Σκέψου να έμπαινες, λέει, μέσα σε μια Αγγλικανική εκκλησία που δε λειτουργεί πια. Και να σε υποδεχόταν μια χορωδία μέσα, τραγουδώντας. Και να γινόσουν για λίγο μέλος της κι εσύ.
Σκέψου να σου εξασφάλιζαν ένα λεωφορείο για να σε γυρνά στην πόλη σου. Να είχε άνεση, ασφάλεια, καθαριότητα, ευγενικό οδηγό και να 'ταν πάντα στην ώρα του. Α, και στις διαδρομές να άκουγες και πράγματα απ' το μικρόφωνο, με ωραίο λόγο, χρήσιμα, ενδιαφέροντα.
Σκέψου να γνώριζες τον Νίκο, που δεν ακούει από δύο ετών. Και να κατάφερνες μαζί του να επικοινωνήσεις. Και να ήξερες, φεύγοντας, γράμματα και λέξεις από τη γλώσσα τη δική του.
Σκέψου να περπατούσες στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, αλλιώς. Με μαξιλάρια ανά χείρας και εφημερίδες εποχής, με παρέα, με σάκο που έχει ακόμα και αδιάβροχο – κι αχρείαστο να 'ναι. Και ξαφνικά, λέει, να σου δίνανε κι ένα παγωτάκι κέρασμα, επειδή είσαι εσύ!
Σκέψου να σου δινόταν η ευκαιρία να φωτογραφήσεις ενδιαφέροντα θέματα, ανθρώπους, χώρους, δραστηριότητες. Κι αν τις ανέβαζες με το σωστό hashtag στο Instagram, αυτές τις φωτογραφίες να σου τις έδιναν μετά τυπωμένες. Δωρεάν, εκτεθειμένες όμορφα μαζί με άλλες, υπόσχεση εκπληρωμένη!
Σκέψου η τεχνολογία να σου παρουσιαζόταν σαν παιχνίδι. Να σε κατηύθυναν να γράψεις κώδικα για να σου φτιάξει... καφέ ένα ρομπότ! Κι ύστερα, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, να σου δινόταν ένας συναρπαστικός γρίφος και −πιο πολύ− να σου δινόταν η ικανοποίηση να τον λύσεις!
Σκέψου να σου επιτρεπόταν η είσοδος στο Επιστημονικό Πάρκο Πατρών. Και να ήταν άνθρωποί του εκεί να σου μιλήσουν και να σε ξεναγήσουν. Κι εκεί που έχουν μπει επιστήμονες και νομπελίστες να κάθεσαι, να περιφέρεσαι, να βρίσκεσαι κι εσύ.
Σκέψου να συναντούσες άγνωστούς σου, τυφλούς ανθρώπους. Και να μάθαινες να γράψεις και να διαβάσεις τη δική τους γλώσσα. Και να γινόσουν εσύ για λίγο ο τυφλός και σε μισό τετράγωνο βόλτα να καταλάβαινες –κάτι από− την καθημερινότητά τους.
Σκέψου να μπορούσες να επισκεφτείς το εμβληματικό κτίριο μιας από τις παλαιότερες εφημερίδες της χώρας. Και να ήταν, λέει, εκεί ο ίδιος ο διευθυντής (της εφημερίδας «Πελοπόννησος») και να σου μίλαγε. Και να ζητούσε και τη γνώμη σου ακόμα για το πρωτοσέλιδο της επομένης.
Σκέψου να άνοιγε Κυριακάτικα ένα κατάστημα της πόλης, πες της αλυσίδας «Cocomat». Και να είχε για σένα καφέ και κεράσματα, κρεβάτια να ξαπλώσεις, χαμογελαστή ενημέρωση. Και να έφτιαχνες, πες, ένα μαξιλαράκι μόνος σου και να το κράταγες και για δικό σου φεύγοντας.
Σκέψου να έφτανες στο εστιατόριο πεινασμένος και να σε περίμενε στρωμένο τραπέζι. Και να είχε πίτες, πες, ψωμί και μπίρες και σαλάτες και λοιπά. Και να ήταν αυτό ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης: το Santa Rosa, στην πλατεία Δροσοπούλου, στην Πάτρα.
Σκέψου να γνώριζες έναν συγγραφέα και σκηνοθέτη και ιδιοκτήτη θεάτρου της πόλης που ζεις. Να γνώριζες μαζί του και μια ηθοποιό, χορεύτρια και χορογράφο. Και να είχαν διάθεση, λέει, να ασχοληθούν μαζί σου, δημιουργικά.
Σκέψου να εμφανιζόταν μπροστά σου ένας μοντέρνος θάλαμος φωτογράφισης. Και να έβγαζες φωτογραφίες με την παρέα σου, χαμογελώντας, παίζοντας ή κάνοντας γκριμάτσες. Και να σου τις έδιναν μετά για ενθύμιο τις φωτογραφίες.
Σκέψου να μπορούσες να πάρεις το πρωινό σου σε ένα ξενοδοχείο της πόλης. Χωρίς να πρέπει να διανυκτερεύσεις, παρά μόνο με τη σωστή διαπίστευση κρεμασμένη στο λαιμό σου. Και να ήταν πλούσιο, λέει, το πρωινό και να σου έδιναν μετά και για το δρόμο.
