Αν και έχουν περάσει λίγοι μόλις μήνες από τα γενέθλια του Cliff Devries, το βίντεο με τη συγκινητική βουτιά του συνεχίζει να είναι viral.
Ο Αμερικανός ασχολούνταν με τις καταδύσεις από νεαρή ηλικία και το όνειρό του ήταν να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά στα 22 του χρόνια διαγνώσθηκε με καρκίνο στον εγκέφαλο. Μετά από μια δύσκολη εγχείρηση που διήρκεσε πάνω από 13 ώρες, με σκοπό να του αφαιρεθεί όγκος περίπου 15 εκατοστών, ο Devries έμεινε παράλυτος σε όλη τη δεξιά πλευρά.
Ο ίδιος όμως δεν τα παράτησε, παρά το εμπόδιο που παρουσιάστηκε στη ζωή του, και απέδειξε πως με τη θέληση και το πείσμα μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Έγινε προπονητής καταδύσεων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας στο Ρότσεστερ, στο οποίο διδάσκει από το 1999 και έβαλε ως στόχο κάθε χρόνο την ημέρα των γενεθλίων του να κάνει και μια βουτιά από βατήρα σε πισίνα.
Όπως βλέπουμε στο βίντεο, ο 20χρονος γιος του Corey, επίσης καταδύτης στο Monroe Community College, βοηθάει τον Cliff να ανέβει πάνω στο βατήρα και παρότι χάνει την ισορροπία του και πάει να πέσει, ο γιος του τον κρατάει και τελικά εκείνος κάνει τη βουτιά του.
«Ήθελα ακόμη λίγα εκατοστά μέχρι που το πόδι μου κόλλησε και έπεσε πάνω στον Corey. Εκείνη τη στιγμή φοβήθηκα πολύ. Διάφορα σενάρια πέρασαν από το μυαλό μου», δήλωσε αρχικά ο Devries.
Τα βλέμματα του κοινού τράβηξε και η 5χρονη κόρη του Grace, η οποία μόλις είδε τον πατέρα της να κάνει την βουτιά, άρχισε να χοροπηδάει και να χειροκροτάει από τη χαρά της, ενώ μετά πήγε να τον αγκαλιάσει. Μάλιστα μετά, όταν ρωτήθηκε, είπε πως ήταν τόσο περήφανη που ο πατέρας της κατάφερε να βουτήξει, καθώς το κάνει σπάνια.
«Αν δεν είχα τη στήριξη της οικογένειας μου, την πίστη και τους ανθρώπους που είναι γύρω μου κάθε μέρα, δεν θα το είχα καταφέρει» εξήγησε ο 44χρονος.
«Ποτέ δεν το είδα σαν κάτι που μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο. Για μένα είναι απλώς διασκεδαστικό να ανεβαίνω στον βατήρα και να βουτάω μέσα στο νερό. Χαίρομαι όμως, που μπορεί να βοηθήσει και να ενθαρρύνει κάποιον που το χρειάζεται».
«Ο κόσμος γύρω μου με αντιμετωπίζει φυσιολογικά. Κανένας δεν με κοίταξε περίεργα. Δεν το θεωρούν κάτι ιδιαίτερο πλέον. Ξέρουν ότι απλώς είναι η ετήσια βουτιά μου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που περπατάνε διαφορετικά, που μιλούν διαφορετικά, που κοιτάνε διαφορετικά. Πρέπει να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητα τους».
23°
