Πάνε αρκετά χρόνια από τη γνωριμία μας με τον Βασίλη Ποδαρά (aka Billy Pod), όταν συναντηθήκαμε σε ένα ραδιοφωνικό στούντιο για μια συνέντευξη με το νέο τότε σχήμα των Next Step Quintet. Ήταν τουλάχιστον αξιοθαύμαστο το πώς μια παρέα πολύ νεαρών, πρώην συμφοιτητών από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, προσέγγιζε την jazz με τόση ωριμότητα δημιουργώντας πολλές προσδοκίες για τη μετέπειτα πορεία τους.
Ακολούθησε ένα ακόμη άλμπουμ αλλά και πολλές συναυλίες και συνεργασίες με δυνατά ονόματα του χώρου. Έρχεται λοιπόν στις αρχές του προηγούμενου μήνα το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του ντράμερ Billy Pod, για να μας υπενθυμίσει πως μια νέα γενιά μουσικών είναι εδώ, προσφέροντάς μας δημιουργικά αντίδοτα στις σκοτεινές μέρες που ζούμε. Και, ναι, η μουσική μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά.
Drums to heal society. Πρώτο προσωπικό άλμπουμ λοιπόν! Τι έχει μεσολαβήσει από την τελευταία ηχογράφηση με τους Next Step Quintet;
Με τους Νext Step πλέον λειτουργούμε σε μορφή κουαρτέτου. Μετά από μια σειρά πέντε εμφανίσεων τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, ηχογραφήσαμε ζωντανά τη μουσική που θα αποτελέσει την τρίτη μας επίσημη κυκλοφορία και αναμένεται από φθινόπωρο. Προφανώς παράλληλα με το Next Step προέκυψε η προσωπική ανάγκη να φτιάξω κάτι δικό μου, όπως έχει κάνει και ο Θοδωρής και ο Ντίνος (από τους Next Step) μέχρι τώρα. Το είδα σαν μια πρόκληση και σαν έναν νέο στόχο που θα με εμπνεύσει και θα με κατευθύνει δημιουργικά, και έτσι έγινε.
Ο τίτλος είναι ομολογουμένως πολύ ιντριγκαδόρικος αλλά και αρκετά φιλόδοξος. Τι είχες στο μυαλό σου; Μπορεί αλήθεια η μουσική να «θεραπεύσει» τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και της ζωής μας;
Προφανώς και δεν είναι εφικτό να θεραπευτεί άμεσα η κοινωνία με έναν δίσκο ή με τα ντραμς, αν και πολλοί που το άκουσαν μου μίλησαν για μικρές κοινωνίες που μέσα από την ομαδική διάδρασή τους με τύμπανα βίωναν μια ψυχολογική ανάταση και θεραπεία. Παρ' όλα αυτά, ο τίτλος είναι λίγο αλληγορικός και εννοεί πως η θεραπεία της κοινωνίας θα επέλθει όταν όλο και περισσότεροι από εμάς κάνουν κάτι με πάθος και επειδή το αγαπούν. Ένα τέτοιο μέσο είναι τα τύμπανα για μένα. Έίναι το όχημα με το οποίο πορεύομαι και εξελίσσομαι, και εύχομαι μέσα από αυτό να έχω μια κάποια θετική επιρροή στους γύρω μου.
Υπάρχει μια νέα δυνατή jazz σκηνή στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Ως μέλος της, πώς βλέπεις τις προοπτικές της;
Η σκηνή βρίσκεται σε άνθηση. Πολλοί και ταλαντούχοι μουσικοί παίζουν και δημιουργούν σε καθημερινή βάση. Το επίπεδο πλέον είναι υψηλό, όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά και για τα διεθνή. Απλώς παρατηρώ μια ανακύκλωση ως προς τους χώρους και το κοινό. Κατά κάποιο τρόπο λείπει μια αποσυμπίεση που θα ερχόταν αν οι μουσικοί και τα πρότζεκτ τους βρίσκονταν σε πιο συχνή επαφή με κοινό και με διοργανώσεις και μέσω του εξωτερικού. Η εξάπλωση της σκηνής αυτής και η αλληλεπίδραση με άλλες σκηνές του εξωτερικού κρίνεται αναγκαία.
