Τα κορίτσια που άφησε πίσω του ο Μηνάς είναι μεταλλαγμένα, έχουν τρία μάτια, τέσσερα χέρια και μια μικρή καρδιά. Πάσχουν από το σύνδρομο του μαγεμένου βατράχου που θα τον φιλήσεις και θα γίνει αμέσως πρίγκιπας και της ευτυχισμένης νοικοκυράς, εκείνης με το πλαστικό λευκό χαμόγελο και την καρό ποδιά που φτιάχνει κουλουράκια κανέλας.
Πόση κόλλα uhu χρειάζεται άραγε για να στερεώσεις αυτό το χαμόγελο και πόσους βατράχους πρέπει να φιλήσεις; Ίσως φταίει η ζέστη, τα αλκοολούχα ποτά με το δυόσμο που προκαλεί αλλεργία, το τέλος του καλοκαιριού και η απέραντη μοναξιά που αφυδατώνει το σώμα τους και τις μεταμορφώνει σε ανδρόγυνα τέρατα.
Τις συμβούλεψα να δουν ταινίες θρίλερ, να κλέψουν μια τράπεζα, να χαθούν σε σκοτεινά στενά δρομάκια, να ανέβουν στις ταράτσες των σπιτιών τους και να πηδήξουν στο κενό για να φοβηθούν. Ίσως έτσι καταφέρουν πάλι να νιώσουν. Στην μεγάλη κρίση τα κορμιά που εμπλέκονται παραμένουν ακόμα ασυγκίνητα. Κορίτσια και αγόρια στοιχίζονται γυμνά στη σειρά και πυροβολούν με νευρώσεις τα άγνωστα μέρη του σώματος τους. Μάλλον μέχρι εκεί αντέχουν.
Ο Μηνάς κάνει ακόμα διακοπές, φορά ένα σκάφανδρο και βουτά όλο πιο βαθιά νομίζοντας ότι έτσι θα νιώσει ελεύθερος και εγώ απλά γνωρίζω τις γυναίκες της ζωής του.
