Monika: Συνέντευξη με αφορμή τη συναυλία «Κανένα παιδί χωρίς φροντίδα: Ένα φιλανθρωπικό Κονσέρτο Αγάπης» για τα Παιδιά της Παιδιατρικής Ανακουφιστικής Φροντίδας της Μέριμνας
Μια βραδιά γεμάτη εικόνες, συναισθήματα και κατά κύριο λόγο μελωδίες που θα μας συγκινήσουν, θα μας εμπνεύσουν και διαδόσουν ένα μήνυμα συμπεράστασης, θα ζήσουμε το Σάββατο 19 Οκτωβρίου, σε ένα Κονσέρτο Αγάπης της Μέριμνας με τη Monika στο Ωδείο Αθηνών. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ανακουφιστικής Φροντίδας, στις 12 Οκτωβρίου 2024, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Μέριμνα, που εδώ και 29 χρόνια παρέχει φροντίδα και στήριξη σε παιδιά, εφήβους και οικογένειες που αντιμετωπίζουν μια σοβαρή ασθένεια ή την απώλεια αγαπημένου τους προσώπου, σε συνεργασία με το σωματείο Φίλοι της Μέριμνας και την Ελληνική Εταιρεία για την Ανακουφιστική Φροντίδα Παιδιών και Εφήβων, διοργανώνει μια μουσική βραδιά με αγαπημένα τραγούδια από τα προηγούμενά άλμπουμ της καλλιτέχνιδας, αλλά με διαφορετικές ενορχηστρώσεις.
Με τις μελωδίες της, το χαμόγελο κια το ταλέντο της η τραγουδοποιός, που έχει κερδίσει μεγάλη αναγνώριση εντός και εκτός Ελλάδας, έρχεται για πρώτη φορά στο Ωδείο Αθηνών με ένα αμιγώς αγγλόφωνο πρόγραμμα που περιλαμβάνει όλα όσα αγαπήσαμε από εκείνη, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή. Ειδικά για τη Μέριμνα θα παρουσιάσει μια διαφορετική, ακουστική συναυλία συνοδευόμενη από έγχορδα (τσέλο, βιολί), ακουστική κιθάρα και δύο ακόμη φωνές, ενώ η ίδια θα παίζει κιθάρα, σαξόφωνο και πιάνο.
Στόχος του κονσέρτου είναι η ευαισθητοποίηση όλων για την ανάγκη της Ανακουφιστικής Φροντίδας και η οικονομική στήριξη της μοναδικής υπηρεσίας Παιδιατρικής Ανακουφιστικής Φροντίδας στην Ελλάδα, που λειτουργεί η Μέριμνα από το 2010. Λίγο πριν τη συναυλία μιλήσαμε με τη Monika για τη μουσική διαδρομή της μέχρι σήμερα, τη συμμετοχή της στη συναυλία και τον ρόλο της τέχνης σαν αρωγό στην ανακούφιση συνανθρώπων μας σε ανάγκη.
Η Monika μιλάει για τη ζωή της, τη μουσική της και το κονσέρτο αγάπης της Μέριμνας στο Ωδείο Αθηνών
— Τι σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις τη μουσική σου καριέρα και πώς ήταν τα πρώτα σου βήματα;
Ήμουν πολύ μικρή όταν η μουσική μπήκε στη ζωή μου μέσω του αδερφού μου. Αγάπησα αμέσως αυτό το μουσικό σύμπαν γεμάτο χαμογελαστό κόσμο, ταξίδια και ιστορίες. Δεν με τρόμαξε τίποτα, έβλεπα μόνο φως γύρω μου όταν έπαιζα πιάνο ή τραγουδούσα. Δεν είχα επιλογή να ψάξω για κάτι άλλο μιας και η ίδια η ζωή με οδήγησε αβίαστα σε κάτι που μου ταίριαζε και το μόνο που είχα να κάνω από τότε, δηλαδή από την ηλικία των 13 ετών, ήταν απλά να μαθαίνω και να εξελίσσομαι ώστε να διαφυλάξω μια υγιή κι επιτυχημένη σχέση με τη μουσική.
