Saturday Night Satan: Το σκοτάδι και οι δημιουργίες του έχουν κάτι το γοητευτικό

Το occult rock είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία της σκληρής μουσικής, με φανατικούς οπαδούς και σαφώς ορισμένη αισθητική και image. Ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν και έκαναν την εμφάνιση τους γκρουπ σαν τους Coven και Black Widow, τα οποία και παρότι βρίσκονταν στον ευρύτερο χώρο του ψυχεδελικού rock, κατόρθωσαν και ξεχώρισαν λόγω της ιδιαίτερης θεματικής τους που αφορούσε τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Από το 2000 και έπειτα, το είδος γνώρισε εκ νέου δημοφιλία όταν και αναπτύχθηκε μια νέα σκηνή, κυρίως στη Σουηδία, με συγκροτήματα που συνδύαζαν αυτές τις επιρροές με τον ήχο των Black Sabbath και των Blue Oyster Cult, όπως αυτός διαμορφώθηκε στα 70s. Τέτοια ήταν οι Witchcraft, οι The Devil's Blood, ενώ λίγο αργότερα εμφανίστηκαν οι Ghost οι οποίοι θεωρούνται αυτή τη στιγμή το πιο «καυτό» όνομα στον metal χώρο.

Οι Saturday Night Satan είναι η ελληνική πρόταση για τον occult rock ήχο, ένα γκρουπ που μας συστήθηκε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς. Τα δύο singles που δόθηκαν στη δημοσιότητα (“Rule With Fire” και “Lurking in the Shadows”) και συνοδεύονται από ισάριθμα lyric videos, έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση, ενώ προετοίμασαν το έδαφος για το ντεμπούτο album του γκρουπ με τίτλο “All Things Black”, το οποίο και κυκλοφόρησε ψηφιακά πριν από μερικές ημέρες. Πρόσφατα επίσης το γκρουπ πραγματοποίησε και live εμφάνιση, στο warm up show του φεστιβάλ Up The Hammers. Με εμφανείς επιρροές από την Hammer Horror αισθητική, οι Saturday Night Satan ξεκινούν δυναμικά την πορεία τους στο εγχώριο στερέωμα, έχοντας συν τοις άλλοις της στήριξης της σπουδαίας Jinx Dawson, τραγουδίστριας των Coven, η οποία επιμελήθηκε του σχεδιασμού του συμβόλου του συγκροτήματος. Την κυκλοφορία του “All Things Black” προηγήθηκε αυτή του video για το τραγούδι “Devil in Disguise”.

Τα μέλη των Saturday Night Satan, Δημήτρης Κότσης (κιθάρες, μπάσο) και Kate Soulthorn (φωνητικά), μίλησαν στην Athens Voice για τη δημιουργία του γκρουπ, την πορεία μέχρι το ντεμπούτο album τους, αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια.

Πείτε μας κάποια λόγια για τη δημιουργία του γκρουπ, πώς ήρθατε σε επαφή και τι σας ώθησε να δημιουργήσετε ένα συγκρότημα με συγκεκριμένο occult/heavy doom ήχο;

Kate Soulthorn: 'Ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, 3 χρόνια πριν περίπου, μόλις είχα επιστρέψει από τη δουλειά και ο Δημήτρης μου είπε «Θέλω να κάνουμε μουσική μαζί.» Φυσικά εξεπλάγην και χάρηκα πάρα πολύ. Ως συνοδοιπόροι στη ζωή, ήταν το μόνο εύκολο να δεχθώ! 'Ήταν όνειρο του Δημήτρη να κάνει μία occult doom μπάντα και φυσικά έγινε και δικό μου!