Σκέψου να πήγαινες στο μεγαλύτερο κλειστό στάδιο του νομού και να σε άφηναν να μπεις χωρίς να έχεις εισιτήριο. Σκέψου να ήταν εκεί ένας προπονητής τοξοβολίας, πρόθυμος να σου μιλήσει για τα μυστικά του αθλήματος. Και να έριχνες, λέει, μια βολή κι εσύ και να σου έδιναν και πιστοποιητικό με το όνομά σου!
Σκέψου το μεγαλύτερο προσκοπικό στέκι της πόλης να άνοιγε ειδικά για να σε υποδεχτεί. Βράδυ Κυριακής, με δροσερό αεράκι και προσκοπικά χαμόγελα. Και να σου διέθεταν, λέει, οι πρόσκοποι από τους χώρους τους και τη φιλόξενη αυλή τους, μέχρι τις ιδέες και τις γνώσεις τους.
Σκέψου στο σύγχρονο Αρχαιολογικό Μουσείο να σε περίμεναν ειδικευμένες ξεναγοί για να σου μιλήσουν για ό,τι θες. Και η υποδοχή να γινόταν στο αναπαυτικό το αμφιθέατρο. Και στο τέλος να σου επέτρεπαν να καταστρατηγήσεις το παγκόσμιο μουσειακό ταμπού του «μην αγγίζετε».
Σκέψου να γνώριζες ανθρώπους που δεν είχες πριν την ευκαιρία να γνωρίσεις. Και να ήταν, λέει, αξιόλογοι και ενδιαφέροντες και με διάθεση επικοινωνίας. Και να ’βγαιναν, λέει, από τις επαφές αυτές, σχέσεις, συνεργασίες, προοπτικές φιλίας.
Σκέψου να ήταν για σένα κρατημένη –reserve!− η πιο κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων της πόλης. Και να σου διέθετε χώρο για χορό. Και ύστερα για φαγητό και για ποτό. Και έπειτα να μπορούσες να ξαναχορέψεις –πιο ελεύθερα, αυτή τη φορά− και να πεις κι ένα τραγούδι – το αγαπημένο σου!
Σκέψου να έμπαινες σε ένα κηροπλαστείο και να σου άνοιγαν εκείνη την κλειστή την πόρτα που οδηγεί στο κρυφό του εργαστήρι. Κι ο ιδιοκτήτης, λέει, να σε μυούσε στα μυστικά της τέχνης του και του προϊόντος του. Και να ’ταν, λέει, το σκηνικό σκέτη μυσταγωγία, σε χώρο ιστορικό, με θέμα συναρπαστικό, με ομιλητή παθιασμένο.
Σκέψου, μάλιστα, όλα τα παραπάνω να συνέβαιναν μέσα στην ίδια μέρα. Σε πρόγραμμα έτοιμο, χωρίς χρονική παρέκκλιση και δίχως άγχος, κανονισμένο από άλλους για σένα, από καιρό. Και να είχες μαζί σου και παρέα εκλεκτή, της περιπέτειας.
Αυτό συνέβη σε μένα –κι άλλους 53 τυχερούς που επιβιβαστήκαμε μαζί− στο Adventure XVIII του TEDxPatras την Περασμένη Κυριακή. Κι είπα να μοιραστώ με κάποιο τρόπο αυτή τη μοναδική εμπειρία, αν και βαθιά γνωρίζω πως δεν μπορεί να μεταφερθεί. Σκέψου!
Υ.Γ.1. Το πρόγραμμα των TEDxAdventures υπάρχει στο πλαίσιο των TEDx εκδηλώσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο. Αποτελείται από μικρά (ή και μεγάλα) community workshops για όλη την κοινότητα του TEDx, προσφέρει διαδραστικές εμπειρίες στην πόλη και καλεί τους συμμετέχοντες να ανακαλύψουν παράλληλα τα μυστικά της. Το TEDxPatras έχει ήδη διοργανωθεί στην Πάτρα τρεις φορές (2015, 2016 και 2017).
Υ.Γ.2. Το πρώτο Adventure του TEDxPatras διοργανώθηκε στην Πάτρα την Κυριακή 18 Μαρτίου, και περιελάμβανε 18 επιμέρους εμπειρίες σε εννέα κατηγορίες (Επιστήμη, Τεχνολογία, Επιχειρηματικότητα, Πολιτισμό, Αθλητισμό Κοινωνία, Γαστρονομία, Ψυχαγωγία και Τοπικά θέματα).
*Οι 54 συμμετείχαν στις δράσεις της ημέρας με ένα ψευδώνυμο. Ένας απ’ αυτούς και ο Μαγγελάνος.
Ακολούθησε την τυπική διαδικασία για την ενοικίαση σπιτιού. Όμως εξαπατήθηκε κι έτσι μια ολόκληρη ζωή 35 ετών μεταφέρθηκε σε αποθήκη και ο ίδιος σε ξενοδοχείο
Από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μάς ήρθε σαν χαστούκι στο πρόσωπο το ενδεχόμενο να αλλάξει για πάντα η ζωή μας και να ξεχάσουμε τα όσα ξέραμε.
14°