—Για έναν νέο που σπουδάζει, όπως και εσύ άλλωστε τότε, αλλά του δίνονται ευκαιρίες για μια καλλιτεχνική καριέρα που δεν περίμενε, πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία επιλογής;
Είναι πολύ δύσκολη. Όταν είμαστε παιδιά κυρίως οδηγούμαστε από τους μεγαλύτερους γύρω μας ή απλά ακολουθούμε κοινωνικές τάσεις, υπο συνθήκες επιβίωσης, σωματικής ή ψυχολογικής μιας και ξεκινάει μια καινούργια ζωή γεμάτη επιλογές που μόνοι μας πρέπει να διαχειριστούμε. Πιστεύω πως η λύση είναι να δοκιμάζουμε και να μην βιαζόμαστε. Δεν πειράζει να χάσουμε ένα ή δύο χρόνια από τις σπουδές μας αρκεί να βρούμε αυτό που θα μας δίνει χαρά σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Δεν χρειάζεται πάντα να τρέχουμε, αρκεί πάντοτε να ρουφάμε πληροφορίες και εμπειρίες χρήσιμες.
Εγώ όταν ήμουν μικρή είχα πολύ άγχος για το τι δουλειά θα κάνω, να σπουδάσω όσο το δυνατόν πιο πολλά αντικείμενα κτλ αλλά έκανα κάποια λάθη στις επιλογές μου μετά το σχολείο τα οποία όμως τελικά με οδήγησαν σε πολύ ωραιότερες καταστάσεις. Απλά έτυχε να έχω τη διαύγεια εκείνη τη στιγμή και την οικογένειά μου που με στήριξε ώστε να ακολουθήσω το ένστικτό μου. Και μέχρι στιγμής νιώθω ότι έχω ζήσει μια πολύ όμορφη ζωή με τη μουσική που βάσει στατιστικής δεν θα είχα ούτε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα να πετύχει όλο αυτό. Δεδομένου ότι δεν σπούδασα μουσική ούτε μεγάλωσα σε κάποιο περιβάλλον με γνωριμίες ή διασυνδέσεις επαγγελματικές. Μεγάλωσα σε μία μικρή επαρχιακή πόλη και άκουγα τους δίσκους του αδερφού μου. Αλλά όταν ήρθα στην Αθήνα για σπουδές, μοιραζόμουν τα τραγούδια μου με κάθε ευκαιρία και τελικά η ίδια η μουσική άνοιξε τον δρόμο.
—Έχεις δηλώσει στο παρελθόν ότι ανέβασες το «Over the hill», τη μεγαλύτερη σου επιτυχία στο «Myspace», το social media των '00s. Θεωρείς ότι στο παρόν που υπάρχουν αμέτρητες πλατφόρμες να μοιραστεί ένας καλλιτέχνης τη μουσική του, είναι πιο εύκολο ή ίσως πιο δύσκολο λόγω μεγαλύτερου ανταγωνισμού να πετύχει;
Ο ανταγωνισμός πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, δεν νομίζω ότι τότε ήταν πιο εύκολο. Σήμερα και πάλι πιστεύω πως ένα τραγούδι αν είναι αληθινό και αγγίξει τη ψυχή του κόσμου, θα ταξιδέψει από μόνο του. Απλά σήμερα επειδή κυκλοφορεί πολύ εικόνα εκεί έξω, η αισθητική παίζει ρόλο, η παρουσίαση του καλλιτέχνη όταν παρουσιάζει ένα τραγούδι πρέπει να αρμόζει με το «είναι» του αλλιώς δεν θα πείσει κανέναν. Όλοι οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί κι αυτό ακριβώς είναι που θέλουμε να μοιραστούμε, την ξεχωριστή στιγμή κάποιου συνανθρώπου, να μας «μιλήσει» κι εμείς να ταυτιστούμε με την ιστορία του και τα συναισθήματά του, να νιώσουμε κατανόηση και συντροφιά. Αυτό για μενα είναι η τέχνη.
—Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές και πώς αυτές διαμορφώνουν τον ήχο σου;
Ακούω αρκετά παλιά μουσική, blues, 60s Rock & Roll, RnB, Funk, ελληνικά κινηματογραφικά τραγούδια και ρεμπέτικα. Δύσκολα θα ακούσω jazz, metal ή έντεχνη ελληνική μουσική. Επίσης ενώ έχω περάσει χιλιάδες ώρες με μουσική 90s τώρα όταν ακούω μπάντες όπως Nirvana, Blur, Travis ή Oasis μου προκαλούν μια μελαγχολία και δεν μπορώ να τις απολαύσω όπως παλιά. Ίσως είναι η φάση μου τώρα, δεν ξέρω.
—Ποιο τραγούδι σου θεωρείς πιο προσωπικό και γιατί; Με ποιό τραγούδι σου θα συστηνόσουν σε κάποιον;
Bloody Something. Είναι η ζωή μου. Και λέει «I love you». Και το τραγουδώ με όλη μου την καρδιά.
—Πώς διαχειρίζεσαι την πίεση της δημιουργικότητας και πώς βρίσκεις έμπνευση για νέα κομμάτια;
Μου είναι πάρα πολύ εύκολο να γράφω τραγούδια. Το θέμα είναι αν μπορώ να γράψω «καλά» τραγούδια. Δηλαδή να οδηγήσω τον εαυτό μου σε ό,τι πραγματικά λέει η ψυχή μου εκείνη τη στιγμή και να βρω την καθαρότητα να το αποτυπώσω αυτούσιο με λέξεις και νότες χωρίς επιρροές. Είναι αυτό που λέμε να δηλώσεις διαθεσιμότητα στο σύμπαν και να έρθει ουρανοκατέβατο ένα όμορφο τραγούδι. Νιώθω τόσο ευτυχισμένη εκείνες τις στιγμές. Οι οποίες φυσικά είναι σπάνιες. Σε αυτά τα τραγούδια συνήθως δεν πειράζω τίποτα, απλώς τα ηχογραφώ. Όπως κάποτε ήταν το Over the hill, Yes I do, Away from my land, Στάλα ή πρόσφατα το Proud. Και με μαθηματική ακρίβεια τα πλέον αυθεντικά μου τραγούδια είναι και αυτά που «μιλούν» στον περισσότερο κόσμο. Στα υπόλοιπα ξετυλίγω τις επιλογές μου και προσπαθώ να τα παράγω με όσο πιο απολαυστικό τρόπο μπορώ στο στούντιο με την ομάδα μου.
—Έχεις δηλώσει ότι ο σύντροφός σου σε βοηθάει στη στιχουργική διαδικασία και ας μην είναι του χώρου. Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες γενικότερα προτιμούν ο/η σύντροφός τους να έχει ένα παρεμφερές επάγγελμα για να είναι ίσως πιο «δημιουργικοί»;
Νομίζω απλά πως ένα αγαπημένο ζευγάρι ούτως ή άλλως μοιράζεται κάποια κοινή φιλοσοφία ζωής κι ευαισθησία και αυτό είναι που κρατά την επικοινωνία. Με τον ίδιο τρόπο που θα συμφωνήσει ένα ζευγάρι σε ποιο σπίτι να μείνουν ή τι αυτοκίνητο θα αγοράσουν έτσι μπορούν να γράψουν πχ κι ένα βιβλίο μαζί. Ο άντρας μου έχει εταιρίες τεχνολογίας αλλά η ευαισθησία του σαν άνθρωπος τον οδηγεί στη στιχουργική κάτι που ούτε ο ίδιος δεν γνώριζε ότι μπορούσε να κάνει μέχρι που του ζήτησα μια μέρα να με βοηθήσει με ένα τραγούδι. Με καταλαβαίνει και με έναν μαγικό τρόπο αποτυπώνει ακριβώς αυτό που θέλω να πω όταν εγώ τα παρουσιάζω όλα μπερδεμένα και χωρίς νόημα. Εμείς συγκεκριμένα δουλεύουμε μαζί μόνο σε κάποιες στιγμές δημουργικές και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον όπου χρειάζεται όπως κάνουμε με όλα τα θέματα της καθημερινότητας. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να είμαι με έναν σύντροφο που κάνει την ίδια δουλειά ακριβώς με εμένα και πραγματικά το θαυμάζω όταν βλέπω ζευγάρια με ίδιο επάγγελμα να έχουν αυτή την ισορροπία.
