Πραγματικά δεν ξέρω ποιoς αρχοντοχωριάτικος άνεμος έχει φυσήξει τα μυαλά του Αλέκση του Πρωθυπουργού και τον έχει κάνει να μιλάει αγγλικά σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ψυχολογική ανάγκη είναι αυτή που τον υποχρεώνει να χρησιμοποιεί μια γλώσσα την οποία δεν καταλαβαίνει και η οποία το μόνο που μπορεί να του προσφέρει είναι μια θέση στο Πάνθεον της κωμωδίας, πλάι στον Μπόρατ του Κοέν.
Προφανώς είναι κακό για έναν ηγέτη του πρώτου μισού του 21ου αιώνα να μην γνωρίζει καθόλου την κυριάρχη γλώσσα της εποχής, αλλά το κόμπλεξ που μπορεί να νιώθει εξ αιτίας της άγνοιάς του και τον κάνει να προσπαθεί να τη μιλήσει (προκειμένου να αποδείξει τι και σε ποιόν;) είναι πολύ χειρότερο. Μοιάζει με δημόσιο αυτομαστίγωμα που αντί για οίκτο προκαλεί γέλιο. Μοιάζει με μια απόπειρα απόδειξης κοσμοπολιτισμού και ευρυμάθειας που καταλήγει απόδειξη της διαχρονικότητας του πνεύματος της μαντάμ Σουσού, το οποίο ζει και βασιλεύει μέσα στο σώμα του Έλληνα πρωθυπουργού.
Η τελευταία του απόπειρα δημόσιου αυτοεξευτελισμού ήταν το προχτεσινό βίντεο-χαιρετισμός σε αμερικάνους επενδυτές. Σ’ αυτό, αντί να επιλέξει να μιλήσει στα ελληνικά και οι υπότιτλοι να κάνουν από κάτω τη δουλειά τους, προτίμησε να παραστήσει ότι ξέρει αγγλικά με σπαρταριστά –για αλλη μια φορά– αποτελέσματα.
Μπορεί η στιγμη που ξεχωρίζουν οι περισσότεροι να είναι το δολοφονικό κτητικό ‘s που φτιάχνει κάτι που ακούγεται σαν Greece is comeback αλλά, κατα την ταπεινή μου άποψη, η κορυφαία στιγμή είναι εκείνη που θέλει να πει ότι οι ΗΠΑ που θα είναι η τιμώμενη χώρα στην επόμενη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και –προσπαθώντας να μιμηθεί προφορές που δεν καταλαβαίνει– καταλήγει να λέει οτι οι ΗΠΑ είναι η τιμώμενη χώρα στην Διεθνή Γούνα Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα μας συστήνει καινούργιες λέξεις όπως η λέξη «χάλθενες», η λέξη «έρα», η λέξη «λέρτζεστ» και είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε και άλλες πολλές (είναι τόσο μεγάλη η έφεση του Αλέξη στην κατασκευή καινούργιων αγγλικών λέξεων που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να τιμηθεί από κάποιο πανεπιστήμιο για την προσφορά του στην αγγλική γλώσσα)
Δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να σκέφτηκαν οι αμερικάνοι επενδυτές ακούγοντάς τον. Δεν ξέρω αν ένιωσαν αμήχανοι, αν τους έπιασε νευρικό γέλιο ή αν σκέφτηκαν πως αυτός ο τύπος είναι μια ευκαιρία να βγάλουν εύκολα λεφτά. Πολύ φοβάμαι όμως πως, αν συνεχίσει έτσι, οι μόνοι επενδυτές που θα προσελκύσει θα είναι αυτοί που θέλουν να επενδύσουν σε ινστιτούτα ξένων γλωσσών. Και μπράβο του
Εδώ είναι ο χαιρετισμός. Προσοχή στην έναρξη με το αγνώστου σημασίας αλλά πολύ ενδιαφέρον «Λεντζ εντ τζέντελμεν».
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
