Θωμάς Γκόρπας: Το ποίημα της ημέρας είναι από τη συλλογή Τα Ποιήματα, Κέδρος 2006
Το ποίημα της ημέρας: «Η Ποίηση» από την ποιητική συλλογή «Ποιήματα» του Θωμά Γκόρπα.
Η ΠΟΙΗΣΗ Μνήμη Δημήτρη Χριστολούδου
Το χειρότερο και το καλύτερο στη ζωή ποιητή
Να χτίζεις για τους άλλους πύργους και παλάτια
Παίρνοντας πέτρα απ’ το νταμάρι της καρδιάς σου
Σκαμμένης απ’ τα χαμόγελα τα πάρε και τα δάκρυα
Παίρνοντας χρώμα και γυαλί απ’ την μεγάλη σου αγάπη
Που γίνεται βράδι πρωί κομμάτια….
Πατάρι
Ανάμεσα από καφέ εσπρέσο και ντουμάνια
Οι νέοι ποιητές σκαλίζουν στην καρδιά του κόσμου
Για φρέσκους δρόμους για φρέσκα λιμάνια
……………………………………………………………
κάποτε τέλειωσε αυτή η ιστορία
κ’ οι ποιητές λιγόστεψαν αμάν πόσο λιγόστεψαν
τόσοι πουλάν στην αγορά όσο τα τελευταία τους ρετάλια
τόσοι αγοράζουν γιατρικά πανάκριβα για μια ποίηση ξεγραμμένη
πια
οι ποιητές λιγόστεψαν αμάν πόσο λιγόστεψαν
κ’ οι φίλοι…
Ποιος ήταν ο Θωμάς Γκόρπας
Ποιητή της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς ο Θωμάς Γκόρπας γεννήθηκε το 1935 και πέθανε το 2003. Αμφισβητίας και ανατρεπτικός, τρυφερός και παράφορος, ο Γκόρπας αποτελεί μια ιδιαίτερη φωνή της μεταπολεμικής μας ποίησης – και δεν είναι τυχαίο ότι τον έχουν χαρακτηρίσει τον πρώτο Έλληνα «μπιτ» ποιητή. Η ζωή του υπήρξε απόλυτα συνεπής προς την τέχνη του. Πολυτεχνίτης, διορθωτής, λογιστής, βιβλιοπώλης, εργάτης, δημοσιογράφος, ασχολήθηκε με το λαϊκό τραγούδι και τον κινηματογράφο, γράφοντας σενάρια.
Βαθιά αντισυμβατικός, ευαίσθητος δέκτης των κραδασμών της εποχής εξεγερμένος ρομαντικός, σαρκαστικός όσο δεν παίρνει και καταγγελτικός ενίοτε, ο Γκόρπας παρακολουθεί με τρυφερότητα την εν τω κόσμω πορεία του ανθρώπου προς το μηδέν. Στο έπος της καθημερινότητάς του χωράει η ρουτίνα και η πολιτική, η καταπίεση και ο έρωτας, η απώλεια και η ελπίδα, η πίστη στο μέλλον. Στην ποίηση και την ποιητική του πρόζα, μεγαλύνονται τα αισθήματα, οι τόποι, οι κινήσεις της καθημερινότητας με μια τρυφερότητα που ενίοτε γίνεται επιθετική και η εξουσία, σε όλες τις εκφάνσεις της, χλευάζεται και καταγγέλλεται με τον πλέον ευθύ και άμεσο τρόπο.
Από του Βάρναλη τις μέρες ώς τα μερόνυχτα του Γκόρπα πολλά αλλάξανε της γης οι κολασμένοι δεν βρυχώνται, η καβαλίνα κι η ροδακινιά εξοστρακίσθηκαν και το κρασί δεν είναι άρωμα και πτήσις και αφρός μόνο οι γυναίκες, α, οι γυναίκες, δύστυχε Θωμά, όσο περνούν τα χρόνια γίνονται πιο όμορφες και πιο φασίστρες και πράμα φυσικό μάς βασανίζουν περισσότερο.
Θωμάς Γκόρπας - Αυτοβιογραφικό σημείωμα
Ο Θωμάς Γκόρπας γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1935. Από το 1954 έζησε στην Αθήνα, από το 1975 έως το 1980 στο Παρίσι, και από το 1990 μοίραζε τον καιρό του ανάμεσα στην Αθήνα και στην Αίγινα. Έκανε μια ντουζίνα επαγγέλματα: εργάτης, λογιστής, παλαιοβιβλιοπώλης, βιβλιοπώλης, επιμελητής εκδόσεων, εκδότης (εκδόσεις Πανόραμα και εκδόσεις Έξοδος), μεταφραστής κ.ά., πριν και μετά τη λεγομένη δημοσιογραφία (συντάκτης στον Ημερήσιο Τύπο: Ανεξάρτητος Τύπος, Μεσημβρινή, Εξπρές, Νέα Πολιτεία). Ακόμα υπήρξε συντάκτης ή αρχισυντάκτης στα περιοδικά Ρουμελιώτικο Ημερολόγιο, Ρουμελιώτικη Βίγλα, Ο Λογοτέχνης, Η Τέχνη στην Αθήνα, Η Καλλιτεχνική, Πολιτικά Θέματα, Μουσικά Θέματα. Έγραψε για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δίδαξε σε θεατρική σχολή ιστορία λογοτεχνίας και αγωγή του λόγου. Πρωτοεμφανίστηκε ως ποιητής στο έκτο τεύχος του περιοδικού Ο Λογοτέχνης τον Ιανουάριο του 1957 με το ποίημα «Αθήνα 1956, οδός Αθηνάς». Πρώτη ποιητική συλλογή του ήταν η «πλακέτα» Σπασμένος καιρός του 1957. Στη δεκαετία του ’50 σύχναζε στο Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας, στη Στοά Μαυρίδη, στο Πατάρι του Λουμίδη και στο Βυζάντιον. Από το 1955 έως το 1967 συμμετείχε σε ομάδες που πρωτοστάτησαν για μια πρωτοπορία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στα εικαστικά, και για την υπεράσπιση του λαϊκού τραγουδιού. Από τους πρώτους που μίλησαν και έγραψαν για τον Καραγκιόζη και το ρεμπέτικο. Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Μπιτ στην Όστια της Ρώμης. (Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Θωμά Γκόρπα).
20°
