Lee Kerslake 1943-2020: Η πορεία του ντράμερ των Uriah Heep που πέθανε σε ηλικία 73 ετών, η συνεργασία και η δικαστική διαμάχη με τον Ozzy Osbourne.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ο ιστορικός ντράμερ των Uriah Heep Lee Kerslake μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο. Την είδηση έκανε γνωστή ο παλιός τους bandmate, Ken Hensley μέσω της σελίδας του στο facebook. Αξίζει να κάνουμε μια μικρή ιστορική διαδρομή στη μεγάλη καριέρα του, ξεκινώντας από το 1969 όταν έδωσε την πρώτη επαγγελματική συναυλία παίζοντας με τους Gods με τους οποίους ηχογράφησε 2 άλμπουμ, για να ακολουθήσουν οι Toe Fat με τους οποίους ηχογράφησε το ομώνυμο άλμπουμ τους και οι National Head Band με τους οποίους ηχογράφησε το άλμπουμ Albert 1.
Το Νοέμβριο του 1971 πήρε τη θέση του Iain Clairk στους Uriah Heep και η καριέρα του άλλαξε. Πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησε με το μεγάλο αγγλικό συγκρότημα ήταν το εξαιρετικό «Demons and Wizards» για να ακολουθήσουν τα «The Magician's Birthday», «Uriah Heep Live», «Sweet Freedom», «Wonderworld», Return to Fantasy», «High and Mighty», «Firefly», «Innocent Victim» και «Fallen Angel» όπου αποχώρησε και έγινε μέλος του συγκροτήματος του Ozzy Osbourne με τον οποίο ηχογράφησε τα πρώτα δύο πολύ καλά άλμπουμ του «Blizzard of Ozz» (1980), «Diary of a Madman» (1981) και τα live «Live EP» και «Tribute» για να αποχωρήσει για να φροντίσει τη μητέρα του που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Το 1982 όταν οι συνθήκες το επέστρεψαν, επέστρεψε στους Uriah Heep κι έμεινε έως το 2005 με τελευταίο άλμπουμ που ηχογράφησε μαζί τους να είναι το Sonic Origami (1998) για να αποχωρήσει το 2007 λόγω υγείας. Έπαιξε ακόμα σε προσωπικά άλμπουμ του Ken Hensley, David Byron, ενώ τελευταία δουλειάς ήταν το άλμπουμ των Berggren Kerslake Band, The Sun Has Gone Hazy (2014).
H συμμέτοχή του στα πρώτα δύο πολύ καλά άλμπουμ του Ozzy επανήλθε στην επικαιρότητα το 1998 όταν με πρωτοβουλία της manager και συζύγου του Ozzy, επαναηχογραφήθηκαν τα μέρη που είχε παίξει τόσο αυτός όσο και ο τότε μπασίστας Bob Daisley οι είχαν ξεκινήσει δικαστικό αγώνα για να τους καταβληθούν δικαιώματα από τα δύο άλμπουμ. Σε μια πρωτοφανή για τα δισκογραφικά δεδομένα απόφαση, η Sharon Osbourne έσβησε (!) το μπάσο και τα ντραμς των δύο μουσικών, αντικαθιστώντας τους με το παίξιμο των Robert Trujillo (νυν Metallica) και Mike Bordin, επανακυκλοφορώντας τα δύο άλμπουμ! Τελικά το θέμα διευθετήθηκε με τον Ozzy να του στέλνει δύο, πλατινένιους δίσκους για τη συμμετοχή του με ένα σχετικό γράμμα.
Το 2003 έπαιξε στα δύο άλμπουμ των Living Loud (Bob Daisley, Steve Morse, Jimmy Barnes και Don Airey) όπου παίζουν τα τραγούδια των δύο άλμπουμ του Ozzy στα οποία συμμετείχαν οι Daisley και Kerslake σαν συνθέτες!
Τα τελευταία χρόνια υπέφερε από καρκίνο στον προστάτη, κολπική μαρμαρυγή και ψωρίαση, ασθένειες που καθημερινά τον έκαναν να υποφέρει. Είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωσή του όταν έλαβε τους δύο πλατινένιους δίσκους ότι νιώθει ότι η δουλειά του αναγνωρίστηκε, έστω και πριν πεθάνει!
Τον Kerslake είχα την τύχη να τον δω να παίζει αλλά και να τον γνωρίσω με πιο χαρακτηριστική αυτή μετά από μια συναυλία στο Gagarin όπου μετά τη συναυλία είχα συνεννοηθεί μαζί τους να τους πάρω και να τους πάω στο club Revenge of Rock. Δεν ήταν όλοι (Bernie Shaw, Trevor Bolder, Phil Lanzon, Mick Box και Kerslake) πρόθυμοι για να συνεχίσουν τη βραδιά καθώς ήταν κουρασμένοι και την επομένη το πρωί, έφευγαν. Άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους όταν ο Shaw είπε ότι προτιμά να μείνει στο ξενοδοχείο. Αφού μίλησαν όλοι, ο Kerslake σηκώθηκε και είπε «ή θα πάμε όλοι ή κανένας, είμαστε συγκρότημα και δεν κάνει καθένας ότι θέλει». Σε λίγα λεπτά είχαν μπει όλοι στα αυτοκίνητα και πηγαίναμε στο Revenge of Rock!
Ο Lee Kerslake ήταν ένας σπουδαίος ντράμερ με δυνατά χτυπήματα κι είχε την τύχη να παίξει στην καλύτερη περίοδο των Uriah Heep αλλά και σε 2 από τα καλύτερα hard rock, που εκτόξευσαν την καριέρα του Ozzy. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
10°
