Πήρε σύνταξη στα 39 του και πλέον έχει επενδύσεις άνω των 3,6 εκ. δολαρίων, αλλάζοντας δραστικά τον τρόπο σκέψης του για την εργασία
Ο Τζαμάλ Ρόμπινσον, όπως πολλοί από εμάς, δεν ήθελε να περάσει μια ολόκληρη ζωή ως υπάλληλος με πενιχρό μισθό. Ήδη από τα 17 του γνώριζε ότι θα έπαιρνε σύνταξη, ήθελε να είναι ακόμη νέος και να έχει δυνάμεις και ενέργεια να ταξιδέψει και να χαρεί τη ζωή, χωρίς το άγχος του μεροκάματου.
Πέρυσι, σε ηλικία 39 ετών, έκανε αυτή την επιθυμία του πραγματικότητα: παραιτήθηκε από τη δουλειά του και σήμερα δεν έχει πλέον κανένα χρέος. Αντιθέτως έχει 3,6 εκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις, αποταμιεύσεις και λογαριασμούς επιταγών. Στα 40 του, ο Ρόμπινσον και μετά από περίπου 20 χρόνια δουλειάς, βγήκε σε πρόωρη σύνταξη και τον Απρίλιο του 2024 μετακόμισε στο Ντουμπάι, ενώ προηγουμένως ο γεννημένος στην αμερικανική Τζόρτζια είχε ζήσει για αρκετό καιρό στην πόλη του Μεξικού, αλλά και στο Παρίσι.
Όπως εξηγεί ο ίδιος, καθώς μέσα στα χρόνια αναγκάστηκε πολλές φορές να προσαρμόσει τον τρόπο ζωής και τις δαπάνες του στο εισόδημα που είχε ως εργαζόμενος σε εταιρεία, σύντομα αντιλήφθηκε μία μεγάλη παρανόηση σχετικά με το σύμπαν της εργασίας αλλά και της πολυπόθητης –από πολύ κόσμο- συνταξιοδότησης.
Του αρέσει αυτή η αναλογία: «Η συνταξιοδότηση είναι σαν να παντρεύεσαι. Αν σχεδιάζετε όλη σας τη ζωή να παντρευτείτε, αλλά σχεδιάζετε μόνο μέχρι το γάμο, θα χάσετε πολλά πράγματα που θα είναι πραγματικά σημαντικά για εσάς και για τους ανθρώπους γύρω σας ή την οικογένειά σας».
Η σύνταξη δεν είναι το τέλος, αλλά μια διαφορετική φάση της ζωής μας
«Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι εργάζονται σε δουλειές που τους παρέχουν μια αίσθηση σκοπού σ’ αυτή τη ζωή. Μόλις σταματήσουν να εργάζονται, μπορεί να χάσουν αυτή την αίσθηση ταυτότητας. Έτσι, είναι σημαντικό να αναπτύξετε ασχολίες που μπορείτε να κάνετε κατά τη συνταξιοδότηση για να βρείτε αυτό το παρόμοιο αίσθημα πληρότητας», επισημαίνει.
Για τον Ρόμπινσον αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αφιερώσει τον χρόνο και την ενέργειά του στα δημιουργικά του ενδιαφέροντα, όπως το να δουλεύει ως DJ, να γράφει το βιβλίο του, να κάνει podcast αλλά και να επιστρέψει στις σπουδές του που σε προηγούμενη φάση της ζωής του είχε εγκαταλείψει λόγω οικονομικής στενότητας.
Όταν αποφάσισε να υλοποιήσει την απόφασή του να βγει στη σύνταξη νωρίτερα, όσοι τον γνώριζαν τον ρωτούσαν πώς θα το κάνει αυτό, πώς θα συνεχίσει να επιβιώνει και πώς ταυτόχρονα θα κυνηγούσε όνειρα που χρειάζονταν χρήματα για να υλοποιηθούν. «Θέλω να επικεντρωθώ στον εαυτό μου [και στην] πνευματική μου ανάπτυξη», λέει. «Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν τι θα γίνει μετά, είμαι πραγματικά επικεντρωμένος στο να είμαι πιο παρών και να μην προσπαθώ να σκέφτομαι και να υπολογίζω το μέλλον».
