Κάθε εβδομάδα ζητάμε από κάποιον μουσικό, DJ, μουσικογράφο ή γκρουπ να γυρίσει πίσω στη «μουσική ζωή του». Να θυμηθεί τι μουσική άκουγε στα 5, στα 10 κ.ο.κ. μέχρι σήμερα και να μας διηγηθεί μια σχετική ιστορία/ανάμνηση.
Η πρώτη τους δουλειά εμφανίστηκε στο δεύτερο μισό του 2012, αποσπώντας εξαιρετικά σχόλια, με τον ειρωνικό (;) τίτλο Pleasant Thoughts. Το ερωτηματικό μπαίνει στην παρένθεση λόγω του βαρύ, σκοτεινού, υποβλητικού ήχου που λανσάρουν οι Αθηναίοι new wave αναβιωτές. Η ατμόσφαιρά τους παραπέμπει στα 80s με τους Joy Division και τις «πορνογραφικές» μέρες των Cure να ακούγονται στις μελωδίες τους, την ίδια ώρα που shoegaze κιθάρες τους δίνουν σπιρτάδα και τους απαλλάσσουν από την goth θεατρικότητα.
Οι Wοnky Doll And The Echo δεν ανακαλύπτουν τον τροχό,αλλά τη μεταπάνκ γλώσσα που επικοινωνούν, τη μιλάνε άπταιστα. Τους ρωτήσαμε τι μουσική άκουγαν στα…
Στα 5
DAVID BOWIE, Ashes To Ashes (George Lemons - κιθάρα, φωνητικά)
Είναι γνωστό ότι όλες οι μαμάδες νομίζουν πως τα παιδιά τους είναι ιδιοφυΐες, έτσι στο σπίτι ακούγονται ιστορίες ότι τραγουδούσα Rolling Stones ανεβασμένος στο καρότσι του super market .Το μόνο σχετικό που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία είναι μια κασέτα του David Bowie, την οποία γυρνούσα συνέχεια για να ακούσω το “Ashes to Ashes” που παραμένει το αγαπημένο μου κομμάτι μέχρι και σήμερα.
Στα 10
THE BEATLES, Can’t Buy Me Love (Κώστας Αντωνάκογλου, πλήκτρα - κιθάρα)
Εν έτη 1998, η κόκκινη διπλή συλλογή της Apple Records με τα καλύτερα κομμάτια των Beatles στην πιο “ανώριμη” εποχή τους (περίπου στις αρχές των 60s) ήταν σχεδόν μόνιμα στο CD player του αμαξιού που περνούσα τον μουσικό ελεύθερο χρόνο μου. Elton John, Madonna, Roxette κι άλλα ήταν ευχάριστα διαλείμματα από τα «σκαθάρια». Όταν δεν βρισκόμουν στο αμάξι παρακολουθούσα τα τότε μουσικά κανάλια της τηλεόρασης και το ραδιόφωνο.
Στα 15
NIRVANA. Lithium (Κώστας Αντωνάκογλου)
Πέντε χρόνια μετά τα πράγματα άλλαξαν υπερβολικά. Είχα το δικό μου CD player που λίγο μετά έγινε MP3 player. Το ψάξιμο έγινε συνήθεια και οι ανακαλύψεις πάρα πολλές.... και λίγο πιο άγριες. Από Nirvana και Offspring μέχρι Pink Floyd. Εννοείται πως ανακάλυψα και το metal. Μουσική έκρηξη με επακόλουθο κάτι που σίγουρα δεν το φανταζόμουν τότε... την κλασική μουσική του 19ου και 20ου αιώνα.
Στα 20
JOY DIVISION, New Down Fades (Yios, μπάσο)
Κομμάτι που μου θυμίζει την εποχή που ψαχνόμουν με τη σκηνή του Manchester κι έκανα τα πρώτα μου μουσικά βήματα στην πιο dark σκηνή.
Τότε έγινε περίπου (για μένα) το μπαμ της EBM και η industrial μουσική έμεινε στις προτιμήσεις μου.
Στα 30
DEAD CAN DANCE, Children Of The Sun (George Lemons)
Οι Dead Can Dance παραμένουν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα από την μετεφηβική μου ηλικία. Το 2012, λίγο πριν κλείσω τα 30, κατάφεραν να με κάνουν να ανατριχιάσω για μια ακόμα φορά.
Στα 35
MOTORHEAD, Turn You Round Again (Octapus, ντραμς)
Οι Motorhead ήταν πάντα αδυναμία μου, από τα εφηβικά χρόνια μέχρι σήμερα. Επέλεξα το “Turn You Round Again’ γιατί μου υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι τελικά ένας ανηφορικός δρόμος για όλους μας.
ΣΗΜΕΡΑ
DEPECHE MODE, Should Be Higher
Μια επιλογή κι από τους τέσσερίς μας για φέτος από τον τελευταίο δίσκο των Depeche Mode.
Αυτό είναι το ‘The Cut’ για να πάρετε και μια γεύση από το υλικό τους
Οι Wonky Doll And The Echo εμφανίζονται στο Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Ψυρρή) την Πέμπτη 25/4, 22.00, είσοδος €5 με τους 50 πρώτους να λαμβάνουν download κωδικό για το ‘Pleasant Thoughts’.
14°