Το όνομα του συγκροτήματος είναι πρωτότυπο και ιδιαίτερο. Σίγουρα υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό, θα μας πείτε πως προέκυψε;

Δημήτρης Κότσης: Είχα καιρό στο μυαλό μου αυτό το “brand name”. Έψαχνε την στιγμή του και την βρήκε! Και βέβαια όπως συνηθίζω να λέω, τα songwriting sessions λάμβαναν χώρα Σάββατο βράδυ. Πόσο σύμπτωση να είναι αυτό;

Οι επιρροές σας εντοπίζονται στα τέλη των 60s και αρχές των 70s, σε γκρουπ όπως οι Sabbath, οι Coven, οι Black Widow και άλλοι. Τι σας ώθησε να μελετήσετε αυτή τη σκηνή και ποια άλλα συγκροτήματα θα ξεχωρίζατε; Ίσως τον Arthur Brown ή τους Atomic Rooster;

Δημήτρης Κότσης: Νομίζω ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει το “Hoodoo Man” των Birth Control αν και είναι πολύ πιο prog από όσα ανέφερες. Η περίτρανη απόδειξη του τι δύναμη έχει στην μουσική η Κεντρική Ευρώπη! Όλοι μιλούν για την Βρετανία και τις ΗΠΑ και ξεχνούν πως τα πιο λαμπρά μαργαριτάρια βρίσκονται στους βαθύτερους ωκεανούς! Λατρεύω ωστόσο Blue Cheer, MC5 αλλά και Jacula, γουστάρω Mercyful Fate, Paul Chain και προσκυνώ ταπεινά Blue Oyster Cult! Ίσως η αγαπημένη μου μπάντα όλων των εποχών.

Η επαφή με τη Jinx Dawson από τους Coven πώς προέκυψε; Τι σας άφησε η συνεργασία σας με αυτήν;

Kate Soulthorn: Ο Δημήτρης είχε την περίφημη ιδέα να στείλει στην Jinx Dawson να φτιάξει ένα sigil για εμάς, για την καινούργια μας μπάντα. Η δημιουργία της ήταν εύστοχη και υπέροχη και μόνο τιμή μπορώ να νιώσω που έχουμε κάτι τόσο χαρακτηριστικό από μία τόσο θρυλική περσόνα.

Το όλο concept των Saturday Night Satan είναι φανερά επηρεασμένο από το occult και τον αποκρυφισμό. Τις σας γοητεύει σε αυτόν και την αισθητική του;

Δημήτρης Κότσης: Είναι νομίζω κοινή αποδοχή πως το σκοτάδι έχει κάτι το γοητευτικό. Σαγηνευτήκαμε κι εμείς κάποια χρόνια πριν και αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τις δημιουργίες του. Μουσικές, εικαστικές, κινηματογραφικές και φιλοσοφικές, όλες κουβαλούν την ίδια γοητεία και πέσαμε θύματά της! Προσωπικά είμαι μελετητής του occult, αλλά το πόσο βαθιά μπορεί ο καθένας να μπει σε αυτό για να βρει την αλήθεια του, είναι -φοβάμαι- λίγο προσωπικό ζήτημα.

Έχετε αντίστοιχες παραστάσεις και επιρροές από άλλες τέχνες; Από το αντίστοιχο σινεμά ίσως;

Δημήτρης Κότσης: Την αισθητική μας διέπει -και είναι εμφανές αυτό- η επιρροή μας από τα horror films της Hammer Film Productions που απλώνονται από τα 50s μέχρι τα 70s, αλλά ως σινεφίλ λατρεύουμε και το μοντέρνο horror, αλλά και τον κινηματογράφο γενικότερα. Νομίζω πως όπως και στα μουσικά μας ακούσματα, θα προσανατολιζόμασταν σε κάτι πολύ πιο generic και dated, αν είχαμε μόνο μία δεξαμενή επιρροών. Ακούμε τα πάντα, βλέπουμε τα πάντα, ταξιδεύουμε όσο μπορούμε περισσότερο για να γνωρίσουμε τον κόσμο καλύτερα και αυτό που ακούς στο “All Things Black” συγκεκριμένα είναι το γέννημα πολλών ετερόκλητων επιρροών, από κάθε μορφή τέχνης και ζωής.

