Όχι πως το φαινόμενο των EP είναι καινούργιο, αλλά τα βλέπω πάλι εσχάτως να ενισχύουν την παρουσία τους. Ίσως είναι μια λύση, σε μια εποχή που οι άνθρωποι όλο και λιγότερο κάθονται να ακούσουν ένα ολόκληρο άλμπουμ. Ένα EP με 5-6 τραγούδια μπορεί να δώσει ένα ικανοποιητικό στίγμα του δημιουργού του, χωρίς να είναι ένα «φτωχό» σινγκλάκι με 2 τραγούδια, αλλά ούτε και ένα (όπως καταντήσαμε) πληθωρικό άλμπουμ με 10-12 τραγούδια.
Nick Waterhouse - Nick Waterhouse
Η «ξεπατικοτούρα» δεν μπορεί να σε πάει και πολύ μακριά, καθώς το καθορισμένο εκ των προτέρων μουσικό και αισθητικό πλαίσιο γίνεται στο τέλος θηλιά στον λαιμό. Χωρίς αμφιβολία ο Nick Waterhouse έχει το απαιτούμενο πάθος για την αισθητική και τη φόρμα της δεκαετίας του ’50, έχει ακούσει πολύ soul, rock ’n’ roll, serf, πρώιμο garage, φωνητικά συγκροτήματα και όλα αυτά που αποτελούν το μουσικό του σύμπαν, όπως καταγράφεται στα 4 άλμπουμ του. Έχει μεράκι, είναι ψείρας, προσπαθεί να ελιχθεί όσο μπορεί μέσα στη συνθήκη, οι λεπτομέρειες βελτιώνονται (παιξίματα, ενορχηστρώσεις, παραγωγή) αλλά –εν τέλει– αναπόφευκτα επαναλαμβάνεται, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ακούγεται ευχάριστα, προκαλώντας πάντα ένα «τζοκόντιο» μειδίαμα.
The Man from Managra - King Time
Με τα δύο προηγούμενα (ως The Man from Managra) άλμπουμ του, ο Coti K έβαλε τις βάσεις για μια αποτελεσματική ποπ τραγουδοποιία που εδώ φτάνει στο (ως τώρα) υψηλότερο σημείο της. Αισθητική, στιλ, ευαισθησία, ιδέες, μελωδίες, ενορχηστρώσεις συγκροτούν ένα ολοκληρωμένο και στιβαρό σύνολο διεθνών προδιαγραφών που έχει τη σφραγίδα της προσωπικής άποψης, καθώς ποτέ δεν σε κάνει να σκεφτείς ότι κάτι σου θυμίζει. Τα πάντα είναι καλά τοποθετημένα στη θέση τους, ο δίσκος στέκει ολόκληρος σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο και ρέει αβίαστα, ικανός να προσφέρει την ευχαρίστηση της δημιουργικής τέχνης.
Μετά την –πρόσκαιρη απ’ ό,τι φαίνεται– επανασύνδεση των Στέρεο Νόβα, ο Κ. Βήτα δίνει και πάλι το προσωπικό του στίγμα με ένα EP που περιλαμβάνει 5 συνθέσεις, οι 3 με στίχους και 2 ινστρουμένταλ. Ήχοι βασισμένοι στα old fashion ηλεκτρόνικα, ρυθμοί και αισθητική που γνωρίζουμε ήδη πως αποτελούν μέρος του ηχητικού του πλαισίου και –ως συνήθως– μια προσωπική, μελαγχολική και γεμάτη εικόνες ιδιότυπη στιχουργία και ερμηνεία.
Ναι! Είναι ένα EP του Κ. Βήτα που δεν έχει να προσθέσει κάτι σε όσα ήδη μας έχει πει, ίσως όμως έχει να «αφαιρέσει» καθώς αυτό το πακέτο μάς το έχει προσφέρει και σε καλύτερες εκδοχές.
Γιαν Βαν / Παύλος Παυλίδης - Κακό ποιήμα
Η προηγούμενη συνεργασία του Γιαν Βαν με τον Ευθύμη Φιλίππου στους στίχους μάς είχε προσφέρει έναν απολαυστικό δίσκο nu-λαϊκών με αισθητική Ομόνοιας. Στο εν λόγω EP προστίθεται στην εξίσωση ο Παύλος Παυλίδης στην ερμηνεία, ο πολύπειρος περί τους ηλεκτρονικούς ήχους Χρήστος Λαϊνάς, ο ικανότατος πιανίστας και «πληκτράς» Κωστής Χριστοδούλου και το όλο εγχείρημα κοιτάζει προς την electropop. Στοιχεία πειραματισμού, ερμηνεία που συχνά ραπάρει και οι στίχοι του Ευθύμη Φιλίππου που σπάνε κόκαλα με το λεπτό τους χιούμορ, τον σαρκασμό και την αιματοβαμμένη «αθωότητα» των ανθρώπων, συγκροτούν ένα σύνολο που αξίζει να ακουστεί με τη δέουσα προσοχή.
Τους δίσκους αυτούς, μαζί με πολλή ακόμα καλή μουσική, μπορείτε να ακούτε κάθε Σάββατο & Κυριακή 18.00 με 20.00 στο Athens Voice Radio 102,5 στην εκπομπή του Μάκη Μηλάτου.
17°
