ΣΕ ΕΙΔΑ

Ήμουν με το αμάξι 14:00 το μεσημέρι και προσπαθούσα να παρκάρω στο μετρό Αλίμου. Ξαφνικά ξεπρόβαλες εσύ, ψηλή, ξανθιά με ένα μακρύ μαύρο παλτό και ένα απίστευτα γοητευτικό βλέμμα. Δεν μπορούσα να σταματήσω γιατί τα αυτοκίνητα ήταν ουρά και εκτός αυτού πήγαινα τον πατέρα μου στο γιατρό. Σε κοίταξα απλά και όλα έγιναν όμορφα...

Σε είδα μέσα στο αεροπλάνο, επιστρέφαμε μαζί. Μιλήσαμε λίγο, όταν πήγες να πάρεις τη βαλίτσα σου, σε κοιτούσα όλη την ώρα! Πήγες να βγεις από την πίσω έξοδο, τελικά βγήκες από την μπροστινή, σε έχασα στις αφίξεις του αεροδρομίου.

Άνοιξα απότομα την πόρτα στο μπάνιο και ήσουν από πίσω και σου ζήτησα συγνώμη. Ήθελα πολύ να ξεκινήσω συζήτηση, αλλά ντράπηκα.

Ήρθες να ψωνίσεις, από εκείνη την ώρα η συνάδελφός μου μιλούσε μόνο για σένα, παρατήρησα πως και εσύ την κοιτούσες...

...να ψάχνεις έναν δρόμο και με ρώτησες προς τα πού είναι. Πρέπει οπωσδήποτε να σε ξαναδώ γιατί δεν σε έστειλα στη σωστή κατεύθυνση.

Βροχερός καιρός, έλα να τα πούμε. Ταιριάζει νομίζω.

Μπες στα ανεπιθύμητα. Μπας και...

Το μόνο κοινό τελικά που έχουμε είναι η ρεμπέτικη μουσική που μας ενώνει και ότι μας αρέσει το κρασί. Μου λείπει αυτό που πίστευα πως ήσουν. Πόσο έξω έπεσα... Κρίμα...

Σε είδα Σάββατο βράδυ στον Κόκκινο Λωτό. Μαύρα μαλλιά, πολύ όμορφα μάτια, γκρι σακάκι, μαύρο παντελόνι. Ήσουν με δύο φίλες σου και εγώ με έναν φίλο μου. Κοιτιόμασταν για λίγο και σου χαμογέλασα. Έπρεπε να φύγουμε γιατί ο φίλος μου δεν ένιωθε πολύ καλά και δε σου μίλησα.

Όπου σε πετύχω... Σε βρήκα;