Ωωω, γράφω παντού! Τι να σου πω, τις προάλλες, ετοίμαζα το γάλα στον μικρό μου γιο και ξαφνικά μου ήρθε μία τόσο ωραία μελωδία. Καθυστέρησα για λίγο το γεύμα του μέχρι να την ηχογραφήσω στο κινητό, η οποία βέβαια με τόσο δυνατό κλάμα από πίσω δεν ακουγόταν πολύ καθαρά αλλά ευτυχώς την έσωσα. Αν δεν τη σημείωνα εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να τη θυμηθώ. Έρχονται και φεύγουν αμέσως οι ιδέες μου.
—Έχεις κάποια συγκεκριμένη τελετουργία ή προετοιμασία πριν βγεις στη σκηνή;
Λέω τη προσευχή μου, ευχαριστώ για όλα όσα έχω κάθε μέρα, καλώ τους μουσικούς μου για μια αγκαλιά κι ένα δυνατό σύνθημα, το οποίο κάθε φορά αυτοσχεδιάζουμε. Κοιτάζω μια φωτογραφία της οικογένειάς μου στο κινητό και μετά βγαίνω στη σκηνή.
—Ξεκίνησες από μια σχολική μπάντα και έφτασες να γράφεις μουσική για Χολιγουντιανή παραγωγή. Τι γνώμη έχεις μέσα σε αυτή την τεράστια μουσική πορεία για την ελληνική μουσική βιομηχανία; Άλλαξε μέσα στο χρόνο; Έχεις κάποιο παράπονο;
Παντού η δημιουργική διαδικασία είναι υπέροχη. Στην Ελλάδα απλά με στεναχωρεί το γεγονός ότι δεν προστατεύονται τα πνευματικά δικαιώματα των συνθετών, δεν υπάρχουν σαφείς αναλύσεις για τις πωλήσεις των δίσκων ή την απόδοση των τραγουδιών στα ραδιόφωνα. Όταν κυκλοφόρησα τον δίσκο μου στην Αμερική δεν πίστευα στα μάτια μου όταν μου έστελνα ακριβείς αναλύσεις για την αναπαραγωγή της μουσικής μου. Αποτελεί κάποιου είδους δικαίωση να παρακολουθείς τη πορεία των τραγουδιών σου και να σου αποδίδονται αναλυτικά ό,τι δικαιούσαι. Πιστεύω όμως ότι η Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο για όλα αυτά και σιγά-σιγά δημιουργικά χτίζονται και τα οι ρόλοι που βοηθούν έναν καλλιτέχνη να προχωρήσει, δηλαδή ατζέντη για συναυλίες, ραδιόφωνα, επικοινωνία κτλ.
—Υπάρχει κάποιο τραγούδι που θα ήθελες να διασκευάσεις ή ένας καλλιτέχνης που σε εμπνέει να το κάνεις;
Δύσκολα αγγίζω τα τραγούδια που μου αρέσουν γιατί είναι τόσο τέλεια που μόνο χειρότερα θα τα κάνω! Αλλά προσεχώς θα κυκλοφορήσω ένα πολύ ωραίο ιταλικό τραγούδι που μου ζητήθηκε για τις ανάγκες μιας ταινίας να διασκευάσω στα αγγλικά και πιστεύω έχει βγει πολύ ωραίο.
—Ποια είναι η σχέση σου με την τεχνολογία στη μουσική παραγωγή; Σου αρέσει να πειραματίζεσαι με νέα εργαλεία και τεχνικές;
Το λατρεύω! Μη ξεχνάς ότι σπούδασα μαθηματικά, εφαρμοσμένα μαθηματικά και μου άρεσαν πολύ οι γλώσσες προγραμματισμού. Επομένως όλα αυτά τα χιλιάδες κουμπάκια που καλούμαι να μαθαίνω σε κάθε project μέσα από τα μουσικά προγράμματα με τρελαίνουν. Μαθαίνω πολλά μέσω YouTube και από συνεργάτες ηχολήπτες.