Ποιες είναι οι επιρροές σου ως τραγουδίστρια και ποιες φωνές θαυμάζεις γενικότερα;

Kate Soulthorn: Είμαι μεγάλη fan της Stevie Nicks, και ως πολύτιμο μέλος των Fleetwood Mac αλλά και ως solo τραγουδίστρια. Η Stevie έχει μία μαγική φωνή και ένα μυστήριο witchy παρουσιαστικό από μία άλλη εποχή, και μπορώ να πω πως είναι η κύρια επιρροή μου σε όσα κάνω στους SNS.

Υπήρξε και υπάρχει ακόμα σε μεγάλο βαθμό μια αναβίωση του ήχου της δεκαετίας του 1970. Θεωρείτε ότι είναι απλά θέμα νοσταλγίας, ή πρόκειται για μια δεκαετία με μηνύματα πιο διαχρονικά;

Kate Soulthorn: Τα 70s δεν θα πάψουν ποτέ να είναι επίκαιρα. Ήταν μία δεκαετία νέων ιδεών για την μουσική, που έθεσε βάσεις για τη rock και metal κουλτούρα και φυσικά, μία αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενιές μουσικής.

Δημήτρης Κότσης: Ήταν μια εποχή που η μουσική δημιουργούνταν και διαδιδόταν με τελείως διαφορετικές μεθόδους. Αυτό είναι που την κάνει ανεπανάληπτη. Δεν θέλω να είμαι από τους γραφικούς που λένε «καλύτερα τότε, παρά τώρα», αλλά δεν σου κρύβω πως αν υπήρχε χρονομηχανή, θα την έκανα μια απόπειρα να ζήσω στο τότε. Δεν είμαι πολέμιος της κατάκτησης της γνώσης και των τεχνολογικών εξελίξεων, αλλά σίγουρα κάτι χάθηκε από την ανθρώπινη ψυχή μέχρι να φτάσουμε ως εδώ. Sad but true.

Πείτε μας για τη διαδικασία των ηχογραφήσεων του δίσκου. Ποια είναι τα σημεία στα οποία δώσατε τη μεγαλύτερη βαρύτητα;

Kate Soulthorn: Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Mothstudio Productions, με τον Γιάννη Τσιακόπουλο και τον Δημήτρη στην παραγωγή. 'Ήταν από τις καλύτερες στιγμές της διαδικασίας, μιας που ο Γιάννης είναι προσωπικός μας φίλος και αυτό δημιουργεί περισσότερη οικειότητα και κάνει το δημιουργικό κομμάτι διασκεδαστικότερο, κάτι που νομίζω πως αντικατοπτρίζεται και στο αποτέλεσμα. Πέραν των φωνητικών που τα προσέξαμε ιδιαίτερα και οι 3 μας, ώστε να πάρουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, νομίζω μεγάλη βαρύτητα έπεσε στον ήχο, τόσο στο κομμάτι του εξοπλισμού, όσο και των παιξιμάτων. Ήταν μια πρόκληση το να καταφέρουμε να ακουγόμαστε vintage και μοντέρνοι ταυτόχρονα και μάλλον το καταφέραμε!

Δημήτρης Κότσης: Επίσης να σημειωθεί πως ήταν η τελευταία παραγωγή των Mothstudio Productions, καθώς ο Γιάννης αποχώρησε από το συγκεκριμένο studio και τώρα ετοιμάζει το καινούργιο. Ήταν τιμή μας που ρίξαμε αυλαία σε έναν -κατά τη γνώμη μου- ιστορικό χώρο για την ελληνική σκηνή.

Πώς βλέπετε γενικότερα τη σύγχρονη σκηνή του occult/heavy rock;

Δημήτρης Κότσης: Κρατάει την σημαία ψηλά! Lucifer, Green Lung, Uncle Acid and the Deadbeats, Jex Thoth, Jess and the Ancient Ones, Rosalie Cunningham και πολλοί άλλοι, με τις peculiar παραγωγές τους, τα “slightly sloppy” παιξίματά τους, προσπαθούν και σε περιπτώσεις καταφέρνουν να κάνουν την φάση όπως τότε! Είναι νοσταλγικό, είναι ατμοσφαιρικό, είναι κατανυκτικό, είναι rock’n’roll! What’s not to love about it?

