Η Νεοζηλανδή Emma Ebrahim ψάνχει τους απογόνους των ανθρώπων που έκρυψαν και έσωσαν τον παππού της.
1941: Νεοζηλανδοί στρατιώτες προσγειώνονται στην Κρήτη, μαζί με άλλες δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, προκειμένου να ενισχύσουν τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, έναντι των Γερμανών… Τα υπόλοιπα, αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της Κρητικής ιστορίας∙ έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη των Κρητικών.
Η συμβολή των Νεοζηλανδών στρατιωτών στη Μάχη της Κρήτης επικεντρώθηκε στα Χανιά και ειδικότερα, γύρω από την περιοχή του Μάλεμε, όπου και υπήρξε το εφαλτήριο για τη Μάχη της Κρήτης και τη Γερμανική Κατοχή.
Εκεί, είναι και το πλέον πιθανό, να καταφέρει να εντοπίσει η Emma Ebrahim τους απογόνους των ανθρώπων που έκρυψαν και έσωσαν τον παππού της.
Η Emma θέλει να συναντήσει, να γνωρίσει και να συνομιλήσει με τους απογόνους τριών αδερφών: της Ειρήνης, του Τάσου και του Νικόλα, των ανθρώπων εκείνων που βρήκαν και έκρυψαν τον παππού της, ένα Νεοζηλανδό στρατιώτη που ήρθε στην Κρήτη, αιχμαλωτίστηκε, το έσκασε, έζησε στα χωράφια και έπειτα κρύφτηκε στο σπίτι της Κρητικής οικογένειας, μέχρι που παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Με αφορμή ένα ταξίδι που θα πραγματοποιήσει στο νησί μας, η Emma, ανάρτησε τη φωτογραφία των ανθρώπων που αναζητά, καθώς και ένα κείμενο, όπου περιγράφει τις εμπειρίες του παππού της και ζητά από τον «κόσμο» των social media και, εν προκειμένω, του Facebook, τη βοήθειά τους, ώστε να καταφέρει να έρθει σε επαφή με τους απογόνους της Κρητικής οικογένειας.
«Η Ειρήνη, ο Τάσος και ο Νικόλας. Ψάχνω για αυτούς, ή για μέλη της οικογένειάς τους, προκειμένου να τους ευχαριστήσω που κράτησαν τον παππού μου ασφαλή», γράφει η Emma και εξηγεί ότι έστειλαν τη φωτογραφία που ακολουθεί στον παππού της, αφότου είχε επιστρέψει στο σπίτι του στο Christchurch της Νέας Ζηλανδίας. Στη φωτογραφία αναγραφόταν: «Στο φίλο μας, Άρθρουρ, Ειρήνη, Τάσος, Νικόλας. Για να θυμάσαι το νησί μας, την Κρήτη και τη χώρα μας, την Ελλάδα. 12-12-1946».
Ο παππούς μου, Άρθουρ Έρνεστ Ράιτ (Arthur Ernest Wright), αιχμαλωτίστηκε το 1941 - κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής - στην Κρήτη, λίγο μετά την προσγείωση των Νεοζηλανδών στρατιωτών στο νησί. Ο ίδιος, αφότου πέρασε καιρό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, απέδρασε 2 φορές, ψάχνοντας για φαγητό, και έπειτα πέρασε αρκετές εβδομάδες - του καλοκαιριού, του ίδιου έτους - κρυμμένος στα χωράφια, τρώγοντας γρασίδι και σκουλήκια, μέχρι που τον εντόπισε και τον έκρυψε για μήνες αυτή η οικογένεια από την Κρήτη, έως ότου τον μετέφεραν ξανά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η μία από τις φωτογραφίες αποτελεί αντίγραφο των χαρτιών που διαμοιράστηκαν σε ολόκληρο το νησί, ζητώντας από τους στρατιώτες να παραδοθούν, ειδάλλως θα τους μεταχειρίζονταν ως κατασκόπους.
Ο παππούς μου δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην οικογένεια που τον έκρυψε και έτσι, παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Φέτος, εγώ, ο σύζυγος και ο πατέρας μου, θέλουμε να επισκεφτούμε την Ελλάδα και την Κρήτη και να ξεναγηθούμε στα μαρτυρικά χωριά.
Ελπίζουμε πως θα υπάρχει κάποιος που θα γνωρίζει αυτή την οικογένεια, προκειμένου να μάθουμε κι εμείς για εκείνους και να συναντήσουμε τους απογόνους τους.
Χωρίς τη βοήθεια των προγόνων τους, οι 3 επόμενες γενιές της δικής μου οικογένειας δε θα υπήρχαν.
Ο παππούς μου πέθανε πριν από δύο χρόνια, 3 εβδομάδες πριν κλείσει τα 100… Είχε κορνιζώσει τη φωτογραφία των 3 Κρητικών στον τοίχο του.
Παρακαλώ κοινοποιήστε τη δημοσίευση, προκειμένου να τους βρούμε.
Ευχαριστώ.»
Ο Άρθουρ (ο πρώτος στη σειρά), κατά τη διάρκεια παρέλασης στη Νέα Ζηλανδία
Ο Άρθουρ ενώ σκάβει τούνελ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Γερμανών στην Κρήτη
19°
