«Η άκρα ταπείνωση» της Ρέας Γαλανάκη από τον Παντελή Φλατσούση στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες, από την 1η Φεβρουαρίου 2023
Ποια είναι σήμερα η σχέση μας με τα χρόνια της κρίσης; Με ποιους τρόπους άλλαξαν οι ζωές των ανθρώπων έπειτα από αυτή την κομβική ιστορική στιγμή; Με ποιες απρόσμενες διαδρομές διαπλέκονται τα ατομικά με τα συλλογικά βιώματα και πώς μια κοινωνία μπορεί να βρει τρόπους να τα αφηγηθεί; Σε ποιο σημείο βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις του πυκνού ιστορικού χρόνου της τελευταίας δεκαετίας; Έχει άραγε τελειώσει η περίοδος της κρίσης ή μήπως, αντίθετα, έχει συμβάλει ώστε να εγκαινιαστεί μια νέα ιστορική περίοδος με κυρίαρχη την γενική ανασφάλεια; Πώς μπορούν οι γενιές που έρχονται στο προσκήνιο να προχωρήσουν πέρα από το τραύμα της κρίσης χωρίς, όμως, αυτό να συνεπάγεται τη λήθη;
Αυτά τα ερωτήματα διερευνά ο διακεκριμένος το 2022 με το Βραβείο σε Νέο Καλλιτέχνη του Θεάτρου από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών & Μουσικών Κριτικών, Παντελής Φλατσούσης στη νέα παράσταση που ετοιμάζει για τον Φεβρουάριο του 2023 στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες. Αφετηρία του το μυθιστόρημα «Η άκρα ταπείνωση» της Ρέας Γαλανάκη και συνοδοιπόροι του στο εγχείρημα οι ηθοποιοί Δήμητρα Βλαγκοπούλου (βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2020), ΒαγγέληςΑμπατζής, ΛάμπροςΓραμματικός και Μαριάμ Ρουχάτζε.
«Η άκρα ταπείνωση»: το βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη και η παράσταση του Παντελή Φλατσούση
Το βραβευμένο με το Βalkanika Literary Award, 2019 μυθιστόρημα (που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη) εστιάζει στα γεγονότα της νύχτας της 12ης Φεβρουαρίου 2012, που μετέτρεψαν την Αθήνα σε πεδίο μάχης και άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους στην εικόνα της πόλης μέχρι σήμερα, ακριβώς δέκα χρόνια μετά. Παρακολουθώντας την καθημερινότητα ανώνυμων ηρώων και ηρωίδων, διαφορετικών ηλικιών, καταβολών και ιδεολογιών, η συγγραφέας εξετάζει την ιδιαίτερα κρίσιμη αυτή στιγμή της Ελλάδας της κρίσης στην ιστορική της διάσταση, σε διάλογο με γεγονότα προηγούμενων ιστορικών περιόδων αλλά και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Συνομιλώντας διαρκώς με τις αρχαίες τραγωδίες, τις οποίες χρησιμοποιεί ως όχημα, η Γαλανάκη επιχειρεί να φωτίσει τις συνέχειες και ασυνέχειες μεταξύ ατομικού και συλλογικού ιστορικού χρόνου, που έρχονται στο φως την περίοδο στην οποία αναφέρεται το βιβλίο.
Η παράσταση, που πρόκειται να κινηθεί στο μεταίχμιο μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, θα επιχειρήσει να αναψηλαφήσει την μνήμη των πρώτων ετών της περασμένης δεκαετίας, αλλά και συνολικότερα την ελληνική κοινωνία κατά τα μεταπολιτευτικά χρόνια, με αφετηρία το σήμερα και κατεύθυνση προς το παρελθόν, στην προσπάθεια να βρει, μαζί με το κοινό, απαντήσεις για το μέλλον.
19°