Μιλήστε μας για το βίντεο κλιπ του “Devil in Disguise”. Είναι αρκετά χαρακτηριστικό της αισθητικής του γκρουπ.

Kate Soulthorn: H σκηνοθεσία έγινε από τον υπερταλαντούχο Solmeister, ο οποίος έπιασε κατευθείαν τι ακριβώς θέλαμε να κάνουμε και το πέτυχε με την πρώτη! Συναντηθήκαμε όλοι ένα Σάββατο πρωί και φύγαμε Σάββατο βράδυ, κατακουρασμένοι, άλλα πολύ χαρούμενοι! Ήμασταν συγκεντρωμένοι και πολύ ορεξάτοι για να φτιάξουμε ένα ωραίο clip και νομίζω το πετύχαμε!

Δημήτρης Κότσης: Είναι απλά ένα μέσον για να διαδώσουμε τη δουλειά μας! Θέλαμε να έχει κάτι από εμάς μέσα και νομίζω το καταφέραμε και σε αισθητική και σε τεχνοτροπία. Είμαι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα!

Πρόσφατα εμφανιστήκατε στο warm up του Up the Hammers Festival, ενώ πρόκειται να παίξετε support στις συναυλίες των Green Lung. Ποιες είναι οι εντυπώσεις που σας άφησε η πρώτη και τι προσδοκίες έχετε από τις επερχόμενες live εμφανίσεις σας; Η αξία ενός γκρουπ φαίνεται όντως επάνω στο σανίδι;

Kate Soulthorn: Κάθε φορά πριν ανέβω στη σκηνή με κυριεύει το άγχος για να πάνε όλα καλά και για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα, μετά από τόσο κόπο και χρόνο που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια στο σχήμα μας. Όταν τελειώσαμε την εμφάνισή μας στο Warm-Up Show του Up The Hammers, ένιωσα τόσο χαρούμενη και γεμάτη που πήρα αυτό που ήθελα συναισθηματικά, από την συγκεκριμένη βραδιά. Ήταν νομίζω μία αξιοπρεπής παρθενική εμφάνιση! Συνεχίζουμε φυσικά δυναμικά και στα υπόλοιπα. Η αξία ενός γκρουπ για εμένα, φαίνεται σε πολλά πράγματα. Στην έμπνευση, στα live, στη διαχρονικότητα. Επιτυχία είναι να έχουν περάσει τα χρόνια και ακόμα να ακούν και να πωρώνονται με τα τραγούδια σου, σαν να είναι η πρώτη φορά!

Δημήτρης Κότσης: Εγώ ψοφάω για live! Θέλω να κάνουμε όσο περισσότερα μπορούμε! Μακάρι να έχουμε την ευκαιρία. Μας φέρνουν πιο κοντά σαν ομάδα, μας «παιδεύουν» σε δύσκολες συνθήκες και μας κάνουν καλύτερους.

Ποιο είναι το «ταβάνι» των Saturday Night Satan; Πώς ορίζετε την επιτυχία ως συγκρότημα αλλά και μεμονωμένα; Αντίστοιχα πείτε μας και για τα μελλοντικά σας σχέδια, άμεσα ή μη.

Kate Soulthorn: Δεν υπάρχει ταβάνι στην μουσική. Πάντα υπάρχει κάτι για να μάθεις και πάντα υπάρχει περιθώριο για να εξελιχθείς. Επιτυχία είναι να ακούει ο κόσμος τα τραγούδια σου και να συγκινείται, να ονειρεύεται, να ταξιδεύει, να ταυτίζεται. Τα μελλοντικά μας σχέδια είναι live, και φυσικά έμπνευση για καινούρια μουσική! Που νομίζω έρχεται πολύ σύντομα.