Ξεκινώντας με την παραδοχή, που θεωρώ ότι είναι κοινή, ότι δεν πηγαίνουμε καλά ως χώρα, θα πρέπει να εντοπίσουμε τα βασικά ζητήματα που έχουμε πρόβλημα και να τα διορθώσουμε. Προφανώς αυτό που περιγράφω είναι πολυσύνθετο, αν προσπαθήσουμε να λύσουμε όλα τα ζητήματα, αλλά θα προσπαθήσω απλοποιώντας πάρα πολύ το σκεπτικό μου, να θέσω τα βασικά προβλήματα και να προτείνω μία μεθοδολογία για τη λύση τους.
Δύο είναι τα κύρια θέματα προς επίλυση στην εποχή μας.
Πρώτον ότι δεν υπάρχει ένα βασικό σχέδιο της κυβέρνησης, ένα δικό της πρόγραμμα, μέσα στα όρια που μας βάζουν οι δανειστές, το οποίο θα εφαρμόσει. Ή δεν έχει κανένα σχέδιο και ψηφίζει ότι της δίνουν έτοιμο οι ξένοι, ή έχει ένα σχέδιο που όμως ξέρει ότι θα βάλουν βέτο οι δανειστές, το εμφανίζει για εσωτερική κατανάλωση, κάνει χρονοβόρες, «και καλά», διαπραγματεύσεις, δεν πετυχαίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα και παρουσιάζει ως κακούς τους ξένους.
Δεύτερον, όταν υπάρχει μία μεταρρύθμιση η οποία έχει ψηφιστεί και θα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα για να προχωρήσουν κάποιες επενδύσεις, είτε ιδιωτικές είτε δημόσιες μέσω του νέου ΕΣΠΑ, υπάρχουν δύο ζητήματα. Ή αυτός που έχει επιλεγεί να την εφαρμόσει έχει ιδεοληψίες και δεν την προχωράει εφευρίσκοντας δυσκολίες, ή είναι ανίκανος να την προχωρήσει.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι δεν προχωράμε ούτε ένα βήμα μπροστά σαν χώρα γιατί δεν έχουμε ένα πραγματικά δικό μας σχέδιο, στο πλαίσιο των διεθνών μας δεσμεύσεων, και δεν υπάρχει το κατάλληλο και ικανό πολιτικό προσωπικό, που απαλλαγμένο από ιδεοληψίες μπορεί να υλοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Για να πάει η πατρίδα μπροστά θα πρέπει η όποια κυβέρνηση να έχει πολύ συγκεκριμένο, ρεαλιστικό σχέδιο με αυστηρό χρονοδιάγραμμα και επίσης, πιο σημαντικό και πιο δύσκολο, να έχει βρει τους ικανότερους ανθρώπους, που έχουν αποδεδειγμένα τα προσόντα να το εφαρμόσουν. Αλλιώς, ακόμη και αν κάποια κυβέρνηση έχει το καλύτερο πρόγραμμα, απλά θα μείνει με την ιδέα.
12°
