Ασχολείται με τη σύνθεση, εντάσσοντας στους δημιουργικούς κώδικές της το βίωμα της 25ετούς ξενιτιάς και τα νέα ερεθίσματα που εισπράττει ζώντας μονίμως στη Γερμανία και διευθύνοντας συναυλίες στην ηπειρωτική Ευρώπη, στη Σκανδιναβία, στη Ρωσία, στο Ισραήλ και στην Αμερική. Η Κωνσταντία Γουρζή θα παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό το έργο της στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 3 και 4 Απριλίου με τον τίτλο «Συνάψιες».
Ο τίτλος είναι δάνειο από τον Ηράκλειτο, όπως μας εξηγεί: «Είναι ένα αφιέρωμα στη μουσική δωματίου που έχω συνθέσει. Όλα γύρω από το κουαρτέτο, συν πιάνο, συν παραδοσιακά όργανα και ψάλτης. Συνειδητοποιώντας την ελληνική μου προέλευση όλο και περισσότερο, μετά από 25 χρόνια ξενιτιάς, ασχολούμαι με τον ηχητικό συνδυασμό αυτού που κουβαλάω μέσα μου και αυτού που έχω μάθει. Έτσι μόνο πιστεύω ότι η επικοινωνία μου με το κοινό μπορεί να είναι άμεση και ειλικρινής εις βάθος. Αυτό το λέει ο Ηράκλειτος “συνάψιες”. Το όλον μέρος του ενός και το ένα μέρος του όλου».
Το στοιχείο της εθνικής ταυτότητας είναι τελευταία περισσότερο έντονο παρά ποτέ, καθώς η Ελλάδα γίνεται πρωτοσέλιδο σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως στη Γερμανία όπου και ζει. Οι φορτίσεις αυτής της συγκυρίας υπάρχουν όχι μόνο στην καθημερινότητα αλλά και στον τρόπο με τον οποίο δημιουργεί τόσο στη Γερμανία (όπου μεταξύ άλλων διδάσκει στην Ανωτάτη Μουσική Σχολή του Μονάχου) όσο και στο διεθνές περιβάλλον.
«Το συναίσθημα που νιώθω είναι σαν ένα θηρίο που ξύπνησε αργά μέσα μου – το βλέπω πλέον ευδιάκριτα. Ναι, είμαι φορτισμένη συναισθηματικά για αυτά τα αρνητικά και αυθάδη γεγονότα που έχουν γίνει στην Eλλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά και για το σκοτάδι στο οποίο ζούσαν οι ξένοι ως προς την υφή του Έλληνα. Στο μεταξύ αυτή η φόρτιση δεν με κάνει πλέον επιθετική αλλά δημιουργική, με μια ξεκάθαρη τάση για πιο δημιουργική πειθαρχία. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε ακόμη μεγαλύτερη ακτινοβολία θετικής ενέργειας και αυτή παράγεται μόνο όταν δημιουργείς. Άρα δεν μένει περιθώριο επιλογής. Αφυπνίζομαι, δημιουργώ, μετατρέπω την αρνητική ατμόσφαιρα σε θετική και παρατηρώ τα γεγονότα και τον εαυτό μου μέσω της παρούσης κατάστασης εκ νέου».
Υπάρχουν τον τελευταίο χρόνο μέρες που ξυπνάει και διαβάζει εμπρηστικά πρωτοσέλιδα για την Ελλάδα, καλείται να λειτουργήσει επαγγελματικά σε περιοχές που η λέξη Έλληνας δαιμονοποιείται – και το παράδειγμα του Ζορμπά ξαφνικά δεν είναι συμπαθητικό και γραφικό, αλλά ενοχλητικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις νιώθει θυμό – ποτέ ντροπή, μας ξεκαθαρίζει. «Κάθε στιγμή που η Ελλάδα κάνει κάτι που θα έπρεπε να ντρέπομαι, υπάρχει μια λειτουργία που με ορθώνει όλο και περισσότερο. Ίσως είναι η ανάγκη να αλλάξει η εικόνα της Ελλάδας και του Έλληνα και γι’ αυτό κινητοποιούνται κι άλλες δυνάμεις μέσα μου. Αιτιολογώ το θυμό και την ντροπή, αλλά δεν τη δικαιολογώ».
Τα αντιθετικά σχήματα και οι συγκρούσεις που όμως οδηγούν σε σύνθεση είναι ούτως ή άλλως γνώριμα σχήματα που ακολουθεί και στη μουσική της. «Η σύνθεση είναι μια διαδρομή και κάθε έργο με οδηγεί στο επόμενο. Η πάλη μου είναι όλο και πιο έντονη να συνδυάζω ήχους που φαινομενικά είναι μακριά ο ένας από τον άλλον, αλλά ο συνδυασμός του χρόνου τούς φέρνει κοντά» καταλήγει η Κωνσταντία Γουρζή.
12°
