτε από αγάπη για τη γυναίκα τους, την κόρη τους ή κάποια φίλη, είτε πάλι από ενδιαφέρον γι’ αυτό το ιδιαίτερο μέσο έκφρασης. Στα βότσαλα που ο Picasso μάζευε από την παραλία και ζωγράφιζε για τη Dora Maar ή στα κομμάτια από κόκαλο που πάνω τους χάραζε το πορτρέτο της συντρόφου του Marie Therese, η ένταση του πάθους συναντά την καλλιτεχνική δημιουργία.»
Στόχος της έκθεσης με τα αριστουργηματικά μικροτεχνήματα; Να θέσει εκ νέου το ζήτημα της σύνδεσης της αργυροχοΐας με τις πλαστικές τέχνες. Όπως το θέτει κι ο διευθυντής του μουσείου, Άγγελος Δεληβοριάς, «οι ευφάνταστες εικαστικές δημιουργίες υπερβαίνουν όσα χάσματα προκάλεσε η θεωρητική σκέψη ανάμεσα στις ‘καλές’ και τις ‘εφαρμοσμένες’ τέχνες.»
Όσο για εμάς τις φιλότεχνες, έχοντας απολαύσει την έκθεση, φτάνοντας πια στην έξοδο του μουσείου ένα μαύρο δάκρυ τρεμοπαίζει στο μάτι μας γιατί οκ, ναι, ωραία και καλή η τέχνη αλλά αυτό που διακαώς επιθυμούμε είναι τα μικροσκοπικά αυτά κοσμήματα να βρίσκονταν επάνω στο λαιμό μας, να στολίζουν δάχτυλα, αυτιά, χεράκια και μαλλιά. Διότι, κυρίες μου, τι είναι η τέχνη χωρίς τον άνθρωπο; Ε;
Info: Έως 2/9, Μουσείο Μπενάκη, Κεντρικό Κτήριο, Κουμπάρη 1, Κολωνάκι
13°
