Απάντηση σε μια αγγελία που νομίζω γράφτηκε για μένα...

Στο μυαλό μου σε είδα να με κυνηγάς για να σε αγαπήσω κάπου στα 15. Ο τίτλος του μηνύματος που θέλω να απαντήσω νομίζοντας πως είναι για μένα γιατί ταιριάζει στην ιστορία. Καλέ μου φίλε από το παρελθόν, δε σε κυνηγούσα να με αγαπήσεις, απλά σε είχα συμπαθήσει, γιατί κάνεις ένα επάγγελμα που κάποτε αγαπούσα πολύ. Είχες μια γνωριμία με τον πατέρα μου και μιλούσαμε και σε είχα εκτιμήσει γιατί μου έδειχνες φιλική συμπεριφορά όταν με βλέπεις. Αυτό μου έκανε καλό, το έχω ανάγκη, γιατί ήμουν και είμαι ένα άτομο μοναχικό, δεν έχω φίλους, δεν έχω αποδοχή από τους άλλους λόγω του ότι είμαι παράξενη λόγω του αυτισμού. Ήσουν το μόνο άτομο που μου έδειξε συμπάθεια, αποδοχή έμπρακτα κι αυτό με έκανε να σε συμπαθώ πολύ και στα μάτια σου να δω έναν φίλο, έναν αδερφό που μου λείπει στη ζωή. Το χειρίστηκα λάθος κι αυτό μπορεί να μην ήταν όμορφο στα μάτια σου. Οι προθέσεις μου παρεξηγούνται, γιατί οι άλλοι δεν ξέρουν πώς λειτουργώ. Σε ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τον καλό τρόπο που μου φέρθηκες, πάντα φιλικός, ευγενικός, καλοσυνάτος. Το εκτιμώ αυτό από καρδιάς, θέλω να είσαι καλά εσύ κι αυτοί που αγαπάς. Εγώ συνεχίζω τον μοναχικό μου δρόμο γιατί έτσι ήταν από όταν γεννήθηκα, η μοίρα μου με αυτό που με συνοδεύει και με ταλαιπωρεί να μην μπορώ να έχω κόσμο να με νοιάζονται, γιατί οι άνθρωποι δε θέλουν άτομα σαν και μένα. Έτσι αποσύρθηκα κι είμαι όλο σπίτι μου, να μην ενοχλώ, μη γίνομαι μια δυσάρεστη παρουσία στους γύρω.