Όλο και περισσότερο μοιάζει με μάχη χαρακωμάτων με άνισους όρους αλλά που οι (φαινομενικά) χαμένοι δεν χάνουν ποτέ, ενίοτε κερδίζουν κιόλας, όταν κατορθώνουν να προκαλέσουν μια λάμψη που πάντα κάποιοι θα τη δουν...
Σε ένα μουσικό περιβάλλον που η αισθητική «μπουζούκια» καθορίζει το σύγχρονο mainstream και οι άνθρωποι ακούν τυχαία, φευγαλέα, βαριεστημένα, με εμφανή έλλειψη συγκέντρωσης και με απροθυμία εξερεύνησης, το παιχνίδι της δισκογραφίας μοιάζει όλο και πιο δύσκολο, ίσως και αχρείαστο πια.
Οι εταιρίες (;) δίσκων δυσκολεύονται να επιβιώσουν, τα ραδιόφωνα αρνούνται να συμμετέχουν στην ανακάλυψη του καινούργιου και στην πρόταση του «διαφορετικού», οι ακροατές(;) είναι βιαστικοί και προτιμάνε τραγουδάκια εύκολα στ’ αυτί. Πού χρόνος και διάθεση για την (ευλαβική) ακρόαση ενός ολόκληρου άλμπουμ; Αυτό πια μοιάζει με Γολγοθά...
Κι έτσι μουσικοί και συγκροτήματα καταφεύγουν στο μουσικό αντάρτικο πόλεων. Περιορισμένες κυκλοφορίες σε 300-500 αντίτυπα, κασέτες, δισκάδικα που εκδίδουν άλμπουμ, αυτοχρηματοδοτούμενες κυκλοφορίες ή δίσκοι που ανεβαίνουν μόνο στο διαδίκτυο. Σημασία όμως δεν έχει το πώς αλλά το ότι συμβαίνει και ίσως τελικά, όσο πιο δύσκολα τόσο καλύτερα. Έστω και στον χώρο του αοράτου.
Lost Bodies - Specific Ocean
Οι Lost Bodies είναι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό της πόλης. Το σπουδαίο αυτό συγκρότημα που εδώ και δεκαετίες παραμένει συνειδητά στο περιθώριο, δημιουργεί τον πιο μουσικό και τον πιο intime δίσκο του. Ένα πλήθος από συνθέσεις μικρής διάρκειας, μερικές με spoken word, που αποτελούν ένα σύμπαν συναισθημάτων, εικόνων, σχολίων, διαθέσεων, ευαισθησίας και δίνουν καλλιτεχνική υπόσταση στην 30χρονη διαδρομή τους, αποδεικνύοντας πως έζησαν σπουδαία, μεγάλωσαν ωραία και απέκτησαν την ωριμότητα για ένα μεστό διπλό άλμπουμ που ακούγεται με τον ίδιο τρόπο που διαβάζεις ένα βιβλίο.
Η ετικέτα A man out of A Man συνεχίζει τις εκδόσεις της σε κασέτα, εδώ με το πρώτο EP των The Man & His Failures που είναι ένα project του Μάνου Καρακατσάνη (Mani Deum). Οι ηλεκτρονικοί ήχοι των Bauhaus και των Joy Division συναντούν τις κιθάρες των (ύστερων) Pink Floyd για ένα ενδιαφέρον χαρμάνι από ηλεκτρονικά και ροκ, από αναλογικά και ψηφιακά, όλα με σκοτεινή διάθεση. Με την κασέτα στο χέρι, καθώς ανοίγεις το πορτάκι του κασετόφωνου, διακτινίζεσαι κατευθείαν σε μια προγενέστερη εποχή που το dark wave ήταν ακόμη ζωντανό και δημιουργικό και ήταν μέρος της ζωής μας.
Ο πρώτος δίσκος ενός αθηναϊκού τρίο που προτιμάει να «κρύβεται» καθώς τα ονόματά τους εμφανίζονται με αρχικά και τις φωτογραφίες τις αποφεύγουν για να μιλήσει η μουσική. Ο CotiK έχει κάνει την παραγωγή, ενώ οι Sister ροκάρουν ποικιλοτρόπως και με δημιουργική ανησυχία. Ένταση, θόρυβος, θυμός, εκρήξεις, λυρικά περάσματα και συναισθηματικές εκδηλώσεις για μία free jazz προσέγγιση και ανάπτυξη σε ένα rock album. Όχι πως απουσιάζουν τα σημεία αναφοράς, αλλά οι Sister δημιουργούν το πλαίσιο μιας προσωπικής άποψης που αποφεύγει συνειδητά να φλερτάρει με τις τρέχουσες τάσεις του «εναλλακτικού» ροκ κι αυτό είναι μια καλή αρχή.
Parallel Worlds & Dave Bessell - Dystopia
Ο Μπάκης Σύρρος παλεύει με τα συνθεσάιζερ και τα modular κι εδώ συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Dave Bessell, κι αυτός με τους δικούς του συνθετητές, αλλά και μία Gibson Les Paul όπου χρειάζεται. Ηλεκτρονικό progressive ενίοτε συμφωνικών διαστάσεων, cinematic ήχοι που θα μπορούσαν να είναι σάουντρακ ταινίας τρόμου του Ντάριο Αρζέντο, εσωστρεφές παιχνίδι με τα μηχανήματα, έμπνευση από τον William Gibson και τον περίφημο «Νευρομάντη» του, όμως όλα αυτά μοιάζουν περισσότερο με ένα ηχητικό ινσταλέισον παρά με ένα μουσικό έργο με το οποίο μπορεί να επικοινωνήσει ο ακροατής και –εν τέλει– να συγκινηθεί γοητευμένος.
13°
