Γιασεμί Κηλαηδόνη: «Ερωτεύτηκα το “Ατσάλι” από την πρώτη στιγμή που το διάβασα»
Ένα εξαιρετικά επίκαιρο έργο, που μιλάει για τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και για τις διάφορες μορφές βίας που αναπτύσσονται μέσα στην οικογένεια και που μπορεί να μην είναι πάντοτε εμφανείς
Γιασεμί Κηλαηδόνη: Συνέντευξη με την ηθοποιό που πρωταγωνιστεί στο «Ατσάλι» της Ρόνα Μονρό στο θέατρο Μεταξουργείο για δεύτερη χρονιά σε σκηνοθεσία Νάντιας Φώσκολου
Τι μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα να δολοφονήσει τον άντρα της; Μπορεί η κόρη να την καταλάβει και να τη συγχωρέσει για τον φόνο του πατέρα της; Είναι η μάνα αποφασισμένη ν’ ανοίξει τον σκοτεινό της κόσμο και ν’ αφήσει λίγο φως από τον ερχομό της κόρης της να διεισδύσει σε αυτόν; Δύσκολα ερωτήματα που η Γιασεμί Κηλαηδόνη επιδιώκει να απαντήσει με την ερμηνεία της ως γυναίκα - ισοβίτισσα στο ψυχολογικό δράμα της Ρόνα Μονρό «Ατσάλι», που επιστρέφει στο θέατρο Μεταξουργείο για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου. «Είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο έργο, που μιλάει για τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και για τις διάφορες μορφές βίας που αναπτύσσονται μέσα στην οικογένεια και που μπορεί να μην είναι πάντοτε εμφανείς. Ερωτεύτηκα το “Ατσάλι” από την πρώτη στιγμή που το διάβασα και όλοι οι συντελεστές νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση γιατί το κοινό αγκάλιασε την παράστασή μας από την αρχή» περιγράφει η Γιασεμί Κηλαηδόνη.
Το έργο ξετυλίγει την ιστορία μιας γυναίκας που διαπράττει τον φόνο του άντρα της στα 30 της χρόνια, καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση, με τους θεατές και την κόρη της να την συναντούν 15 χρόνια μετά και ένα βασανιστικό «γιατί» να πλανάται πάνω από αυτήν της την πράξη. «Ο ρόλος της Φέη είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους που έχω ερμηνεύσει αυτά τα 22 χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο. Ο λόγος είναι ότι συνυπάρχουν σ’ αυτήν τη γυναίκα τα πρόσωπα της μάνας και της φόνισσας. Εξαιρετικά ενδιαφέρον επίσης είναι το γεγονός ότι η Φέη σκοτώνει τον άντρα της με τον οποίο είναι βαθιά ερωτευμένη. Πάνω στα δομικά αυτά στοιχεία προσπάθησα να ισορροπήσω και να σκιαγραφήσω τον ρόλο μου» εξηγεί η ίδια και αναφέρει πως η ερμηνεία του συγκεκριμένου ρόλου ήταν μια πρόκληση από μόνη της, ενώ για να προετοιμαστεί λειτούργησαν καταλυτικά οι συζητήσεις που έκανε με ανθρώπους που έχουν εργαστεί στον τομέα της ψυχικής υγείας.
Tο ψυχολογικό δράμα της Ρόνα Μονρό «Ατσάλι», που επιστρέφει στο θέατρο Μεταξουργείο για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου.
Μεγαλώνοντας με δύο γονείς καλλιτέχνες, η τέχνη για τη Γιασεμί υπήρξε ένα καθημερινό της βίωμα. Η επιλογή της να γίνει ηθοποιός ήρθε ως μια φυσική συνέπεια. Όταν προετοιμάζεται για μια παράσταση της αρέσει να πηγαίνει στο θέατρο αρκετή ώρα πριν και να «περνάει» σαν ζέσταμα κάποιες σκηνές από την παράσταση. «Επίσης το κομμάτι της ρουτίνας που απολαμβάνω ιδιαίτερα είναι να ετοιμάζω πάντα μόνη μου τον χώρο και τα αντικείμενα που χρησιμοποιώ, στη συγκεκριμένη παράσταση αυτό αφορά το κελί της Φέη».
Εκτός του ότι το έργο της Μονρό διεισδύει στις προσωπικές σχέσεις, αναλύει και τις πολιτικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες που παράγονται στο σωφρονιστικό σύστημα και τις φυλακές. Διερευνά τη σχέση μητέρας-κόρης μέσα από τη διαβρωτική φύση του ποινικού συστήματος, αποφεύγοντας την «πολιτική βεβαιότητα» και τις «δογματικές δηλώσεις». «Η πλοκή του έργου είναι αριστοτεχνικά δομημένη από τη συγγραφέα και κάθε σκηνή έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Θεωρώ ότι το δράμα κορυφώνεται για το κοινό αλλά και για μένα, στη σκηνής της εξιστόρησης-αποκάλυψης του φόνου» λέει η ηθοποιός.
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη.
«Στις ανθρώπινες σχέσεις –ακόμα και σε αυτές που φαίνονται πολύ αρμονικές– μπορεί να υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά. Είναι σημαντικό να είμαστε σε συνεχή διάλογο με τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να επεξεργαζόμαστε τα συναισθήματά μας προστατεύοντας τον εαυτό μας και τους άλλους» λέει η Γιασεμί Κηλαηδόνη αναφορικά με το τι θα ήθελε να αφήσει η παράσταση στο κοινό που έρχεται για να την παρακολουθήσει, μιας και θεωρεί πως, για να είναι μια παράσταση επιτυχημένη, είναι αναγκαίο οι θεατές να έχουν αποκομίσει συναισθήματα και σκέψεις που θα τους ακολουθούν για καιρό.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
