Για την ηρωίδα σας η μητρότητα δεν ήταν μία ...ονειρεμένη εμπειρία. Σε ποιο βαθμό ευθύνεται η έλλειψη στοργής για την εγκληματικότητα, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Κέβιν ή άλλους έφηβους οι οποίοι στρέφονται κατά των συμμαθητών και των καθηγητών τους; Το μυθιστόρημά μου δεν στοχοποιεί τους γονείς. Δίνει πολλές πληροφορίες και μετά σε αφήνει να κρίνεις την αξιοπιστία του. Δεν είναι ένα μυθιστόρημα που θέλει να δώσει έτοιμες απαντήσεις. Αν οι αναγνώστες αποφασίσουν ότι φταίνε οι γονείς δικαίωμά τους, αλλά το ίδιο το βιβλίο αφήνει το θέμα της ευθύνης ανοιχτό.
Ο Κέβιν –ο κάθε Κέβιν– λειτουργεί (αυτό)καταστροφικά για να εκδικηθεί τη μητέρα του; Ο Κέβιν παίρνει την εκδίκησή του, ναι, αλλά επίσης προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή της μητέρας του και, με ένα διαστροφικό έστω τρόπο, να την εντυπωσιάσει. Τελικά προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη της. Η ειρωνεία; Στο τέλος, το παιχνίδι του επιτυγχάνει.
Γράφετε ότι «το κίνητρο της καταστροφής ίσως δεν είναι τίποτα πιο περίπλοκο από την πλεονεξία, ένα είδος αδέξιας, άκριτης απληστίας». Στις μέρες μας επικρατεί μια τάση ευδαιμονισμού και άκοπου πλουτισμού που οδηγεί τους νέους στην ανυπαρξία στόχων και σκοπών. Τελικά εγκληματίας γεννιέσαι ή η κοινωνία «κατασκευάζει» τα παιδιά που της αξίζουν; Γιατί πρέπει η ευθύνη για το πώς εξελίσσονται τα παιδιά να ανήκει εξ ολοκλήρου στην κοινωνία ή σε κάποιο άτομο; Δεν μπορεί να μοιραστεί; Γιατί πρέπει να απαντάμε με μαύρο ή με άσπρο, όταν όλοι ξέρουμε ότι η απάντηση βρίσκεται στις απόχρωσεις του γκρι; Όσο για την καταστροφή είναι μια μορφή κατάκτησης – πολύ πιο εύκολη από τη δημιουργία. Με αυτή την έννοια, ναι, η καταστροφή είναι μια έκφραση απληστίας.
Γράφετε ότι «η μόνη ελπίδα να σταματήσουν οι σκοτωμοί στα σχολεία είναι να γίνουν τόσο συνηθισμένο φαινόμενο, που δεν θα αποτελούν πλέον είδηση»… Η μόνη ελπίδα είναι παρόμοια περιστατικά να τυγχάνουν πολύ λιγότερης προσοχής, ώστε να μην μπορεί να περάσει το όποιο μήνυμά του αυτός που εμπλέκεται. Φαντάζομαι πως ναι, υπάρχει μια λογική στο να μην παίρνουν έκταση στα δελτία παρόμοια ειδεχθή εγκλήματα. Όταν τα μεταχειρίζονται ως βαρετά και αρχίσουν να υποβιβάζονται στις πίσω σελίδες των εφημερίδων, αυτό θα αποθαρρύνει μάλλον πιθανούς «τρελούς» να τα επιχειρήσουν καν.
Επιτυχημένη επιχειρηματίας και αποτυχημένη μάνα. Η κρίση ταυτότητας και κοινωνικού ρόλου του Κέβιν, η ολική έλλειψη νοήματος, έχει να κάνει με τη βαθύτερη κρίση στη βάση της σύγχρονης δυτικής οικογένειας; Όντως το μυθιστόρημα κάνει υποθέσεις γύρω από το αν τελικά η ευημερία από μόνη της (όχι πως απολαμβάνουμε πολλά πράγματα αυτή την εποχή) στερεί από τα παιδιά τη δημιουργικότητα και τα αφήνει εκτεθειμένα σε υπαρξιακά διλήμματα. Εάν τα πάντα είναι λυμένα, είναι στρωμένα τότε, ναι, αυτό που μένει είναι μόνο να τα γκρεμίσεις.
Κάποιοι κριτικοί χαρακτήρισαν το βιβλίο «underground φεμινιστική επιτυχία». Παρά το χαρακτηρισμό «περιθωριακό», έγινε ταινία... Δεν θα το έλεγα αποκλειστικά «φεμινιστικό» μυθιστόρημα, παρόλο που μερικοί κριτικοί έχουν κολλήσει στο βιβλίο αυτή την ετικέτα. Η παραγωγή είναι ανεξάρτητη, με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό. Ευτυχώς αυτό δεν επηρεάζει την ποιότητα της ταινίας.
10°
Κάποιοι κριτικοί χαρακτήρισαν το βιβλίο «underground φεμινιστική επιτυχία». Παρά το χαρακτηρισμό «περιθωριακό», έγινε ταινία... Δεν θα το έλεγα αποκλειστικά «φεμινιστικό» μυθιστόρημα, παρόλο που μερικοί κριτικοί έχουν κολλήσει στο βιβλίο αυτή την ετικέτα. Η παραγωγή είναι ανεξάρτητη, με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό. Ευτυχώς αυτό δεν επηρεάζει την ποιότητα της ταινίας. 
