Καθώς πολιτική και οικονομία μένουν αποσβολωμένες και ανήμπορες να παράγουν κάτι, είναι ο πολιτισμός που απομένει για να δείξει πως είμαστε ακόμη ζωντανοί, πως υπάρχει μια κάποια προοπτική. Και η αλήθεια είναι πως μας προσφέρει ανάσες, έστω και μικρές.
Όπως σημειώνεται και στο εσώφυλλο του δίσκου: «Ο Κωνσταντίνος κι εμείς συνυπάρχουμε σε ένα σπίτι που είναι αληθινά ευρύχωρο. Πλήρες σεβασμού και αγάπης». Ο Κορνήλιος Σελαμσής ενορχηστρώνει συνθέσεις του Κωνσταντίνου Βήτα και διευθύνει τους ARTefacts ensemble για μία συναυλία στη Στέγη τον Σεπτέμβριο του ’13. Όντως ο σεβασμός και η αγάπη είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της προσέγγισης που καταγράφεται στο άλμπουμ «Συγκατοίκηση», όπου η αισθητική αξιοπρέπεια περισσεύει αλλά και μία «λόγια ατολμία» διατρέχει το δίσκο.
Η Ελληνοαμερικανίδα Nana Simopoulos ήρθε στη χώρα στα 12, έφυγε στα 19 κι από τότε έχει διανύσει μεγάλη απόσταση στο χώρο της jazz και της world music με σημαντικές συνεργασίες, ενδιαφέρουσα δισκογραφία, εκπαιδευτική δράση και συστηματική παρουσία στη νεοϋορκέζικη σκηνή της jazz. Σποραδικά επέστρεφε εδώ για κάποιες συνεργασίες, την εποχή που η jazz στην Ελλάδα ήταν το μαγαζί του Μπαράκου και δυο-τρία σχήματα, αλλά τώρα που το πεδίο δράσης έχει διευρυνθεί και το επίπεδο έχει βελτιωθεί, η εγχώρια δράση της είναι συστηματική και πολυεπίπεδη. Το καινούργιο της άλμπουμ «Skins» είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ήχου της, με την συμμετοχή ελλήνων και ξένων μουσικών από διάφορα μέρη του κόσμου. Η jazz συμπλέκεται με τη world music, το μπουζούκι με το saramgi, τα κρουστά με τα πνευστά και αναδύεται ένα ενδιαφέρον χαρμάνι από μία εργάτρια της μουσικής που σέβεται αυτό που κάνει.
Με τον ίδιο σεβαστικό τρόπο και με τα στοιχειώδη η Κρίστι Στασινοπούλου και ο Στάθης Καλυβιώτης συμπλέκουν τη μουσική μας παράδοση με την ψυχεδελική διάσταση του ροκ. Απλές μελωδίες, παραδοσιακά και «εξωτικά» όργανα, λούπες και ηλεκτρονικά, φιλοσοφικές αναζητήσεις και συμπεράσματα ζωής αποτελούν τα υλικά του «Νυν» και του «greekadelic» ήχου που έχουν υιοθετήσει και τους ανοίγει πόρτες στο εξωτερικό.
Όταν πριν από 3 χρόνια μού έστειλαν 2 τραγούδια τους για να ακούσω, ήταν φανερό πως είχαν ικανότητες και ταλέντο και ήταν θέμα χρόνου να φανερωθούν. Οι Chikn με το ντεμπούτο τους, που έχει για τίτλο το όνομά τους, μας προσφέρουν ένα γοητευτικό και πειστικό ταξίδι –πρώτη θέση– στο ροκ της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Φαίνεται σαν να κάνουν μακροβούτι στο παρελθόν αλλά αυτό που φέρνουν στην επιφάνεια είναι σημερινό και είναι δικό τους. Φωνή, ερμηνεία, παιξίματα, ήχοι, συνθέσεις και μελωδίες συμπράττουν δημιουργικά για ένα αποτέλεσμα ενδιαφέρον και γοητευτικό.
Το κοντέρ της γράφει ήδη πολλά χιλιόμετρα στην κακοτράχαλη διαδρομή «ελληνικό ροκ», με το οποίο η φωνή και η ερμηνεία της έχουν συνδεθεί άρρηκτα. Όμως φαίνεται πως τώρα η Εύη Χασαπίδου/Watson φτάνει στην ωριμότητά της και χωρίς ποτέ να χάνει το μουσικό της προσανατολισμό, που περιλαμβάνει υλικά από το progressive, την ψυχεδέλεια και όλο το ροκ μεγαλείο του παρελθόντος, δημιουργεί με το καινούργιο της σχήμα She Tames Chaos ένα στέρεο, πειστικό, πολυδιάστατο ροκ άλμπουμ με τίτλο «Oh Fair Father Where Art Thou?» και με την ίδια να βρίσκεται σε εξαιρετική ερμηνευτική φόρμα.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