Ανάκαμψη από μια ζωή επιθετικής κερδοφορίας και αποταμίευσης
Μια άλλη μεγάλη παρανόηση που επισήμανε σχετικά νωρίς ο Ρόμπινσον ήταν ότι οι συνήθειες που, πιθανώς, μας οδηγούν στην επαγγελματική ή οικονομική επιτυχία όσο εργαζόμαστε, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα μας οδηγήσουν στο επόμενο επίπεδο, δηλαδή σε μία αξιοπρεπή ζωή στη σύνταξη.
Για παράδειγμα, λέει, «το να αποταμιεύετε όσα περισσότερα χρήματα μπορείτε, ξοδεύοντας όλον το χρόνο σας στο να κερδίζετε χρήματα, δεν θα έχει πολύ νόημα στη συνταξιοδότηση, επειδή τώρα έχετε άφθονο χρόνο και δεν χρειάζεται να κάνετε συμβιβασμούς στις σχέσεις σας ή στην υγεία σας ή σε διάφορα πράγματα για να μπορέσετε να βγάλετε αρκετά χρήματα».
Το «να μην εργάζεται» δεν είναι ακριβώς στη φύση του Robinson. Έπιασε την πρώτη του δουλειά ως επιστάτης εκκλησίας όταν ήταν 14 ετών, και στη συνέχεια εργάστηκε σε φαστ φουντ κατά τη διάρκεια του λυκείου και του κολεγίου. Η πρώτη του δουλειά πλήρους απασχόλησης μετά το κολέγιο ήταν στον τομέα της ενέργειας με ετήσιο εισόδημα στα 41.000 δολάρια ετησίως. Τελικά μεταπήδησε στην τεχνολογία, και η τελευταία του δουλειά του απέφερε 1,1 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο δουλεύοντας ως στέλεχος εταιρείας που επικεντρωνόταν στην τεχνητή νοημοσύνη.
Με 185.000 εισόδημα ετησίως, τι να την κάνεις τη σύνταξη;
Αποταμίευε και επένδυε επιθετικά, αποθηκεύοντας έως και το 90% του μισθού του, για να τροφοδοτήσει τα όνειρά του για συνταξιοδότηση.
Ο Robinson λέει ότι ξοδεύει την πρόωρη συνταξιοδότησή του για να διορθώσει τη νοοτροπία του περί έλλειψης χρημάτων και να τα χρησιμοποιήσει πραγματικά για να απολαύσει τη ζωή του.
«Ακόμα και σήμερα, βλέπω τον εαυτό μου ως έναν άνθρωπο με τον κατώτατο μισθό που βγάζει 5,15 δολάρια την ώρα», λέει. «Θα έβγαζα 1 εκατομμύριο δολάρια το χρόνο και θα δυσκολευόμουν να ξοδέψω πάνω από 50 δολάρια για ένα αντικείμενο».
Μέρος της νέας προοπτικής του προέρχεται από την ανάγνωση του βιβλίου «Die With Zero» του Bill Perkins, το οποίο ενθαρρύνει τους αναγνώστες να ξοδεύουν και να χαρίζουν τα χρήματά τους με τρόπους που έχουν επίδραση σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Ως εκ τούτου, ο Robinson σκοπεύει να ζει από τουλάχιστον 5% του επενδυτικού του χαρτοφυλακίου ετησίως, δηλαδή περίπου 185.000 δολάρια το 2025. Αυτά είναι πολύ περισσότερα από όσα συνηθίζει να ξοδεύει, αλλά αναδιαμορφώνει τις συνήθειές του ώστε να ξοδεύει τα χρήματά του με ουσιαστικούς τρόπους, όπως σε ταξίδια σε όλο τον κόσμο και δίνοντας προτεραιότητα στην υγεία και την ευεξία του.
Συνολικά, όσο περήφανος και αν είναι ο Robinson για την πρόωρη συνταξιοδότησή του, λέει ότι είναι «σημαντικό για τους ανθρώπους να σκεφτούν πώς είναι η ζωή στη συνταξιοδότηση και όχι μόνο ότι η συνταξιοδότηση είναι ένα μέρος στο οποίο φτάνουν και όλα είναι τέλεια.Είναι πραγματικά μια άλλη φάση της ζωής.Και πολλά από τα πράγματα που υπήρχαν πριν, θα εξακολουθούν να υπάρχουν και τότε, πλην κάποιων εργασιακών πτυχών».
Όταν στο Shark Tank –κάτι σαν το Dragons’ Den- εμφανίστηκε ένας νεαρός με την εφεύρεσή του, τον απέρριψαν όλοι: σήμερα η συσκευή του χρησιμοποιείται ευρέως
13°
