(Περίληψη προηγουμένου: Η Μιμή δεν του κάθεται του κουμπάρου κι εκείνος βρίσκεται σε απόγνωση)
Τρεις φορές βόλτα για ποτό, μία για μπάνιο και άλλη μία στο σπίτι για να δούνε τηλεόραση. Κι όποτε προσπαθούσε να τη φιλήσει, η Μιμή του γυρνούσε το μάγουλο. Ο κουμπάρος προσπαθούσε να δώσει μια λογική εξήγηση και κατέληξε ότι είτε η Μιμή ήταν πραγματικά παλαιών αρχών και ήθελε πολύ χρόνο για να προχωρήσει, είτε της άρεσε κάποιος άλλος και κράταγε εκείνον για μπακ απ. Δεν του άρεσε κανένα από τα δύο ενδεχόμενα και με πήρε τηλέφωνο: «Έλα ρε μαλάκα, πάμε για κάνα ουζάκι»;
Συναντηθήκαμε στο Μοναστηράκι και αυτή τη φορά κάτσαμε στο 360, πάνω, στην ταράτσα. Ο κουμπάρος πήγαινε μπροστά και με το που μπήκαμε, κοντοστάθηκε και άρχισε να παρατηρεί το χώρο. «Να, πάμε από δω» αποφάνθηκε. Ήταν μια μακρόστενη μπάρα, στις δύο άκρες της οποίας κάθονταν από δύο κοπέλες. Εμείς κάτσαμε στη μέση και ο κουμπάρος κοίταγε πότε από τη μια και πότε από την άλλη. Μετά, στράβωσε λιγάκι όταν μας έφεραν τα ούζα και είχε γίνει ανατίμηση: το ποτήρι από τα 4, πήγε στα 5 ευρώ.
Μπάμπης: «Τι παίζει ρε μαλάκα με τη Μιμή;»
Κουμπάρος: «Ξέρω κι εγώ ρε… Από τη μία λέω να το παλέψω επειδή είναι ωραίο παιδάκι, από την άλλη βαρέθηκα να την κυνηγάω και να κάνω το μαλάκα. Τι θέλει, παρακάλια; Ούτε Ελληνίδα να ήτανε. Να σου πω, να πω καμιά μαλακία στα κορίτσια δίπλα;»
Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε ένας γνωστός, που έχει μαλλιά σαν του Φέθρυ στα Μίκυ Μάους και ο κουμπάρος τον έχει βγάλει γιεγιέ (ο γιεγιές δεν το ξέρει), μας είδε και έκατσε μαζί μας. Πριν ακόμα έρθει η μπίρα που είχε παραγγείλει, γύρισε προς τα δύο κορίτσια με ύφος Αλέν Ντελόν.
Γιεγιές: «Το ξέρετε ότι είστε τα πιο ωραία κορίτσια εδώ μέσα;»
Γιεγιές: «Να κεράσουμε κάνα σφηνάκι για το καλές διακοπές;»
Κορίτσια: «Όχι, ευχαριστούμε, θα φύγουμε σε λίγο»
Γιεγιές: «Ε, καθίστε λίγο τώρα που γνωριστήκαμε»
Κορίτσια (που είχαν ήδη σηκωθεί από τις θέσεις τους): «Μια άλλη φορά»
Γιεγιές: «Να αλλάξουμε τηλέφωνα μη χαθούμε»
Κορίτσια: «Καληνύχτα»
Γιεγιές (γυρνώντας προς τα εμάς): «Άμα δε βρέξεις κώλο, ψάρια δεν τρως»
Αργά, αφού είχαμε γυρίσει σπίτι, με πήρε ο κουμπάρος τηλέφωνο: «Έλα ρε μαλάκα, τι άτομο είναι αυτός ο γιεγιές ρε… Μας έκανε και χαλάστρα. Έχουμε που έχουμε την καντεμιά μας, έχουμε και όλους τους μαλάκες από κοντά. Δεν υπάρχει σωτηρία…»
Είχε χαθεί για κάνα δυο μέρες όταν με πήρε τηλέφωνο.
Κουμπάρος: «Το παράτησα τελείως με τη Μιμή, βαρέθηκα. Αλλά δυο μέρες ΄’εχω τρελαθεί να κάνω τσατάκι. Μπαίνω τα μεσημέρια πιο πολύ, είναι καλύτερα γιατί δεν έχει πολλούς μαλάκες. Έχω πάρει και δύο τηλέφωνα. Από μια Ελληνίδα και μια Ουκρανή. Την Ελληνίδα θα την αφήσω για μετά, γιατί η Ουκρανή πρέπει να είναι καλό παιδί. 37 χρονών λέει, έχει δυο παιδάκια και δουλεύει τα βράδια αποκλειστική σε ένα νοσοκομείο»
Μπάμπης: «Έχει φωτογραφία;»
Κουμπάρος: «Ναι ρε, γαμώ τα παιδάκια σου λέω, μπες να δεις…»
Μπάμπης (αφού μπήκα και είδα): «Αποκλείεται ρε μαλάκα να είναι αυτή. Αυτή είναι μοντέλο. Άσε που δυο φωτογραφίες έχει και είναι διαφορετική η μία με την άλλη»
Κουμπάρος: «Κι αυτή να μην είναι, αποκλείεται να μην είναι καλή ρε. Ξέρεις καμιά άσχημη Ουκρανή;»
17°
