Περί εκλείψεων

Μια ηλιακή έκλειψη αποτελεί συχνά ένα τέλος –κάτι ολοκληρώνεται, κάτι τελειώνει– και ίσως είναι ακριβώς αυτό που ήταν κολλημένο ή μας ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό. «Προσαρμόσου ή τέλειωσέ το» μπορεί να είναι ένα άλλο σλόγκαν που ταιριάζει στην ηλιακή έκλειψη. Κάθε τέλος απελευθερώνει ενέργεια για νέες αρχές, εάν μπορείς να προσαρμοστείς, αλλά η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση του τέλους είναι κυρίαρχη την εποχή της έκλειψης.

Αντίθετα, η έκλειψη Σελήνης φέρνει στην επιφάνεια κάτι που προϋπάρχει σε συναισθηματικό επίπεδο και που ίσως οδηγεί σε γεγονότα ή σχετίζεται με διαπροσωπικές σχέσεις.

Κάθε έκλειψη φωτίζει έναν τομέα του γενέθλιου ωροσκοπίου. Στις εκλείψεις κάτι μπαίνει στο μικροσκόπιο. Οι δύο περίοδοι των εκλείψεων –συμβαίνουν δύο φορές το χρόνο κάθε πεντέμισι μήνες περίπου και πάνε κατά ζευγάρια ηλιακή-σεληνιακή– είναι ευνοϊκές εποχές για να δεις την ψυχή σου, τη ζωή σου, την πορεία σου από ψυχολογική και πνευματική σκοπιά. Παρόλα αυτά, αν κάποιος έχει μια έκλειψη στον Ήλιο του, ίσως να είναι πρόωρο να μιλήσει για το μέλλον. Αντιμετωπίζοντας το σκοτάδι και την αίσθηση ότι εκλείπεις, συνειδητοποιώντας δηλαδή ότι το παρελθόν είναι σίγουρα πιο διαφωτιστικό. Μια ηλιακή έκλειψη μπορεί να έχει γεγονότα, προκλήσεις ή να δημιουργεί εξωτερικά γεγονότα. Τελειώνοντας κάτι μπορεί να φέρει αισθήματα από το παρελθόν, αλλά αυτό που τα κινητοποιεί είναι ένα εξωτερικό γεγονός.