Στους καιρούς αυτούς που η μουσική, όπως και η ίδια η κοινωνία βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση, είναι σημαντικό να ανακαλούμε σπουδαίους μουσικούς και πρωτίστως ανθρώπους, που πέρασαν στην ιστορία μέσα από τη μουσική, αλλά και τη στάση τους. Ένας από αυτούς είναι ο Γιάννης Παπαϊωάννου, για τον οποίο σίγουρα μία βραδιά δεν είναι αρκετή, ωστόσο, αποτελεί μια καλή υπενθύμιση. Αφιέρωμα στο Γιάννη Παπαϊωάννου, λοιπόν, στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.
Μερικές ιστορικές γνώσεις για τον Γιάννη Παπαϊωάννου
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννημένος στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας, σε ηλικία δύο ετών μένει ορφανός από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα ζει τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Έρχεται στην Ελλάδα, σε ηλικία εννιά ετών, για να μείνει στη Σαμοθράκη, έπειτα στον Πειραιά και τις Τζιτζιφιές, όπου αναγκάζεται να δουλέψει από πολύ μικρός εγκαταλείποντας το σχολείο. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές.
Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε στα δεκαπέντε, όπου έπιασε για πρώτη φορά τη φυσαρμόνικα, ενώ αργότερα ασχολήθηκε με το μαντολίνο, δώρο της μητέρας του. Με το μπουζούκι ξεκίνησε να ασχολείται όταν μια μέρα βρέθηκε σε ταβέρνα και άκουσε «το μινόρε του τεκέ» του Γιάννη Χαλκιά, όπου και μαγεύτηκε.
Στη σκηνή ανέβηκε πρώτη φορά το 1933, ενώ μέσα στη σαρανταετή πορεία του έγραψε πάνω από 800 τραγούδια, περιοδεύοντας σε Ελλάδα και Αμερική.
Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου 1972, ωστόσο, για πολλούς από εμάς, παραμένει ακόμα και σήμερα ανάμεσά μας, μέσα από τα τραγούδια του, μέσα από γιορτές σαν αυτή που ζήσαμε το βράδυ της Τετάρτης 18 Ιανουαρίου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Μια γιορτή, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι, μια γιορτή στην οποία ήμασταν όλοι παρόντες. Μια γιορτή, στην οποία σπουδαίες φωνές του λαϊκού τραγουδιού και του ρεμπέτικου, ενώθηκαν για να αποδώσουν φόρο τιμής σε αυτό τον σπουδαίο μουσικό.
Την βραδιά άνοιξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος μας μίλησε για τον άνθρωπο Γιάννη Παπαϊωάννου, αλλά και για τη γνωριμία τους μετά την αποφυλάκισή του. Ακολουθεί το σχετικό βίντεο:
Στη συνέχεια, στη σκηνή ανέβηκε ο Παναγιώτης Στεργίου, ο μαέστρος της βραδιάς, και μας ταξίδεψε με τις πενιές του μπουζουκιού του Γιάννη Παπαϊωάννου.
Ακολούθησαν η Σεμέλη Παπαβασιλείου, πρωτοεμφανιζόμενη καλλιτέχνης με απίστευτο ταλέντο και ατόφια λαϊκή φωνή, η οποία ερμήνευσε το «Γιατί γελάτε;», αλλά και το «Καπετάν Αντρέα Ζέπο» και ο Φώτης Βεργόπουλος, ο οποίος ανήκει επίσης στη νέα γενιά μουσικών.
Η Πίτσα Παπαδοπούλου, με το «σβήσε το φως να κοιμηθούμε», αλλά και την «Βαγγελίτσα», κατάκτησε την σκηνή και με την αισθαντική χροιά της μας οδήγησε σε μία περιήγηση σε άλλες εποχές.
Η Σοφία Παπάζογλου, μας είπε για την «Πειραιώτισσα», αλλά και το «Άσε με, άσε με», που πρωτοακούσαμε από την φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου, ενώ στη συνέχεια απολαύσαμε τον Γεράσιμο Ανδρεάτο με τη συνοδεία του Χρήστου Μπέκα στο μπουζούκι, να μας τραγουδά για «Τα σφάλματα», τον «Καψούρη», αλλά και το «Είσαι γυναίκα του μπελά».
