Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Το θέατρο σε μαθαίνει να ονειρεύεσαι»
25 ερωτήσεις στον δημοφιλή ηθοποιό πριν από την πρεμιέρα του «Φιλοκτήτη»
Ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, λίγο πριν την πρεμιέρα του «Φιλοκτήτη» στο Βεάκειο Θέατρο στις 28/6 και την καλοκαιρινή περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο, μιλάει για το ρόλο και τη ζωή του
Ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς της νέας γενιάς, πρωταγωνιστεί φέτος το καλοκαίρι στην τραγωδία του Σοφοκλή «Φιλοκτήτης», ερμηνεύοντας τον απαιτητικό ρόλο του Νεοπτόλεμου. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 28/6 στο Βεάκειο Θέατρο στον Πειραιά και πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, μεταφέροντας στο κοινό το διαχρονικό μήνυμα της ηθικής, της προδοσίας και της συνείδησης. Ο Γκοτσόπουλος μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για τον ρόλο, το θέατρο, τη ζωή του.
Ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος μιλάει για τον «Φιλοκτήτη» και την πορεία του στην υποκριτική
Ο Σοφοκλής γράφει τον Νεοπτόλεμο ως έναν νέο άνθρωπο που «μαθαίνει» τον κόσμο μέσα από ένα ηθικό δίλημμα. Τι ανακάλυψες για σένα μέσα απ’ αυτό το έργο;
Ότι η αλήθεια είναι πάντα πιο σύνθετη απ’ όσο νομίζουμε. Και ότι όλοι μπορούμε να προδώσουμε, αν πεινάσουμε αρκετά για κάτι.
Πιστεύεις ότι το δίλημμα καθήκοντος και προσωπικής ηθικής έχει αντανακλάσεις σήμερα;
Συνεχώς. Από το τι θα ανεχτείς στη δουλειά σου μέχρι το τι θα αποσιωπήσεις στην καθημερινότητά σου.
Υπάρχει κάποια φράση ή στιγμή που ήταν «κλειδί» για να μπεις στον ρόλο;
Το βλέμμα με το οποίο αντικρίζει τον Οδυσσέα. Εκεί από το παιδί χτίζεται ο άνθρωπος.
Μετά την εμπειρία σου ως Νεοπτόλεμος, άλλαξε για σένα η έννοια της «ηθικής ευθύνης»;
Έγινε πιο επίμονη. Πιο ενοχλητική ίσως.
Τι αγάπησες στους ρόλους σου στην τηλεόραση;
Ότι μου έδωσαν τον χρόνο να ανασάνω μέσα τους. Στις «Μέλισσες» και στον «Άγιο έρωτα» ένιωσα σπίτι.
Είσαι όμορφος, γνωστός, πετυχημένος. Τι σε προσγειώνει;
Η επαφή με το χώμα που έσκαβα μικρός. Και μια καλή αποτυχία, που πάντα έρχεται.
Έχεις πει ότι βρέθηκες τυχαία στο θέατρο. Ήταν τυχαίο ή αναπόφευκτο;
Σήμερα λέω: δεν θα μπορούσε να μη συμβεί. Απλώς εγώ δεν το ήξερα.
Ο πατέρας σου ήθελε να γίνεις ηθοποιός;
Όχι. Αλλά «δέχτηκε» πως χτίζω αλλιώς το δικό μου χωράφι.
Πότε είπες «μάλλον είμαι ηθοποιός»;
Όταν με τρόμαξε το κοινό για πρώτη φορά.
Όταν ξεκίνησες, φανταζόσουν ότι θα φτάσεις εδώ;
Όχι. Αλλά δεν με απασχολούσε το πού. Μόνο το πώς.
Πρέπει να ονειρεύεσαι το θέατρο από παιδί για να ανήκεις σ’ αυτό;
Όχι. Το θέατρο σε μαθαίνει να ονειρεύεσαι.
Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες «δεν ανήκω εδώ»;
Ναι. Και ευτυχώς υπήρχαν άνθρωποι που μου θύμιζαν να μείνω.
Σε οντισιόν ένιωσες ποτέ «τι κάνω εδώ;»
Σε κάθε οντισιόν. Γι’ αυτό μπαίνω πάντα σαν να είναι η πρώτη.
Η «τυχαία» είσοδός σου σου έδωσε μια άλλη ματιά;
Νομίζω λιγότερο φοβισμένη. Δεν ήξερα καν τι να φοβηθώ.
Ποιο από τα μαθήματα που σου έδωσε το θέατρο πόνεσε περισσότερο;
Ότι δεν θα γίνω ποτέ «έτοιμος». Κι αυτό είναι όλη η μαγεία.
Αν ξεκινούσες τώρα, θα έκανες τα ίδια;
Ναι. Δεν ξέρω άλλο δρόμο. Ούτε θέλω.
