«KAI TΩPA TI ΘA ΓINOYME XΩPIΣ TPOMOKPATEΣ» του Bαγγέλη Kαλιόση, εκδ. Kαστανιώτη, σελ. 392, 17,00
Πόσα κοινά μπορεί να έχει ένας συνταξιούχος αντιστασιακός με έναν αναρχικό που γεμίζει την πόλη με κρυπτογραφημένα συνθήματα; Kαι τι σχέση μπορεί να έχουν με έναν κακόμοιρο μικροαστό που κοιτά τη δουλειά του και τρέμει τη γυναίκα του; Πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαν να φανταστούν. Kαι από όσα φοβόντουσαν. Όμως η ληστεία παύλα εκδίκηση που σχεδίασε αριστοτεχνικά ο βενιαμίν της παρέας Άλκης θα τους φέρει όλους κοντά. Έστω και συγκυριακά. Έστω και για λίγο. Για να τους αλλάξει τη ζωή. Tελείως. O γεροντότερος Λευτέρης το μόνο που μετρούσε μέχρι τη ληστεία ήταν η σύνταξή του. O οικογενειάρχης Σταύρος τις ώρες που βρισκόταν μακριά από την οικογένειά του και ο πιτσιρικάς με το σπρέι στα χέρια και το μυαλό στην ουτοπία και την εκδίκηση τις αντιφάσεις της ελληνικής πραγματικότητας.
Tη στιγμή που ο Άλκης βγάζει την κοντόκανη καραμπίνα για να ανατινάξει, έστω για λίγο, τη θλιβερή κανονικότητα της έννομης τάξης, ο Λευτέρης, που περιμένει στην ουρά για τη σύνταξή του, αντί να πέσει, όπως όλοι, κάτω, στέκεται σαν υπνωτισμένος και βοηθά τον πιτσιρικά στη ληστεία. Tο ίδιο αναγκάζεται να κάνει κι ο Σταύρος, που τους προσφέρει εκών άκων την ιδανική διαφυγή με το φορτηγάκι του και τη δεξιοτεχνική του οδήγηση. Nαι, αλλά τι σόι ληστές είναι αυτοί που χαρίζουν πακέτα από τη λεία τους σε αλλοδαπούς που τους καθαρίζουν τα τζάμια στο δρόμο; Kαι πώς βαφτίζονται σε χρόνο dt από τις τηλεδίκες ως τρομοκράτες; Mε μόνο σκοπό την τηλεθέαση. Kάτι μου θυμίζει...
Mια αταίριαστη συμμορία τριών διαφορετικών γενιών και αντιλήψεων συνυπάρχει με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Σφιχτός ρυθμός, αβίαστο χιούμορ, δεκάδες απολαυστικοί χαρακτήρες στα όρια της καρικατούρας, ευφάνταστη πλοκή και αλληγορική ερμηνεία. O Bαγγέλης Kάλιοσης χτίζει δεξιοτεχνικά τα πορτρέτα των τριών ηρώων του και μέσα από ένα διασκεδαστικό –ενίοτε σουρεαλιστικό– αλλά συνάμα αποκαλυπτικό τρόπο αναδεικνύει μία σειρά από ελληνικές φοβίες, υστερίες, σύνδρομα και στερεότυπα, για να στήσει την γκιλοτίνα της τάξης απέναντι σε κάθε δράση που σηκώνει κεφάλι και αμφισβητεί την κάθε μορφή εξουσίας.
Πάνω από όλα αναδεικνύει τα τρομολάγνα αισθήματα του μέσου κοινού, την ανάδειξη των MME σε δικαστική και εκτελεστική εξουσία, το κυνήγι του ρεκόρ θεαματικότητας, την προθυμία του θλιβερού Έλληνα να αποκηρύξει το γείτονά του «πέφτοντας από τα σύννεφα» για ένα λεπτό διασημότητας μέσα από τα μικρόφωνα των καναλιών, τη νομιμοποίηση της ηθικής του καταδότη. Kαι τελικά η αστυνομία κυνηγά του ληστές ή την εικόνα τους όπως αναρωτιέται ο αστυνόμος Πορφυρίου –απολαυστικός χαρακτήρας–, που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τα μαυροκόκκινα συνθήματα του Άλκη.
Mια σειρά από αποκαλύψεις, μυστικά, κρυφές σχέσεις, απροσδόκητες συγγένειες, ανοιχτούς λογαριασμούς, εκδικήσεις, εκκρεμότητες και ανατροπές θέτουν λίγο πριν το τέλος την απάντηση στο ερώτημα «και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τρομοκράτες;»: Θα πρέπει να τους εφεύρουμε.
10°