Η Λίλυ Ριτσώνη, ο Κώστας Δουμουλιάκας, ο Φώτης Βεργόπουλος, αλλά και ο γιος του σπουδαίου αυτού μουσικού, Αντώνης Παπαϊωάννου, ερμήνευσαν τα «Αγάπη μου γλυκιά σε καρτερώ», «Εγώ θα σε γλιτώσω», αλλά και το «Αρρωστιάρικό μου σώμα».
Ακολούθησε ο Δημήτρης Κοντογιάννης, ο οποίος παρομοίασε τα τραγούδια με εμβόλια, που μας προστατεύουν από το «χάρο που βγήκε να ψαρέψει», τραγουδώντας μας «εσύ θα μετανιώσεις», αλλά και «Στα πεύκα και στα έλατα».
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, την οποία συνόδευσαν με τα μπουζούκια τους ο Γιώργος Καραμφύλλης αλλά και ο Μανώλης Καραντίνης, μας ταξίδεψε με το «πώς θα περάσει η βραδιά και πως θα ησυχάσω;», αλλά και το «Κάνε κουράγιο καρδιά μου», ενώ ακολούθησε ο Λάκης Χαλκιάς με τη συνοδεία του μπουζουκιού του Χρήστου Μπέκα, και το «Σήμερα ανοίξαμε ταβέρνα», «Είμαστε φίλοι» αλλά και την ιστορική «Φαληριώτισσα», η οποία όπως μας πληροφόρησε ο εισηγητής της βραδιάς Γιώργος Τσάμπρας, μεταφέροντας τα λόγια του Ηλία Ποτοσίδη, γράφτηκε μετά από μία συνάντηση σε ένα χασάπικο, όπου ο Γιάννης Παπαϊωάννου, άκουσε κάποιον να λέει «Σουρωμένος θα ‘ρθω πάλι».
Η Ελένη Βιτάλη, αυτή η εκπληκτικά δυναμική γυναίκα, με αυτή τη θεία φωνή, την οποία συνόδευσε ο Θανάσης Βασιλάς στο μπουζούκι, μας μίλησε για τους «5 Έλληνες στον Άδη», ταξιδεύοντάς μας, «Μες της πόλης τα στενά», γιατί εκεί είναι η ουσία και όχι στα λεφτά. «Τι τα θέλεις τα λεφτά; Χέρια αλλάζουν τακτικά…».
Για τον επίλογο της βραδιάς, όλοι οι καλλιτέχνες ανέβηκαν στη σκηνή για να δώσουν τον επίλογο με το «Πριν το χάραμα», ενώ όσοι παρευρεθήκαμε είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το μοναδικό ζεϊμπέκικο που χόρεψε η Φωτεινή Βελεσιώτου, σε μία πραγματικά μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
Με τη μουσική τους, συνόδευσαν επίσης, ο Νίκος Καινούριος στην κιθάρα, ο Τάσος Κάντας στο ακορντεόν, ο Θανάσης Σοφράς στο κοντραμπάσο και ο Νίκος Τσιατσιούλης στα κρουστά. Ενώ μέσα στα κορυφαία μπουζούκια που ακούσαμε συμπεριλαμβάνονται και οι Νίκος Τατασόπουλος, Γιώργος Σούκουλης και Δημήτρης Βοζίκης.
Η βραδιά αυτή, θα μας μείνει αξέχαστη, όπως και κάθε βραδιά που διοργανώνει ο οικοδεσπότης του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου, Άγγελος Σφακιανάκης, ο οποίος μέσα από γιορτές σαν και αυτή, μας υπενθυμίζει τις καταβολές του λαϊκού τραγουδιού, παντρεύοντας στη σκηνή το ταλέντο νέων μουσικών με ανθρώπους που έχουν ήδη γράψει ιστορία.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