Πιστεύεις ότι το ελληνικό ακροατήριο είναι πιο έτοιμο σήμερα για να παρακολουθήσει αυτήν την πτυχή της εγχώριας μουσικής;
Πιστεύω ότι, αν και μικρό σε αριθμό, το ακροατήριο είναι όλο και πιο έτοιμο. Όλο και περισσότεροι είναι πιο εξοικειωμένοι ή ενδιαφέρονται να ακούσουν τη μουσική αυτή. Χρειάζονται πολλά βήματα όμως, έτσι ώστε να καταλάβει το ακροατήριο ότι είναι ενεργό μέλος κάθε συναυλίας. Έιδικά στην τζαζ μουσική. Λόγω του αυτοσχεδιασμού και της ευαισθησίας που έχει η μουσική αυτή, κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό από συναυλία σε συναυλία και αυτό συμβαίνει γιατί είναι βαθύτερη η αλληλεπίδραση ακροατηρίου και μουσικών.
Ποιοι είναι οι ντράμερ που σε επηρέασαν; Εκτός από την jazz, έχεις επηρεαστεί από άλλα είδη;
Ο ντράμερ που είδα live σε ηλικία 10 ετών και αποφάσισα να γίνω ντράμερ και εγώ είναι ο Γιώργος Τρανταλίδης. Τον θαυμάζω και τον αγαπώ. Έπίσης αγαπημένος μου είναι ο Tony Williams, ντράμερ του Miles Davis και πολλών άλλων. Θεωρώ πως η αισθητική του είναι σημείο αναφοράς για μένα, καθώς το καλλιτεχνικό του όραμα αντλούσε στοιχεία από be bop, hard bop, fusion, free jazz και rock, αλλά πάντα κατάφερνε να δημιουργεί ένα μοναδικό κράμα όλων αυτών στο παίξιμό του. Έχω ακούσει πολύ ροκ λόγω του πατέρα μου. Επίσης έπαιζα heavy metal, αλλά ακούω και ηλεκτρονική, ποπ και λίγη κλασική.
Η σύνθεση με τίτλο τ’ όνομά σου έχει τη σφραγίδα του δασκάλου σου, του Γιώργου Κοντραφούρη. Πώς θα περιέγραφες αυτή τη σχέση διαχρονικά;
Ό Γιώργος Κοντραφούρης είναι ο μέντοράς μου. Τον θεωρώ καλλιτεχνικό μου πατέρα. Η συμμετοχή μου στο baby trio του για πέντε χρόνια μου έμαθε πάρα πολλά. Πάντα με εμπνέει, ακόμα και μετά από τα 10 χρόνια που τον ξέρω. Έίναι σπουδαία προσωπικότητα και θεωρώ πως είναι σημείο αναφοράς για την ελληνική τζαζ σκηνή.
Η συνεργασία με την Katerina Duska πώς προέκυψε;
Την Κατερίνα την ξέρω αρκετά χρόνια. Είχα παίξει κάποιες φορές και με το δικό της γκρουπ πριν 4 ή 5 χρόνια. Από την πρώτη στιγμή τη συμπάθησα σαν άνθρωπο και μου άρεσε πολύ το καλλιτεχνικό της όραμα. Ήταν η μόνη τραγουδίστρια που σκέφτηκα για τον δίσκο μου και η ερμηνεία της στο «Limit to your love» με δικαίωσε.
Τι μας έχετε ετοιμάσει για το live της ερχόμενης Δευτέρας;
Για το live της Δευτέρας ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς. Θα παρουσιάσουμε όλη τη μουσική του δίσκου με τους περισσότερους από τους εκλεκτούς καλεσμένους που συμμετέχουν σε αυτόν. Επίσης η συναυλία θα βιντεοσκοπηθεί και θα ηχογραφηθεί.
Η επίσημη πρώτη live παρουσίαση του «Drums to heal society» θα γίνει τη Δευτέρα 4 Μαρτίου, με ελεύθερη είσοδο, στο six d.o.g.s και με την επί σκηνής σύμπραξη των περισσότερων από τους καλεσμένους που συμμετείχαν και στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Ώρα έναρξης: 21.00
18°
