Αν «πατρίδα σου είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά σου» ο Τζέφρι Σάιγκερ είναι Μυκονιάτης. Γεννήθηκε βέβαια στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, σπούδασε πολιτικές επιστήμες, βιολογία και νομικά κι έγινε μεγαλοδικηγόρος στη Νέα Υόρκη, αλλά ο δρόμος του τον έφερε μια μέρα σε ένα μικρό νησί στην άκρη του κόσμου που το ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αποφάσισε να εγκαταλείψει την καριέρα του για τη συγγραφή και το νησί του, το Μανχάταν, για τη Μύκονο. Μπορεί να τον συναντήσετε κάπου στα Ματογιάννια να πίνει χαλαρωμένος και μαυρισμένος το ποτό του και να ξεκουράζει το βλέμμα του στο γαλάζιο ορίζοντα. Τι να σκέφτεται; Ίσως το επόμενο βιβλίο του με πρωταγωνιστή και πάλι το αγαπημένο του νησί…
Πείτε μας με δυο λόγια τι είναι το βιβλίο σας «Μυστήριο στη Μύκονο» (εκδ. Αικατερίνη Λαλαούνη);
Είναι ένα μυθιστόρημα που δημιουργήθηκε με την πρόθεση να ταξιδέψει τον αναγνώστη σε ένα απολαυστικό, γεμάτο σασπένς και αγωνία ταξίδι στην κουλτούρα, την ομορφιά και τη ζωή ενός αιγαιοπελαγίτικου παράδεισου, αλλά και μια ιστορία που όλοι ξέρουμε πως δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί εκεί.
Μια νεαρή γυναίκα που κάνει τις διακοπές της στη Μύκονο, απλά εξαφανίζεται από προσώπου γης. Και κανείς δεν το καταλαβαίνει. Αυτό συμβαίνει μέχρι τη στιγμή που βρίσκεται ο σκελετός ενός σώματος κάτω από το πάτωμα μιας παλιάς κι έρημης εκκλησίας στο βουνό και ο νέος αρχηγός της αστυνομίας του νησιού, ο Ανδρέας Καλδής, αρχίζει να βρίσκει πτώματα, σκελετούς, κόκαλα και υπόπτους σχεδόν όπου κι αν κοιτάξει. Είναι ο χειρότερος και σχεδόν αδιανόητος για την Ελλάδα εφιάλτης –κανείς πολιτικός δεν θα ήθελε να έχει ένα τέτοιο βάρος ξαφνικά πάνω του– και μια ιστορία που μπαίνει βαθιά σε αρχαίους μύθους και παρακολουθεί παλιά, ξεχασμένα σημεία του νησιού σε έναν αγώνα να βρεθεί ο δολοφόνος πριν χτυπήσει ξανά. Ο Ανδρέας Καλδής είναι ο κύριος χαρακτήρας, αλλά για μένα η Μύκονος είναι ο πρωταγωνιστής στο βιβλίο.
Το βιβλίο έγινε best seller και θα εκδοθεί τον Ιανουάριο 2009 στην Αμερική από ένα διακεκριμένο εκδοτικό οίκο. Πώς αισθάνεστε;
Αυτό που νιώθω είναι ο πόνος στο μπράτσο μου κάθε φορά που τσιμπιέμαι για να βεβαιωθώ ότι δεν ονειρεύομαι όλη αυτή την απροσδόκητη και υπέροχη επιτυχία του βιβλίου «Μυστήριο στη Μύκονο». Είναι απερίγραπτη η χαρά μου που βλέπω ένα βιβλίο, το οποίο πάντα ήθελα να γράψω και στο οποίο πίστευα (όπως και η εκδότριά μου, Αικατερίνη Λαλαούνη), να αγκαλιάζεται με τέτοιο ενθουσιασμό από το αναγνωστικό κοινό.
Με τη Μύκονο ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά ή την αγαπήσατε σιγά σιγά; Τι σας τράβηξε περισσότερο;
Νομίζω «έρωτας με την πρώτη ματιά» είναι ακριβώς αυτό που το περιγράφει. Μια γυναίκα με πρωτόφερε στη Μύκονο –βασικά στην Ελλάδα– λέγοντάς μου πως θα τη λατρέψω. Το νησί και οι άνθρωποί του με τράβηξαν σ’ αυτό τον τόπο όσο πουθενά αλλού στον κόσμο. Είναι πραγματική έμπνευση για το γράψιμό μου.
Γνωρίζετε πολύ καλά την Ελλάδα. Η γνώμη σας για τους Έλληνες πολιτικούς, τους δημάρχους, όπως τη διαβάζουμε στο βιβλίο, είναι πολύ ενδιαφέρουσα…(!) Τι έχετε να πείτε για την ελληνική πολιτική σκηνή;
Είμαι υπερήφανος για όλους τους φίλους που έχω στην Ελλάδα, εντός και εκτός κυβερνήσεως. Με βοήθησαν να καταλάβω και να σεβαστώ αυτή τη χώρα που λατρεύω. Το γράψιμό μου προσπαθεί να μυθιστοριοποιήσει την πραγματικότητα –όχι να την επανασυνθέσει– και θα ήταν αλαζονικό από μέρος μου να εκφράζω τη γνώμη μου για πράγματα που σωστότερο και καλύτερο είναι να τα συζητούν εκείνοι στους οποίους επίσημα απευθύνονται και τα έχουν επωμισθεί.