Η σκηνή είναι καταφύγιο ή πεδίο μάχης;
Μάχη. Και το καταφύγιο είναι ο ιδρώτας μετά.
Έγινες ηθοποιός για να ξεφύγεις από εσένα ή για να σε βρεις;
Για να με σκάψω πιο βαθιά.
Το θέατρο είναι τρόπος να υποδυθείς ή να φανερωθείς;
Να φανερωθείς. Το άλλο είναι τεχνική.
Φοβήθηκες ποτέ την ταύτιση που δεν ελέγχεται;
Πάντα. Αν δεν σε τρομάζει, δεν παίζεις μ’ αλήθεια.
Το να εκθέτεις ξένα συναισθήματα τι σου αφήνει;
Κάθαρση. Κι ύστερα μεγάλη σιωπή.
Αν δεν υπήρχε η «τυχαία» στιγμή, τι θα είχε μείνει μέσα σου ανεκπλήρωτο;
Η ανάγκη να λέω ιστορίες. Δεν θα έβρισκα πιο ειλικρινή τρόπο.
Νοσταλγείς κάτι από την παλιά σου ζωή;
Την απλότητα του να φεύγω με ένα παπάκι και να χάνομαι.
Υπήρξε ρόλος που σε άλλαξε βαθιά;
Ο Λάμπρος στις «Μέλισσες». Ήταν καθρέφτης μου.
Αν το θέατρο δεν είχε τύχει, πού θα ήσουν;
Ίσως να δούλευα κάπου διοικητικά. Ή να έσκαβα. Αλλά μέσα μου θα έπαιζα πάλι.
Info: «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή
Στον Φιλοκτήτη ο Σοφοκλής δραματοποιεί μια επιχείρηση απάτης, την οποία οργανώνει ο Οδυσσέας και αναλαμβάνει να εκτελέσει ο Νεοπτόλεμος, ο νεαρός γιος του Αχιλλέα. Οι δύο άνδρες καταφθάνουν στην ακατοίκητη Λήμνο, στην άκρη, στην εσχατιά του Κόσμου, εκεί όπου οι Αχαιοί είχαν εγκαταλείψει για δέκα χρόνια τον Φιλοκτήτη, πληγωμένο από µία αγιάτρευτη πληγή. Η αποστολή τους είναι να κλέψουν το περίφημο τόξο του του Φιλοκτήτη, γιατί χωρίς αυτό είναι αδύνατη η άλωση της Τροίας.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και την περιοδεία στο City Guide της Athens Voice
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μιλήσαμε με τον στοχαστή της σύγχρονης σκηνής, με αφορμή την παράσταση «Ολική και άμεση συλλογική επικείμενη επίγεια Σωτηρία» στο Θέατρο ΦΙΑΤ
Στιγμές από την πορεία της μεγάλης ντίβας που έμειναν ανεξίτηλες στον χρόνο
Είδαμε την παράσταση στο Hood Art Space και μιλήσαμε με τους συντελεστές για την επαφή μας με το χαμένο συναίσθημα
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Είδαμε την πρεμιέρα της παράστασης «Τα άνθη του κακού» στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και μιλήσαμε στον συγγραφέα και σκηνοθέτη του έργου
Ζωντανός διάλογος στις 7 Δεκεμβρίου με τίτλο «Θέατρο Σήμερα» - Οι ώρες και οι ημέρες της παράστασης «Μνήμη | Λήθη»
Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή
Η μεγάλη παραγωγή κάνει πρεμιέρα στις 18 Δεκεμβρίου
Οι παρουσιάσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 15 Απριλίου έως τις 31 Μαΐου 2026
Μία πτήση. Μία έκρηξη. Μία δίκη. Οι θεατές στον ρόλο των ενόρκων.
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
Ένα αναλόγιο-μαραθώνιος για τα δικαστικά έξοδα επιζωσών έμφυλης βίας
Η νέα σατιρική κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα για την παράνοια της καθημερινότητας
Η Νικολέτα Βλαβιανού ερμηνεύει δυο μονολόγους επί σκηνής, το «Μια γυναίκα μόνη» του Ντάριο Φο και το «Η Μαμά-Φρικιό» της Φράνκα Ράμε
Μια παραβολή για τα γηρατειά, μια κωμωδία που εγείρει μια ολόκληρη σειρά προβληματισμών για τη συχνά σκληρή μοίρα των ηλικιωμένων στην κοινωνία μας
Μια μουσική κωμωδία για τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού θεάτρου
Μια υβριδική αναμέτρηση με το πρώτο χειρόγραφο του Λιούις Κάρολ «Alice's adventures underground»
Το πρώτο έργο προσβάσιμο σε όλους είναι «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων»
Ο Βρετανός σκηνοθέτης διασκευάζει το έργο του Σοφοκλή μεταφέροντάς το στο σήμερα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.