Κάπου στο γκρίζο Λονδίνο και στην καθημερινότητα που δε φτάνει ούτε για τις μπίρες στην παμπ της γειτονιάς, φτιάχνεται το πιο μελωδικό σάουντρακ των ημερών μας. Οι Ten Fé, (ισπανιστί το «έχε πίστη») μας χάρισαν τα περασμένα Χριστούγεννα μια διασκευή του «Born Slippy» που γοήτευσε όλα τα ανήσυχα μυαλά του indie. Εξηλεκτρισμένο και μηχανοκίνητο, το στεντόρειο τους take στο κλασικό σινγκλ των Underworld εξερράγη σαν σουπερνόβα στην περιστρεφόμενη δίνη της γιορτινής μας μέθης. Βρήκε, αν θέλετε, έναν ολοδικό του τρόπο να βροντοφωνάξει «λάγκερ». Δύο μήνες αργότερα, έσκασε στα αυτιά μας και το ντεμπούτο LP τους.
Αξίζει να σκανάρουμε ευκρινέστερα αυτή τη νέα μπάντα; Μπορεί να κάνει τα ηχεία μας να πάλλονται με ευφορία; Ben Moorhouse και Leo Duncan… ντουέτο με έδρα τη Βρετανία στο κυνήγι του φρέσκου ήχου. Όλα πολύ βατά και ανιαρά ως εδώ. Εlectro-indie αναφορές, χαχόλικα ρούχα από τα μεταχειρισμενάδικα, χιπ γενειάδες, sunglasses after dark. Ε, και λοιπόν; Και όμως, η χώρα που γεννά τις πιο αποτελεσματικές ρέπλικες, φορά σπιρούνια και κοιτά με νόημα προς την άγρια δύση. Τι βλέπει; Το πνεύμα του Springsteen να φωτίζει τον δρόμο σαν ανατέλλων ήλιος. Τις κάντρι ατμόσφαιρες των The War On Drugs να βυθίζουν τις μπότες τους στα στάχυα των συνθέσεων –στο «Elodie» σχεδόν περιμένεις τις κιθάρες του «Under The Pressure» να ξεσπάσουν πάνω σου με φόρα. Το rhythm section των New Order είναι επίσης εδώ, και σέρνει με το σφιχτό λάσο του ένα απλό όσο πειστικό groove τεσσάρων τετάρτων στις όχθες του ήχου. Οι ρίζες των Ten Fé είναι βαθύτερες από ότι μαρτυρούν οι φαινομενικές καταβολές τους. Οι επιρροές μας είναι η ζωή μας και ο εξομοιωτής του συγκεκριμένου διδύμου είναι καλοκουρδισμένος.
Ηχογραφημένο στο Βερολίνο, με κάθε μέλος να ερμηνεύει τα lead vocal στις δικές του συνθέσεις και τις διφωνίες να υψώνονται στις θεόρατες κλίμακες του Jimmy Somerville, («Twist Your Arm»), οι Ten Fé δοκιμάζουν το ακαταμάχητο bending της χορδής σαν το λυγμό του πληγωμένου εγώ στο «Elodie», απλώνουν ζαβολιάρικα keyboards και αρκετές κιθάρες στη διαδρομή μέχρι το «In The Air», όπου και το ραδιοφωνικά προσανατολισμένο soft ροκ τους σκαρώνει μελωδικές φαντασιώσεις στη χώρα του γλυκόπικρου heartbreak: «I’m not through with love / But I’m through the pain», εξομολογούνται ατενίζοντας το μαύρο πηγάδι της ψυχής μας. Μια σύνθεση γεωτρημένη από επικά σίνθια, ηλιόφως και προσμονή, το «In The Air» έχει κάτι το βαθιά συγκινητικό: μοιάζει να αναζητά εναγώνια τη λύτρωση ενώ μέσα του ξέρει ότι τρέχει ντουγρού στον μπετοναρισμένο τοίχο.
Οι Ten Fé έχουν ωραία τραγούδια που ξεχωρίζουν από εκατοντάδες άλλα. Θα μπορούσε να ήταν ένα γκρουπ από εκείνα που ακούγαμε στο γυμνάσιο, το είδος που σε κάνει να θέλεις να ξαπλώσεις στο γρασίδι και να λουστείς στον ήλιο. Επίσης γνωρίζουν ότι τα indie παιδιά τρελαίνονται για ρετρό και κάνουν τα απαραίτητα ώστε η κάντρι φολκ να τους μαζέψει στην αγκαλιά της. Τα κομμάτια τους τρυφερά, ο ήχος τους ζεστός, έχουν όλα τα φόντα για να πετύχουν. Ένας κόσμος φτιαγμένος από πλάνα του αμερικάνικου highway.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