Μια μέρα ξαφνικά εγκαταλείψατε μια μεγάλη δικηγορική καριέρα στην Αμερική για να αφοσιωθείτε στο γράψιμο. Ήταν δύσκολη απόφαση;
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ μόνιμα με το γράψιμο βρισκόμουν στο απόγειο της καριέρας μου ως δικηγόρος και συνεργάτης ενός από τα πιο επιτυχημένα και αναγνωρισμένα δικηγορικά γραφεία της Νέας Υόρκης. Έχοντας αποδεχθεί –απρόθυμα, είναι η αλήθεια– πως δεν θα ζω για πάντα, και ξέροντας πως το γράψιμο είναι το αληθινό μου πάθος, η απόφασή μου να αλλάξω έτσι τη ζωή μου ήταν αρκετά εύκολη. Πολλοί που θέλουν να κάνουν ένα παρόμοιο βήμα φοβούνται πως με ένα τέτοιο ρίσκο θα χάσουν τη θέση τους στην ιεραρχία και ό,τι είχαν κερδίσει στην κοινωνία που ζουν. Εγώ δεν ανησυχώ για τέτοια πράγματα, πιστεύω πως τα καλύτερά σου χρόνια και στιγμές είναι πάντα μπροστά σου.
Όμως σας λείπει η μάχιμη δικηγορία;
Με μια λέξη, ΟΧΙ. Μου αρέσει η ελευθερία να φτιάχνεις μια ιστορία, κάτι που αφήνει τη φαντασία σου να τρέχει ελεύθερη. Ήταν πολύ πιο δύσκολο να γράφω ως δικηγόρος, όταν έπρεπε να δημιουργήσω μια ιστορία πειστική, που να βασίζεται ολοκληρωτικά στην αλήθεια, το εντελώς αντίθετο του να δημιουργείς ένα μυθιστόρημα.
Υπάρχουν βιβλία που διαβάζετε ξανά και ξανά
; Είμαι φανατικός θαυμαστής των J.M. Coetzee, Arthur Conan Doyle, Jeffrey Eugenides, Cormac McCarthy, Ian McEwan, John Steinbeck, August Wilson (στην πραγματικότητα θεατρογράφος) και όλων των ιστοριών μυστηρίου των εκδόσεων Poisoned Pen Press. Όσο για το ένα βιβλίο που θα διάβαζα ξανά και ξανά, αυτό θα ήταν η Συλλογή Ποιημάτων του Robert Frost – αν και πρόσφατα βρήκα και μια εκπληκτική μετάφραση Συλλογής Ποιημάτων του Κώστα Καβάφη.
Σε κάποιο σημείο του βιβλίου γράφετε ότι η Μύκονος είναι μιάμιση φορά το Μανχάταν. Μπορείτε να μας πείτε ομοιότητες και διαφορές;
Ομοιότητες: Και τα δυο είναι υπέροχα νησιά, με ονόματα που αρχίζουν από «Μ» και με ανάγκη για μια πιο συντονισμένη και αποτελεσματική αρχή στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Διαφορές: Στη Μύκονο ο ήλιος είναι πάντα πάνω απ’ το κεφάλι σου, το Αιγαίο πάντα στα πόδια σου και ευπρόσδεκτοι άνεμοι σε δροσίζουν ευχάριστα στη ζέστη του καλοκαιριού. Στο Μανχάταν ο ήλιος βρίσκεται, φαντάζομαι, κάπου εκεί ψηλά ανάμεσα στους ουρανοξύστες, ο Ατλαντικός κάπου εκεί έξω μετά τα ποτάμια και συμβαίνουν απρόβλεπτες εκρήξεις ερκοντίσιον που διαλύονται αφού λειτουργούν συνέχεια το καλοκαίρι.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας στέκια στο νησί;
Υπάρχουν διάφορα μέρη που μου αρέσει να πηγαίνω περισσότερο από άλλα –κυρίως στη χώρα, που είναι οι φίλοι μου–, παρόλο που τα ίδια πάντα πολλά χιλιόμετρα μες στη νύχτα μού είναι βραχνάς. Αυτό το λέω, γιατί αν αρχίσω να ονομάζω και να απαριθμώ τα αγαπημένα μου μπαρ, κλαμπ και εστιατόρια –και είναι πολλά– σίγουρα θα παρεξηγηθώ με κάποιο φίλο, αν, χωρίς πρόθεση, τον ξεχάσω. Αν όμως διαβάσετε το βιβλίο μου…
17°
