Το Μικρομέγαλο Δουκάτο που θέλει να βολέψει κόσμο και δεν βρίσκει, αποφάσισε να ανοίξει τη δημόσια διοίκησή του στους ξένους από Ε.Ε., αρκεί να ξέρουν γερμανικά, γαλλικά και λούξικα.
Ο κόσμος αλλάζει, τα όνειρα μένουν. Και όπως έχει πει ο Paulo Coelho (ή ο Πέτρος Κωστόπουλος, ούτε θυμάμαι πια ποιος το είπε πρώτος), αν ποθείς πολύ κάτι, αργά ή γρήγορα το σύμπαν θα αρχίσει να συνωμοτεί για να το καταφέρεις. Ο δρόμος είναι μακρύς φυσικά, αλλά αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, και το ΑΣΕΠ, όλα γίνονται. Αρκεί να ξέρεις γλώσσες, αλλά ήδη τις φαντάζομαι τις διαφημίσεις φροντιστηρίων, ιδιωτικών σχολείων και ξενόγλωσσων τμημάτων των ΑΕΙ, «Γίνε και συ δημόσιος υπάλληλος στο Λουξεμβούργο – ναι, μπορείς!».
Διότι το Μικρομέγαλο Δουκάτο που έχει να βολέψει κόσμο και δεν βρίσκει κόσμο να βολέψει (αντίθετα με κάτι άλλες χώρες που έχουν το αντίστροφο ακριβώς πρόβλημα), αποφάσισε να ανοίξει τη δημόσια διοίκησή του στους ξένους από Ευρωπαϊκή Ένωση. Αρκεί να ξέρουν γερμανικά, γαλλικά και λούξικα (μην ανησυχείτε, σαν γερμανικά είναι). Είναι όμως αρκετό το χρήμα και η εργασιακή ασφάλεια για να απαρνηθεί ο Έλληνας την πατρίδα του; Ε λοιπόν, το σκέφτηκαν και αυτό! Ο Δήμος Λουξεμβούργου εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να μένουν ανοιχτά τα μαγαζιά μέχρι τις 6 το πρωί. Να που συναντιούνται το όνειρο του Έλληνα και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση κυρίες και κύριοι…
22°