—Τα τελευταία χρόνια μένετε στις Σπέτσες. Πώς και αποφασίσατε να μείνετε μόνιμα σε ένα τόσο μικρό νησί; Είναι κατά τη γνώμη σου καλύτερο για ένα παιδί να μεγαλώνει στην επαρχία;
Ναι, το κάναμε κυρίως για τα παιδιά αλλά και για εμάς φυσικά. Η καθημερινότητα είναι αρκετά πιο εύκολη εδώ. Εγώ έχω το στούντιό μου όπου ξεκινώ τις αρχικές ιδέες και ταξιδεύω Αθήνα ή εξωτερικό για να τελείωνω τα projects μαζί με τους συνεργάτες μου.
—Έχει επηρεάσει η μητρότητα την καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Σαν μαμά κουράζομαι αρκετά αλλά γεμίζω με αγάπη και αγκαλίες κάθε μέρα, οπότε μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω. Όλα στη μουσική μου καταλήγουν!
—Ποια είναι η κινητήριος δύναμη για εσένα σε αυτή τη ζωή;
—«Happy place» σου βέβαια αυτή την εβδομάδα θα είναι σίγουρα και το Ωδείο Αθηνών. Πώς προέκυψε η ιδέα για αυτήν τη συνεργασία και τη συγκεκριμένη συναυλία;
Η «Μέριμνα» με είχε προσεγγίσει κι άλλες χρονιές για να τους βοηθήσω με συναυλία μου απλά συνεχώς κάτι τύχαινε, είτε ήμουν στο εξωτερικό, είτε έγκυος κτλ. Φέτος την άνοιξη έτυχε να βρισκόμαστε μαζί με ένα από τα βασικά μέλη της Μέριμνας σε μία αποστολή μιας άλλη φιλανθρωπικής εταιρίας που στηρίζω, τη Σύμπλευση, και στο ταξίδι μου μίλησε για το Ωδείο Αθηνών και συναυλία το φθινόπωρο. Είπα αμέσως ναι κι έπειτα το γραφείο συναυλιών με το οποίο συνεργάζομαι κανόνισε τα πάντα ώστε να είναι μια εξαιρετική συναυλία για καλό σκοπό.
—Πώς νιώθεις που η μουσική σου μπορεί να συμβάλλει σε έναν τόσο σημαντικό φιλανθρωπικό σκοπό;
Είναι μεγάλη μου τιμή. Να μπορώ με τη μουσική μου να προσφέρω ουσιαστική βοήθεια σε αυτή την ομάδα ανθρώπων που αφιερώνουν τη ζωή τους σε ένα τόσο σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο.
—Πόσο σημαντική θεωρείς την προσφορά της τέχνης και της μουσικής σε κοινωνικά θέματα, όπως η παιδιατρική φροντίδα; Πώς πιστεύεις ότι το κοινό μπορεί να συμμετάσχει ενεργά σε τέτοιες δράσεις και να στηρίξει παρόμοιες πρωτοβουλίες;
Σαν καλλιτέχνες εκτιθέμεθα εκεί έξω και αυτή είναι βασικά η «δύναμη» της επικοινωνίας. Είμαστε οι μεσάζοντες ώστε μέσα από μια όμορφη εκδήλωση ο κόσμος να ενημερωθεί για το έργο των ανθρώπων που έργαζονται σκληρά αλλά κανείς δεν τους διαφημίζει εκεί έξω.
—Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον; Υπάρχουν νέα projects ή άλμπουμ στα σκαριά;
Πολλά… Γράφω τη μουσική για την ταινία που σας έλεγα προηγουμένως με το ιταλικό τραγούδι, ετοιμάζω μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη συναυλία με παιδική χορωδία, κάνω παραγωγή άλμπουμ μιας νεαρής τραγουδοποιού από Αμερική και παράλληλα ετοιμάζω τον δικό μου καινούργιο δίσκο. Ανυπομονώ να τα μοιραστώ όλα μαζί σας!
—Ποια ερώτηση θα ήθελες να σου κάνει κάποιος και δεν σου έχει κάνει ποτέ;
Χιχι, είναι η ερώτηση που έβαλαν οι δάσκαλοι στην κόρη μου να ρωτήσει κάποιους Ολυμπιονίκες που επισκέφθηκαν εδώ το νησί: «Τι τρώτε για πρωινό;» Κι όμως παίζει ρόλο!
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
