Β. Σέργη - ΜΟΥ: Το τραγούδι και το viral video που υπογραμμίζουν με ρεαλιστικό στίχο τον σεξισμό γύρω μας.
Το τραγούδι που έγινε viral μέσα σε λίγες ώρες. Η τολμηρή αφήγηση της Β. Σέργη αριστουργηματικά υπογραμμίζει με ωμό και ρεαλιστικό στίχο τον σεξισμό γύρω μας, μέσα μας. Μία εξάλεπτη απαγγελία / καταγγελία για την πατριαρχία που διαιωνίζεται μέσα από τα πρέπει της κοινωνίας μας
Με στίχους που ιντριγκάρουν και ενδεχομένως σοκάρουν ξεκινά η αποτύπωση μιας τοξικής σχέσης. Στην αρχή, αν πατήσεις το play ανυποψίαστος, αναρωτιέσαι πού θα καταλήξει αυτός ο καταιγισμός λέξεων και φράσεων. Σύντομα το τοπίο ξεκαθαρίζει: «Σκατά να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι. Αρκεί να είναι δικό Μου. Να μπορώ να λέω ΜΟΥ.»
Της πήρε τέσσερα χρόνια για να το κυκλοφορήσει και το έκανε την ημέρα των ερωτευμένων, γιατί «και τι πιο ταιριαστό από μια τέτοια μέρα για ένα τόσο ερωτικό κομμάτι».
Για έξι λεπτά η Βίνα Σέργη καθορίζει το πλαίσιο της παθογένειας των σχέσεων σε μία κοινωνία που δεν θέλει να βλέπει τη σοκαριστική πραγματικότητα, καταλήγοντας σε ένα εξίσου σοκαριστικό φινάλε.
Στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες που είδαν το βίντεο, μου είπαν ότι μπόρεσαν να ταυτιστούν αν όχι σε όλα, σίγουρα σε κάποια σημεία, που βρήκαν στοιχεία δικών τους σχέσεων.
Οι αντιδράσεις των αντρών, από την άλλη ήταν διαφορετικές. Κάποιοι το αντιμετώπισαν με χιούμορ (από μακριά κι αγαπημένοι) άλλοι θύμωσαν (δεν είμαστε όλοι έτσι) και κάποιοι ζήτησαν συγγνώμη.
Όπως λέει η Β. Σέργη: «Αφιερωμένο λοιπόν σε όλες τις γυναίκες αυτού του πλανήτη και κυρίως στις γυναίκες της ζωής μου, που λατρεύω και θα έκανα τα πάντα γι’ αυτές. Το κείμενό μου αυτό είναι ένα βήμα. Όπως ξέρω εγώ.»
Η Βίνα Σέργη είναι ηθοποιός και μέλος των The Bad Poetry Social Club, της καλλιτεχνικής κολεκτίβας που πειραματίζεται με το spoken word και το video poetry και διοργανώνει performances σε διάφορα μέρη της Αθήνας. Γεννήθηκε το 1995 στην Καλαμάτα και η πρώτη της επαφή με το θέατρο ήταν στα 15της όταν γράφτηκε στην Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας. Στα 18 βρίσκεται στην Αθήνα, φοιτήτρια στο Χημικό το οποίο αποφασίζει να διακόψει για να φοιτήσει σε Δραματική Σχολή. Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις «Once upon a dog» (2021), «Dammerung» (2021) «Constellation» (2020) «Τα Καβουράκια» (2018), «Κούκλες» (2019).
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
