Καπνός και αψέντι

Από τα καμπαρέ της Μπελ Επόκ και το ατελιέ του Γάλλου ζωγράφου Τουλούζ Λοτρέκ, οι ηθοποιοί Πέρης Μιχαηλίδης και Βαλέρια Χριστοδουλίδου ζωντανεύουν το κείμενο του Χριστόφορου Χριστοφή «Τουλούζ Λοτρέκ, η φαντασία της αμαρτίας». Λίγες ώρες πριν από την έναρξη της παράστασης μιλάνε στην A.V.

Επιλέγετε συχνά να ανεβάζετε μαζί παραστάσεις. Τι σημαίνει αυτή η συνεργασία για σας;

Π.Μ. Συναντιόμαστε κάθε φορά με αφορμή ένα κείμενο, όπως συμβαίνει αυτή τη φορά με το κείμενο του Χριστόφορου Χριστοφή. Τυχαίνει δηλαδή να συνεργαζόμαστε, δεν έχουμε κάποια ομάδα. Είμαστε αυτόνομοι καλλιτέχνες που, σαν διάττοντες αστέρες, συναντιόμαστε κάποια στιγμή δημιουργικά και μετά πάλι χωρίζουμε.

Β.Χ. Τα έργα που επιλέγουμε να παίξουμε τα αντιμετωπίζουμε με μυστικισμό και εσωτερική κατάδυση, με όλο το ρίσκο, χωρίς το φόβο της προσωπικής έκθεσης, το τσαλάκωμα κάποιου image ή την ασφάλεια της σίγουρης επιλογής.

Αυτό είναι κάτι που ψάχνετε στη δουλειά σας;

Β.Χ. Το έχω ακολουθήσει γενικότερα στην πορεία μου, στη μουσική, στον κινηματογράφο με τον Νικολαΐδη, ακόμα και στην τηλεόραση. Διάλεγα, όσο ήταν δυνατόν, δουλειές που μου έλεγαν κάτι προσωπικά.

Πώς επιλέξατε να ανεβάσετε την παράστασή σας στο κτίριο ενός εκδοτικού οίκου;

Π.Μ. Προσωπικά με ενδιαφέρουν πολύ οι μη θεατρικοί χώροι. Το να ανεβάζεις μια πρωτοποριακή παράσταση σε ένα μεγάλο θέατρο για μένα σημαίνει μια περιφραγμένη πρωτοπορία με επιδότηση ΟΓΑ. Αντίθετα σε μη θεατρικούς χώρους, όπως σ’ αυτόν εδώ, μπορείς να παρουσιάσεις τη δουλειά σου χωρίς μαγάλες οικονομικές δεσμεύσεις. Κι έτσι η δουλειά γίνεται πιο προσιτή στον κόσμο, αφού μας επιτρέπει να έχουμε κι ένα πολύ χαμηλό εισιτήριο.

Β.Χ. Επίσης, σε αυτούς τους χώρους μπορείς να παίξεις πιο κινηματογραφικά, πιο αληθινά.

Ποια ήταν η σχέση του Λοτρέκ με το αλκοόλ και τα μπορντέλα;

Π.Μ. Ο Λοτρέκ ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας ο οποίος έστρεψε το βλέμμα του στην «αρρωστοκρατία» της Μπελ Επόκ. Εθισμένος στο αψέντι, έζησε μέσα στα μπορντέλα και απαθανάτισε στα έργα του όλο αυτό τον κόσμο.

Β.Χ. Η παράστασή μας δεν είναι ηθογραφική, δεν δημιουργεί μια πιστή αναπαράσταση της εποχής, αποδίδουμε όλο αυτό τον κόσμο μέσα από έναν ποιητικό ρεαλισμό. Υποδύομαι τέσσερις διαφορετικές γυναίκες αλλά δεν υιοθετώ αυστηρά στοιχεία της Μπελ Επόκ ούτε των συγκεκριμένων γυναικών. Τις αντιμετωπίζω σαν περιπτώσεις τις οποίες κάθε θεατής μπορεί να αποκρυπτογραφήσει και να ταυτιστεί.

Στην εποχή του Λοτρέκ οι περισσότεροι καλλιτέχνες ζούσαν μέσα στα καμπαρέ. Ποια είναι η δική σας σχέση με τη νύχτα;

Β.Χ. Προσωπικά έχω εμπνευστεί πολύ από τη ζωή της νύχτας κι έχω γράψει πολλά νυχτερινά τραγούδια, που δεν προσφέρονται να παιχτούν την ημέρα από ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Για να μη μιλήσω για τα ακυκλοφόρητα και τα πιο καινούργια. Εκεί αποκαλύπτεται η πιο dark πλευρά μου. Καταλαβαίνω λοιπόν πώς η νύχτα ενέπνεε τον Λοτρέκ.

Π.Μ. Για να αποδώσω αυτό το κείμενο και να μεταφέρω στη σκηνή τη φαντασία της αμαρτίας προσπαθώ να κάνω μια πολύ κανονική ζωή. Για να μπορώ να είμαι αμαρτωλός στη σκηνή.

Από την εταιρεία θεάτρου «Μηχανή». 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, Θεμιστοκλέους 104 και Καλλιδρομίου, 210 3826.185. 27/4 - 3/5 καθημερινά, 21.30, € 10.